Η παρακάτω σκηνή εκτυλίχιηκε μέσα στο μετρό: Οι στάσεις εναλλάσσονται...  Επιβάτες μπαινοβγαίνουν...Ένα ζευγάρι συνομιλεί τόσο ξεχωριστά, που πολλά βλέμματα τραβούν πάνω τους.

Όλοι όμως διαπιστώνουμε, ότι είναι ένα ανδρόγυνο τυφλό. Μπαστουνάκια τους οδηγούν. Όμορφα μιλούν. Δεν έχουν δει τα πρόσωπά τους. Τα σώματά τους.Προφανώς τους ελκύουν οι ψυχές τους. Δείχνουν όμως απόλυτα ευτυχισμένοι. Όλοι κοιτούσαν διακριτικά ή αδιάκριτα δεν είχε σημασία. Σκέφθηκα ότι υπάρχει μια ξεχωριστή αγάπη που ως έδρα έχει την ψυχή.

Μπορεί η φράση "τυφλή αγάπη" να παραπέμπει αλλού, αλλά το βράδυ εκείνο την χάρηκα αυτή την αγάπη.

π.Σπ.Ρ.