Είχε πάει κάποιος παππάς σε ένα κέντρο, στο οποίο διασκέδαζαν κάποιοι μαθητές λυκείου. Και αντί χαιρετισμού, τους λέει:
– Γειά σας μαλάκες!
Κέρινοι έμειναν όλοι, όλα τα παιδιά! Του λένε τα παιδιά:
– Πάτερ, τί εκφράσεις ντροπής είναι αυτές; Τί ήταν αυτό που μας είπατε, μας ντροπιάσατε;

– Ακούστε παιδιά μου, έτσι δεν αποκαλείστε όλοι μεταξύ σας; Έτσι και εγώ σας αποκάλεσα, όπως ονομάζεστε. Που είναι το παράξενο;

Όμως παιδιά μου να ξέρετε, ότι ο διάβολος δεν θέλει να ακούει το ιερό όνομα του βαπτίσματος, που πήρε ο καθένας μας. Έτσι αφού αρχικά έκοψε τα ονόματα π.χ. ο Κωνσταντίνος να αποκαλείται Κώστας στην συνέχεια έδωσε και το προσωνύμιο μαλάκας! Και λέει τώρα ο διάβολος: Καλά πάμε, όλοι είναι δικοί μου, γιατί έχουν την σφραγίδα την δική μου, είτε αμαρτάνουν είτε δεν αμαρτάνουν! Ακούω αυτό που θέλω!»

Πρέπει να ξέρετε, ότι η προσφώνηση του ονόματος του βαπτίσματος, είναι ιερή ομολογία. Ομολογούμαι το όνομα του βαπτισμένου, που είναι γραμμένο στο βιβλίο της ζωής και τιμούμε και το όνομα του Αγίου, προσφωνώντας το.  Δεν σας αποκάλεσα λοιπόν έτσι παιδιά μου για να σας προσβάλλω, αλλά για να σας δείξω, που καταντήσατε! Ελπίζω να με καταλάβατε και να διορθωθείτε!…

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα