Αυτή η εβδομάδα ούτε περισσότερες ημέρες έχει ούτε κι περισσότερες ώρες. Αλλά λέγεται Μεγάλη γιατί είναι μεγάλα τα γεγονότα που θυμόμαστε και διαδραματίστηκαν τέτοιες μέρες. Υπέφερε τότε ο Χριστός και πάσχει αιωνίως γιά την σωτηρία καθενός ξεχωριστά και όλου του ανθρωπίνου γένους. Τότε υπέφερε από συγκεκριμένα πρόσωπα. Αλλά τώρα πάσχει από εμένα. Εγώ τόν προσβάλλω κάθε στιγμή με όσα δεν ταιριάζουν στο ανθρώπινο και μοναχικό μου σχήμα. Εγώ γίνομαι οι Φαρισαίοι που τον κατηγορούσαν και εγώ είμαι οι γραμματείς που έβρισκαν ψεγάδια στα λόγια του. Εγώ γίνομαι Ιούδας που δεν νοιάζομαι τελικά γιά την σωτηρία μου, αν και βρίσκομαι δίπλα στον ηγαπημένο διδάσκαλο. Εγώ γίνομαι ο τιμωρός του Απαθούς και Αναμάρτητου Κυρίου. Μακάρι όμως να είμουν ο Λάζαρος ή και ο Θωμάς που είπε δεύτε και συναποθάνωμεν μαζί με τον Λάζαρο, αφού ο Κύριος θα μας αναστήσει.

Μακρόθυμε Κύριε, βρες τρόπο να με φέρεις κοντά σου. Φιλάνθρωπε Κύριε, μην αφήσεις να χαθεί κανένας άνθρωπός σου, ούτε και εγώ. Παντοδύναμε Κύριε, άλλαξε την σκληρή καρδιά μου. Γλυκύτατε Ιησού, μαλάκωσε τον σκληρό χαρακτήρα μου. Κύριε, Ιησού Χριστέ, Κύριέ μου, την φετεινή μεγάλη εβδομάδα των Παθών σου, κάνε με να συγ-κινηθώ και φέρε με κάπως πιό κοντά σου, τόν αμετανόητο.

Ι.Μ Τ.Προδρόμου Βεροίας.