Ἡ σημερινὴ Θεομητορικὴ Ἑορτὴ εἶναι γνωστή, μὲ τὸ ὄνομα Εὐαγγελισμός. Ὄχι μόνο Εὐαγγελισμὸς τῆς Παναγίας μας ἀπὸ τὸν χαιρετισμὸ τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ἀλλὰ καὶ Εὐαγγελισμὸς ὁλόκληρου τοῦ κόσμου. Ἡ Θεοτόκος δέχεται τὸν ἀσπασμό, ἡ ἀνθρωπότητα δέχεται τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῆς σωτηρίας.

Εὐαγγελισμὸς πρὸς τὴν Παρθένο. Τιμὴ μεγάλη. Ἀνεκφράστη καὶ ἀσυλλήπτη χαρά. Να καταξιωθεὶ να γίνει Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἡ ταπεινὴ καρδιά Τῆς δέχεται συγκρατημένα τὸ μήνυμα μὲ τις λέξεις: “Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου. Γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμα σου”.

Εὐαγγελισμὸς πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα ὁλοκλήρη. Σταματοὺν τὰ δεινά. Ἔρχεται ἡ λύτρωση ,ἡ σωτηρία. Τὸ φῶς διαδέχεται τὸ σκοτάδι. Ὁ οὐρανὸς ἀνοίγει. Ἡ πνευματικὴ ἐλευθερία  διώχνει τὴν σκλαβιὰ τῆς ἁμαρτίας. Ὁ δρόμος πρὸς τὸ να γίνουμε θεοί κατὰ χάριν ὀρθάνοικτος μπροστὰ μας.

Ἀλλὰ ὁ Εὐαγγελισμὸς αὐτὸς πάντα μιλοῦσε στην ψυχὴ τοῦ Ἕλληνα. Καὶ ὅπως στην ἱστορία τοῦ Ἰσραὴλ ὁ πόθος τοῦ Ἐρχομένου Μεσσία καὶ Λυτρωτή διατηροῦσε τὸν Περιούσιο λαὸ τοῦ Κυρίου σὲ ὄλες τις φάσεις τῆς Ἐθνικῆς τοῦ ζωῆς μὲ σκλαβιὲς, δουλεῖες ,ἐξορίες, δεινὰ ἀπὸ δυνάστες καὶ τυραννίες, ἔτσι καὶ για τὴν ἱστορία τοῦ δικού μας Γένους ,μετὰ τὴν Ἂλωση τῆς Βασιλεύουσας τὴν ἀποφράδα ἡμέρα τῆς 29ης Μαΐου τοῦ 1453, ὁ Εὐαγγελισμὸς ,τὸ μήνυμα τοῦ, ὁ συμβολισμὸς τοῦ, ἡ ἀτμόσφαιρα τῆς αἰσιοδοξίας που σκόρπαγε καὶ τὸ δῶρο τῆς λύτρωσης καὶ τῆς ἐλευθερίας που ὑποσχόταν, θέριευε τὴν ἐλπίδα για ἐλευθερία καὶ ἀνεξαρτησία.

Κάθε του Εὐαγγελισμοὺ ,καθὼς ὁ σκλαβωμένος Ἕλληνας γιόρταζε τὴν Θεομητορικὴ αὐτὴ γιορτή, στο πρόσωπο τῆς Παναγίας ἔβλεπε τὴν Ἑλλάδα ἡ ὁποία μὲ τὴν ῥομφαῖα στην καρδία, γεμάτη ἀρετὴ καὶ ἐγκαρτέρηση, ταπεινωμένη καὶ ματωμένη, περίμενε κάποιον Ἄγγελο, κάποιο“ Χαῖρε ”σὰν ἀνταπόδοση τοῦ δικαίου ἀγῶνα τῆς που δεν σταμάτησέ ποτε. Το“ Χαῖρέ” που ἄκουγε κάθε τόσο τὸ μετέφραζε μὲ τὸ :Ἄνοιξε πόρτα τῆς σκλαβιάς.

Στο πρόσωπο τοῦ Ἀγγέλου δεν δίσταζε να δεῖ τοὺς ἀρματωλοὺς καὶ Κλέφτες, ποὺ μὲ τὸν ἠρωισμὸ καὶ τὰ κατορθώματα τους, ἐκεῖνο τὸ “Χαῖρε” μεταφραζόταν σὲ “κουράγιο”, “βάστα”, “περίμενε”. Αὐτὸ τὸ “Χαῖρε” τοῦ Εὐαγγελισμοὺ ἤταν τὸ πικρὸ ψωμί που ἔθρεψε τὸ σκλαβωμένο Γένος μας τετρακόσια ὁλόκληρα χρόνια. Τὸ διακρίνουμε στα τραγούδια τοῦ, στα Κρυφὰ Σχολεῖα καὶ τὶς Παραδόσεις τοῦ. Τὸ νοιώθουμε καὶ τὸ ἀκοῦμε ἀπὸ τοὺς γέροντες δασκάλους τοῦ Γένους, τοὺς παπάδες καὶ τοὺς Καλόγερους να διδάσκουν τα ἑλληνόπουλα  τὰ Ἱερὰ γράμματα μέσα ἀπὸ τὸ Ψαλτήρι, τὸν Ἀπόστολο καὶ τὸ Εὐαγγέλιο. Καὶ ἡ Ἡμέρα ἦλθε. Ἡ 25η Μαρτίου εἶναι τὸ Ἐθνικὸ Πάσχα τῶν Ἑλλήνων.

Ἡ ἴδια ἡμέρα ὁρίστηκε για τὴν ἒναρξη τοῦ ἀγῶνα. Ἀλλὰ οἱ Ἕλληνες δεν περιμένουν, εἷναι ἀσυγκράτητοι, διψοὺν για λευτεριὰ .Στις 17 Μαρτίου πέφτει ἡ πρώτη ντουφεκιά. Καὶ ἀκολουθοῦν τὰ γεγονότα τῆς Ἐπαναστάσεως καὶ της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Κάθε ντουφεκιὰ κι ἕνα “Χαῖρε”. Κάθε μάχη κι ἔνας Εὐαγγελισμός. Γι᾿ αὐτὸ εἶναι διπλὴ ἡ σημερινὴ γιορτή. Γιορτὴ τῆς Παναγίας μας καὶ τῆς Πατρίδας μας. Διπλὸς Εὐαγγελισμός.

Ἡ σκλαβιὰ  εἶναι μία θλιβερὴ πραγματικότητα ἄκομα καὶ στις ἡμέρες μας ἀφοῦ ἕνα κόμματι τοῦ Ἑλληνισμοὺ, ἡ Κύπρος ,ζει κάτω ἀπὸ τὴν σκιὰ τῆς εἰσβολῆς, ἀλλὰ καὶ ἡ σκλαβιὰ τῆς ἁμαρτίας εἶναι γεγονὸς για ὅλους μας. Ὁ Εὐαγγελισμὸς εἶναι ἡ παντοτινὴ μας ἐλπίδα. Ἀλλοίμονο μας ἂν ζοῦμε στο σκοτάδι χωρὶς εὐαγγελισμό, χωρὶς τὸ φῶς τῆς ἐλπίδας για λύτρωση.

Πάνω στο διπλὸ νόημα τῆς σημερνὴς γιορτὴς πρέπει να καθρεφτίσουμε τὸν ἑαυτὸ μας, να ζυγιστοῦμε, να ἐλέγξουμε τὴν πορεία μας. Καὶ ἀπὸ τὸ νόημα καὶ τὸ πνεῦμα τῆς σημερινῆς γιορτὴς να κοινωνήσουμε. Τότε δεν θὰ ἰσχύει καμία ἀπειλή ἀπὸ κανένα πνεῦμα δουλείας καὶ σκλαβιάς, γιατὶ θὰ ὑπάρχει ἐλευθερία πνευματική. Ὅπου πνεῦμα Κυρίου ἐκεῖ και ἡ ἀληθινὴ ἐλευθερία.

π.Θεοκλητος Φεφές