Ὅλα τὰ κακὰ αἰσθήματα, ἡ ἀνασφάλεια, ἡ ἀπελπισία, ἡ ἀπογοήτευση, ποὺ πᾶνε νά κυριεύσουν τὴν ψυχή, φεύγουν μέ… τὴν ταπείνωση.Αὐτός πού δέν ἔχει ταπείνωση, ὁ ἐγωιστής, δέν θέλει νά τοῦ κόψεις τὸ θέλημα, νά τὸν θίξεις, να τοῦ κανεὶς ὑποδείξεις. Στενοχωρεῖται, νευριάζει, ἐπαναστατεῖ, ἀντιδρά, τὸν κυριεύει ἡ κατάθλιψη…Ἡ καταστάσῃ αὐτῇ θεραπεύεται μὲ τή χάρη. Πρέπει ἡ ψυχὴ νά στραφεῖ στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἡ θεραπεία θὰ γίνει μὲ τὸ ν’ ἀγαπήσει τὸν Θεὸ μὲ λαχτάρα.

Πολλοὶ ἅγιοί μας μετέτρεψαν τὴν κατάθλιψη σὲ χαρὰ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό. Παίρνανε δηλαδὴ τὴν ψυχικὴ δύναμη, ποὺ ἤθελε νά τή συντρίψει ὁ διάβολος, καὶ τῇ δίνανε στόν Θεὸ καὶ τή μεταβάλλανε σὲ χαρᾷ καὶ ἀγαλλίαση.Ἡ προσευχή, ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ μεταβάλλει σιγὰ σιγᾷ τὴν κατάθλιψη καὶ τή γυρίζει σὲ χαρά, διότι ἐπιδρᾶ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Ἐδῶ χρειάζεται νά ἔχεις τή δύναμη, ὥστε ν’ ἀποσπάσεις τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ σὲ βοηθάει νἀ ἐνωθεῖς μαζὶ Του. Χρειάζεται τέχνη.

Ὅταν δοθεῖς στόν Θεὸ καὶ γίνεις ἕνα μαζὶ Του, θὰ ξεχάσεις τὸ κακὸ πνεῦμα, ποὺ σὲ τραβοῦσε ἀπὸ πίσω, κι ἐκεῖνο ἔτσι περιφρονημένο θὰ φύγει. Στῇ συνέχεια, ὄσο θ’ ἀφοσιώνεσαι στό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, τόσο δέν θὰ κοιτάζεις πίσῳ σου, γιά νά δεῖς αὐτόν πού σὲ τραβάει.Ὅταν σὲ ἑλκύσει ἡ χάρις, ἐνώνεσαι μὲ τὸν Θεό. Κι ὅταν ἐνωθεῖς μὲ τὸν Θεὸ καὶ δοθεῖς σ’ Ἐκεῖνον, πάνε ὅλα τ’ ἄλλα, τὰ ξεχνᾶς καὶ σώζεσαι. Ἡ μεγάλη τέχνη, λοιπόν, τὸ μεγάλο μυστικό, γιά ν’ ἀπαλλαγεῖς ἀπ’ τὴν κατάθλιψη καὶ ὅλα τ’ ἀρνητικά, εἶναι νά δοθεῖς στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.Ἕνα πρᾶγμα πού μπορεῖ νά βοηθήσει τὸν καταθλιπτικὸ εἶναι καὶ ἡ ἐργασία, τὸ ἐνδιαφέρον γιά τή ζωή. Ὁ κῆπος, τὰ φυτά, τὰ λουλούδια, τὰ δέντρα, ἡ ἐξοχή, ὁ περίπατος στήν ὕπαιθρο, ἡ πορεία, ὂλ’ αὐτά, βγάζουν τὸν ἄνθρωπο ἀπ’ τὴν ἀδράνεια καὶ τοῦ δημιουργοῦν ἄλλα ἐνδιαφέροντα. Ἐπιδροῦν σὰν φάρμακα.

Ἡ ἀσχολία μὲ τὴν τέχνη, τή μουσική κ.λπ. κάνουν πολὺ καλό. Σ’ ἐκεῖνο, ὅμως, ποὺ δίνῳ τή μεγαλύτερη σημασίᾳ εἶναι τὸ ἐνδιαφέρον γιά τὴν Ἐκκλησία, γιά τή μελέτῃ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, γιά τὶς ἀκολουθίες. Μελετῶντας τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, θεραπεύεται κανεὶς χωρὶς να τὸ καταλάβει.Νά σᾶς διηγηθῶ γιά μιά κοπέλα, ποὺ ᾖλθε σ’ ἐμένανε τὸν ταπεινό. Ἔπασχε ἀπὸ φοβερὴ κατάθλιψη. Δέν κατάφερε κάτι μὲ τὰ φάρμακα. Παράτησε τὰ πάντα, τή δουλείᾳ της, τὸ σπίτι της, τὶς ἀπασχολήσεις της. Κι ἑγὼ τῆς εἶπα αὐτά πού ξέρω.

Τῆς εἶπα γιά τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ποὺ αἰχμαλωτίζει τὴν ψυχή, διότι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ γεμίζει τὴν ψυχὴ καὶ τὴν ἀλλάζει. Τῆς ἐξήγησα ὅτι εἶναι δαιμονικὴ αὐτὴ ἡ δύναμή πού καταλαμβάνει τὴν ψυχὴ καὶ μεταβάλλει τὴν ψυχικὴ δύναμη σὲ κατάθλιψη, τή ῥίχνει κάτω, τή βασανίζει καὶ τὴν ἀχρηστεύει. Τὴν συμβούλευσα ν’ ἀσχολεῖται μὲ διάφορες ἀπασχολήσεις, ὅπως, γιά παράδειγμα, μὲ τή μουσική πού τῆς ἄρεσε πρῶτα κ.λπ.Τόνισα, ὅμως, περισσότερο τή στροφή καὶ τὴν ἀγάπη της πρὸς τὸν Χριστό. Τῆς εἶπα ἀκόμη ὅτι μέσα στήν Ἐκκλησία μας ὑπάρχει θεραπεία μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὴν προσευχή, ἀλλά πού θὰ γίνεται μὲ λαχτάρα.Αὐτὸ εἶναι τὸ μυστικὸ τῆς θεραπείας. Αὐτὰ δέχεται ἡ Ἐκκλησία μας.

Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτη