Ο Χριστός οικοδομεί το έργο της σωτηρίας μας. Εμείς του προσφέρουμε τα υλικά της οικοδομής: ένα αναστεναγμό προσευχής, ένα δάκρυ μετανοίας, μια απόφαση αλλαγής, ένα έργο αγάπης, μια πράξη θυσίας. Όλα αυτά είναι τα υλικά, το χρυσάφι και το ασήμι της καρδιάς μας, που προσφέρουμε στον Κύριο. Με τα υλικά αυτά κτίζουμε το παλάτι της θεώσεώς μας. Όλα αυτά είναι τα στημόνια και τα υφάδια της ζωής μας. Μ’ αυτά ο Κύριος υφαίνει τον χιτώνα του γάμου μας.

        Το πρόβλημα βέβαια πάντα είναι το τι υλικά προσφέρουμε στον μεγάλο Οικοδόμο. Γιατί, όπως αναφέρει ο Απ. Παύλος, μπορεί να του δίνουμε «ξύλα, χόρτα, καλάμια» (Α΄ Κορ. 3,12), υλικά δηλαδή ευτελής αξίας και ακατάλληλα για μια οικοδομή με προοπτική αιώνιας αντοχής. Και τέτοια είναι τα έργα, που κάνουμε με ιδιοτέλεια ή εγωιστικά ελατήρια, οι ματαιόδοξες επιδιώξεις μας και οι άνομες πράξεις μας.

π.Γ.Στ.