Αντικείμενο της ομιλίας μας είναι ο ρόλος που διαδραματίζει στην χριστιανική ζωή η ανθρώπινη γνώση. Ως πηγή και αφετηρία του λόγου μας είναι η αποστολική περικοπή που αναγνώστηκε την πρώτη ημέρα του έτους στην Θεία Λειτουργία και πρόκειται για την Προς Κολοσσαείς β’ 8-12 επιστολή του αποστόλου Παύλου. Η περικοπή έχει ως εξής:

«Αδελφοί, προσέχετε μήπως σας παρασύρει κάποιος με την φιλοσοφία και με κούφια απατηλά πράγματα σύμφωνα με την ανθρώπινη παράδοση, σύμφωνα με τα στοιχεία αυτού του κόσμου και όχι κατά Χριστό. Γιατί στο Χριστό κατοικεί ολόκληρο το πλήρωμα της Θεότητας σε σωματική μορφή. Και στο Χριστό είστε πλήρεις και αυτός είναι η Κεφαλή κάθε αρχής και εξουσίας. Στο Χριστό επίσης έχετε περιτμηθεί όχι με περιτομή, που έκαναν τα ανθρώπινα χέρια, αλλά με την αποβολή των αμαρτιών της σαρκός, δηλαδή με την  περιτομή του Χριστού. Και ενταφιαστήκατε μαζί Του κατά το βάπτισμα, όπου και αναστηθήκατε μαζί Του δια της πίστεως στην  δύναμη του Θεού που τον ανέστησε από τους νεκρούς.»

     Ζούμε την εποχή της πληροφορίας και η διαχείριση αυτής με την δυναμικότητα που αυτή έχει εξαιτίας των σύγχρονων τεχνολογικών μέσων, μας παρέχει την δυνατότητα της επιστημονικής γνώσης και με την πληθώρα των εφαρμογών που προκύπτουν από την  χρήση αυτής, δυσεπίλυτα προβλήματα της καθημερινότητας βρίσκουν την λύση τους. Τίθεται όμως ένας προβληματισμός για το υπαρξιακό κομμάτι του εαυτού μας για τον ηθικό και γενικότερα πνευματικό προσανατολισμό μας. Έχουμε πλέον την δυνατότητα της παράθεσης πληροφοριών για θρησκείες, φιλοσοφίες, ιδεολογίες, πολιτισμούς ,που συνθέτουν το μωσαϊκό της ανθρώπινης διανόησης και εκφράζουν το σύνολο της ανθρώπινης κουλτούρας και πολιτισμού.

   Ως χριστιανοί πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η χριστιανική διδασκαλία δεν είναι μια ‘’πληροφορια’’ και ότι την διαμόρφωση της ταυτότητάς μας την ορίζει το Ευαγγέλιο.

    «Ο ΛΟΓΟΣ ΣΑΡΞ ΕΓΕΝΕΤΟ» είναι το Ευαγγέλιο της Εκκλησίας. Αυτό σημαίνει ότι το Δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος έγινε άνθρωπος. Ο Υιός και Λόγος του Θεού «εις τα ίδια ήλθε» όπως χαρακτηριστικά μαρτυρεί ο ευαγγελιστής Ιωάννης. Ένας από μας λοιπόν ο Χριστός. Και αυτό είναι Χριστούγεννα! Σηκώνοντας σιγά σιγά το πέπλο των ξέφρενων εορτών με αφορμή το γεγονός αυτό διακρίνουμε την  ουσία και τη αιτία που συμβαίνει αυτό.

     Ο άνθρωπος στην ιστορική του πορεία επέλεξε να αυτονομηθεί από το Θεό. Διαταράσσοντας την σχέση του με το Θεό οδηγήθηκε  με δική του υπαιτιότητα να αντιμετωπίζει το πρόβλημα του θανάτου και τα όποια αδιέξοδα προκύπτουν από το γεγονός αυτό. Η λύση δεν μπορούσε να είναι επιδερμική, έπρεπε να αφορά υπαρξιακά όλο τον άνθρωπο, αλλά δεν μπορούσε να γίνει με αυτενέργεια του ανθρώπου διότι δεν είχε πλέον αυτή την  δυνατότητα εγκλωβισμένος στα δεσμά του θανάτου.

    Η Ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού πρόσφερε αυτή την δυνατότητα και έγκειται πλέον στο κάθε άνθρωπο να συνάψει ΄΄ΔΙΑΘΗΚΗ ΚΑΙΝΗ΄΄  με τον Ιησού Χριστό.

    Ο Μ. Βασίλειος λέγει πως η προσέγγιση του Θεού δεν γίνεται με την βοήθεια ενός φιλοσοφικού σχήματος. Ο θεός δεν είναι αφηρημένη ιδέα ή ανωτάτη δύναμη ή κάποιο απρόσωπο όν αλλά είναι Προσωπική Υπόσταση που αποκαλύπτεται στον άνθρωπο μέσα από την κοινωνία της αγάπης του. Αυτή την αγάπη την αλλοίωσε με την αμαρτία για αυτό και η μεταποίηση της  σε εγωισμό δεν επιτρέπει την εκ μέρους του ανθρώπου προσέγγιση του Θεού. Επίσης τονίζει ότι η εν Χριστώ ζωή δεν είναι μία εξωτερική συμμόρφωση αλλά πλήρης αναγέννηση της ανθρώπινης φύσεως. Ο Βαπτισμένος άνθρωπος έχει την δυνατότητα να μετέχει της ζωής και των θεανθρώπινων ενεργειών του Χριστού. Η απόλυτη εμπιστοσύνη και παράδοση του ανθρώπου στην αγάπη του Χριστού είναι έκφραση της προσωπικής εμπειρίας του για την εμπιστοσύνη που ο Χριστός δείχνει στον αμαρτωλό άνθρωπο, όταν του παραδίδει και εμπιστεύεται τον εαυτό Του με το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

      Συνοψίζοντας μπορούμε να συμπεράνουμε ότι νοησιαρχία του ανθρώπινου πνεύματος είναι ατελέστατη στην κάλυψη των υπαρξιακών αναγκών μας. Η πληθώρα πληροφοριών μπορεί να είναι χρηστική στην καθημερινότητα μας. Η σχέση με τον Θεό όμως οφείλει να εγκαινιαστεί με λειτουργική –λατρευτική σύνδεση και βίωση του ευαγγελικού μηνύματος έμπρακτα στις αξίες και ιδανικά που πηγάζουν από τον Σταυρό και να εμποτιστούν από την προοπτική της Ανάστασης όπως ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως.
Μετάνοια, Λειτουργική βίωση, ήθος Σταυροαναστάσιμο ορίζουν την εκκλησιολογική μας ταυτότητα. 

Η Ομιλία αυτή εκφωνήθηκε την Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011 στο Ενοριακό μας Κέντρο απο τον Θεολόγο κ.Δημ.Τζαφέρη κατά την τελετή βραβεύσεως των νέων μας Φοιτητών!