Το Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα του Ποιμενάρχου μας

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ

 Αριθμ. Πρωτ. 716

 ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2009

Προς
Τους Ευσεβείς Χριστιανούς
Της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως

 Αδελφοί μου,

            Η νεοελληνική μας κοινωνία στην πλειοψηφία της, κινείται πλέον σταθερά προς την κατεύθυνση της εκκοσμίκευσης σύμφωνα με τα δυτικά νεωτερικά πρότυπα.

            Το πνευματικό κλίμα που επικρατεί ευνοεί τον θρησκευτικό αποχρωματισμό και εξωθεί τους ανθρώπους να μεταθέσουν το Θεό και την Εκκλησία από το κέντρο στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής.

            Η θέση του Θεού για το σύγχρονο άνθρωπο βρίσκεται στα απόμακρα σύννεφα του μεταφυσικού ουρανού, μακριά από τα καθημερινά προβλήματα και τις ανθρώπινες ανάγκες.

            Όμως ο ζωντανός Θεός της Εκκλησιαστικής πίστης και εμπειρίας δεν είναι μια αφηρημένη ιδέα ή ένα αόριστο Υπέρτατο ον, αλλά μια εμπρόσωπη ζωντανή παρουσία στις συνθήκες της ζωής μας.

            Η ιστορία μας δίδαξε ότι αν οι άνθρωποι βγάζουν τον Θεό από την πόρτα, Εκείνος ξαναμπαίνει από το παράθυρο. Κι αν κλείσει και το παράθυρο, ο Θεός μπαίνει μέσα από τους τοίχους, «Των θυρών κεκλεισμένων».

            Στη γλώσσα της ορθόδοξης παράδοσης μας  γίνεται λόγος για Θεό «ερχόμενο» προς τον άνθρωπο.

            Ένα Θεό που δεν αποστρέφεται τον άνθρωπο, ακόμη και όταν αρνείται και τον αντιμάχεται, αλλά έρχεται αδιάκοπα να τον συναντήσει λυτρωτικά και αγαπητικά.

            Ο Θεός της Εκκλησίας δεν είναι απόμακρος και ψυχρός «Θεός» του ορθολογισμού, αλλά ο «Εμμανουήλ» που σημαίνει «ο Θεός κοντά μας», που ενεργεί λυτρωτικά μέσα στις συνθήκες της ανθρώπινης ζωής και σώζει με την αγάπη Του.

            Ο Θεός αγαπά τον άνθρωπο και τον κόσμο με μια αγάπη λογικά ασύλληπτη.

            «Ούτος ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον μονογενή έδοκεν». Να το μέτρο της θείας αγάπης.

            Η είσοδος στον κόσμο του ίδιου του Θεού στο πρόσωπο του σαρκωθέντος Θεού Λόγου, του ιστορικού προσώπου Ιησούς ο από Ναζαρέτ. Γίνεται Θεός άνθρωπός για να χαριτώσει και θεώσει τον άνθρωπο και τον κόσμο.

            Η ενέργεια αυτή αποδεικνύει την θεία κένωση και συγκατάβαση, γιατί ο Θεός Λόγος «αν και ήταν Θεός, τα απαρνήθηκε όλα έλαβε μορφή δούλου και έγινε άνθρωπος», για να ζήσει και να σωθεί ο κόσμος.

Σύμφωνα με το προαιώνιο σχέδιο και την απόφαση του Θεού, ο Χριστός «έγινε αυτό που είμαστε, για να γίνουμε εμείς αυτό που Εκείνος είναι» (Αγ. Ειρηναίος).

«Αυτός γαρ ενανθρώπησε, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν» σύμφωνα με το λόγο του Μεγάλου Αθανασίου.

Με την ενανθρώπηση του ο Υιός και Λόγος του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, προσλαμβάνει το φύραμα της ανθρωπίνης φύσεως, κάθε τι το ανθρώπινο πλην της αμαρτίας και ενώνει τον ανθρώπινο κόσμο με την δική του θεία φύση, ώστε να οδηγήσει από την πτώση και φθορά  στην ανόρθωση και ζωή.

Η Σάρκωση του Λόγου, η ενανθρώπηση του Θεού δεν έγινε, όπως συνήθως επιπόλαια νομίζεται, για να δώσει ο Θεός τους Ανθρώπους  ένα τέλειο ηθικό πρώτυπο.

Ο Υιός και Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος για κάτι απείρως πιο σπουδαίο: Για να προσλάβει και να ανακεφαλαιώσει στο πρόσωπό Του όλη την κτίση, να αποκαταστήσει τον άνθρωπο στην ανώτερη δυνατή δόξα με την ένωση θείας και ανθρώπινης φύσεως σ’ ένα καινό και  κοινό τρόπο υπάρξεως και έτσι να δώσει σε όλους τη δυνατότητα μια νέας Ζωής.

Σήμερα που η Εκκλησία μας μέσα στην λειτουργική της μνήμη εορτάζει το μεγάλο αυτό σωτηριολογικό γεγονός της Χριστού Γεννήσεως, εναπόκειται στην ευθύνη του καθενός από εμάς, εάν θα οικειοποιηθούμε τις μεγάλες δωρεές οι οποίες απορρέουν απ’ αυτό, η θα συνταχθούμε άκριτα με όσους κλείνουν την θύρα της καρδιάς τους στον «ερχόμενο» Θεό και με ανίερο πείσμα επιδιώκουν να τον εξορίσουν από την κοινωνία και τη ζωή μας.

Εύχομαι και προσεύχομαι πατρικά να ανήκουμε όλοι στην μεγάλη οικογένεια εκείνων που δέχτηκαν τον γεννηθέντα Σωτήρα με τον νου και την καρδιά τους, αγωνίζονται να ζουν με την ελπίδα μοναδικά Σ’ εκείνον και να γεύονται τις θείες δωρεές που απορρέουν από την θυσία Του.

Μετ’ ευχών και αγάπης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 Ο ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ