Tις εορτές του Δωδεκαημέρου τις επι­σφραγίζει η εορτή, κατά τήν οποία «την σύναξιν επιτελούμεν του Αγιου καί Τιμίου Προδρόμου εξ αρχής καί άνωθεν παραδιδομένην, ώς τω μυστηρίω του Θείου Βαπτίσματος υπουργήσαντος...».

    Ο Ιωάννης ό Πρόδρομος αναδείχθηκε όντως ό «σεβασμιώτερος» απ’ ολους τούς Προφήτας, οχι μόνο γιά τήν αγιότητα του βίου του καί τό μαρτυρικό του τέλος, οχι μόνο γιατί είδε τον «κηρυττόμενον», μά καί γιατί αξιώθηκε νά τον βαπτίση. Μέσα σ’ όλες τις προνομίες, μέ τις όποιες ο Θεός ετίμησε τον Ιωάννη, εκείνος έμεινε πάν­τα μέ τήν βαθειά συναίσθηση πώς ήταν ο λύχνος απέναντι στο φως, ο υπηρέτης εμπρός στο Δεσπότη, ό άνθρωπος ενώ­πιον του Θεού.

     Ας μήν το ξεχνούμε ε­μείς οί απλοί κι αμαρτωλοί, πού αξιωθήκαμε νά υπηρετούμε στο έργο της σω­τηρίας των ανθρώπων. Ό Ιωάννης έλεγε' «Εκείνον δει αυξάνειν, εμέ δέ ελαττούσθαι».

Διονυσίου Ψαριανού

Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης