«Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι». Πρίν ἀπό τρεῖς Κυριακές, στήν εἴσοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς προσεκάλεσε νά ἀποδυθοῦμε σέ ἕναν ἀγώνα πνευματικό, σέ ἕνα ἀγώνα μετανοίας καί καθάρσεως τῆς ψυχῆς μας ἀπό τήν ἁμαρτία. Καί σήμερα, καθώς εὑρισκόμεθα στό μέσον αὐτῆς τῆς κατανυκτικῆς περιόδου καί στούς ναούς μας ὑψώνεται ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου μας, τό σύμβολο τῆς θυσίας καί τῆς νίκης τοῦ Χριστοῦ κατά τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας, πρός ἐνίσχυσή μας, ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς ὑπενθυμίζει τούς ὅρους καί τίς προϋποθέσεις ὑπό τίς ὁποῖες ὁ ἀγώνας μας θά εἶναι ἀποτελεσματικός.

Καί τούς ὅρους αὐτούς δέν τούς θέτει ἡ Ἐκκλησία μας αὐθαίρετα, τούς θέτει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα: «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι». Δέν ὑπάρχουν, μᾶς λέγει ὁ Χριστός, πολλοί τρόποι γιά νά μέ ἀκολουθήσετε, ὑπάρχει ἕνας καί μό- νος τρόπος: νά ἀπαρνηθεῖτε τόν ἑαυτό σας καί νά σηκώσετε τόν σταυρό σας. Αὐτός εἶναι, ἀδελφοί μου, ὁ τρόπος. Αὐτός εἶναι ὁ δρόμος. Καί ὁ Χριστός μᾶς τό δηλώνει ἀπερί- φραστα καί κατηγορηματικά γιά νά μήν ὑπάρχουν παρανοήσεις καί παρεξηγήσεις. Ὅ,τι καί ἄν κά- νουμε, ἐάν δέν ἔχουμε ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό μας καί δέν ἔχουμε ἄρει τόν σταυρό μας, δέν ἔχουμε σχέση μέ τόν Χριστό, δέν ἀκολουθοῦμε τόν Χριστό.

Γιά νά μή νομίσει μάλιστα κάποιος, λένε οἱ ἅγιοι πατέρες, ὅτι ὁ Χριστός ἔθεσε αὐτή τήν προϋπό- θεση μόνο στούς μαθητές του καί σέ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἀνά τούς αἰῶνες θά ἀφοσιωνόταν ἀποκλει- στικά σέ Αὐτόν, ὅπως οἱ κληρικοί καί οἱ μοναχοί, ὁ ἱερός εὐαγγελιστής διευκρινίζει ὅτι ὁ Χριστός τό εἶπε ἐνώπιον τοῦ πλήθους πού τόν ἄκουε καί τῶν μαθητῶν του. «Προσκαλεσάμενος τόν ὄχλον σύν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν», σημειώνει ὁ εὐαγγελιστής Μάρκος. Καί εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας, διότι μόνο ἔτσι μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό ὅλα ὅσα τόν βαραίνουν: πάθη, λάθη, ἀδυναμίες, συνήθειες, μέριμνες κοσμικές καί ὑποχρεώσεις, ὥστε νά μπορέσει νά σηκώσει τόν σταυρό του, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ κατ᾽ ἐξοχήν προϋπόθεση γιά νά ἀκολουθήσει τόν Χριστό.

Διότι δέν εἶναι δυνατόν, λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, νά ἔρχεται στή γῆ ὁ βασιλεύς τῶν οὐ- ρανῶν γιά νά ἀντιπαρατεθεῖ μέ τόν κοινό πολέμιο τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων, τόν διάβολο, καί νά σηκώνει τόν σταυρό χάριν τῶν ἀνθρώπων, καί ὅσοι τόν ἀκολουθοῦν νά μήν τόν σηκώνουν. Ἀσφαλῶς ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δέν σηκώνουν τόν ἴδιο σταυρό, γιατί αὐτό δέν θά ἦταν δυνατό καί δέν θά ἦταν δίκαιο. Ἀλλά ὁ κάθε ἕνας καλεῖται νά σηκώσει τόν δικό του σταυρό προκειμένου νά ἀποδεχθεῖ τήν πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ καί νά τόν ἀκολουθήσει. «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι».

Του Βεροίας Παντελεήμονος