Σέ ὅλη τήν Ἁγία Γραφή τό φῶς ἀποτελεῖ κατ’ ἐξοχήν σημεῖο τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο. Μέ φῶς τοῦ κόσμου, μέ πόλη κτισμένη ἐπάνω σέ βουνό πού φαίνεται ἀπό παντοῦ καί μέ λύχνον πού καίει ἐπάνω σέ λυχνοστάτη παρομοιάζει ὁ Χριστός τούς μαθητές Του καί ὅλους τούς πραγματικά πιστούς, πού ἀντανακλοῦν μέ τήν ζωή τους τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. «Ὑ μεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ κόσμου» (Ματθ. ε΄ 14).

Οἱ Ἅγιοι καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι φῶς τοῦ κόσμου. Ἀλλά καί κάθε χριστιανός μπορεῖ νά γίνει «φῶς Χριστοῦ», πού «φαίνει πᾶσι». Ὁ ἄνθρωπος πού ἀποδέχεται τόν Χριστόν, ἀποδέχεται τό φῶς τοῦ Θεοῦ, γίνεται φῶς. Ὁ τρόπος πιά πού συμπεριφέρεται, πού κινεῖται, πού σκέπτεται ἀκόμη, εἶναι Φῶς Χριστοῦ. Πρέπει νά εἴμαστε ἄνθρωποι τῆς ταπείνωσης, τῆς ἀγάπης. Μέ γλυκό χαμόγελο καί τόν καλό λόγο. Μέ ἔμπρακτο ἐνδιαφέρον γιά τά προβλήματα τῶν ἄλλων. Συγγενῶν, φίλων, ἀκόμη καί ἄγνωστων, τοῦ πλησίον μας. Ἐνδιαφέρον καί ἀγάπη πού θά ἐπαληθεύει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ: «Ὁ ἀγαπῶν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ ἐν τῷ φωτί μένει» (Α΄ Ἰω. β΄ 10). Στό φῶς τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι στό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας, σέ ζωή μακριά ἀπό τόν Θεό. Μέσα ἀπό τό σκοτάδι νά λάμψει τό φῶς. Ὁ Θεός ἔλαμψε μέσα στίς καρδιές μας καί μᾶς φώτισε νά γνωρίσουμε τό θέλημά Του, ἀλλά καί τήν δόξα Του διά Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μέ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ βλέπουμε τήν παρουσία καί τίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ μέσα μας καί γύρω μας. Ὅμως ὑπάρχει στόν κόσμο πολύ σκοτάδι. Καί χρέος δικό μας εἶναι νά διαλύσουμε αὐτά τά πνευματικά σκοτάδια καί νά γεμίσουμε τούς γύρω μας μέ θεϊκό φῶς.

Νά ἐργασθοῦμε γιά τόν σκοπό αὐτό ἀθόρυβα καί μέ ἀγάπη. Μέ μιά διακριτική συμβουλή, μέ κάποιο χριστιανικό ἔντυπο, μέ πολλή προσευχή. Καί πρό παντός μέ τό δικό μας καλό παράδειγμα. Ποιό ἰσχυρό ἐπιχείρημα ἦταν ἀρκετό στόν Φίλιππο νά φέρει τόν Ναθαναήλ κοντά στόν Χριστό; «Ἔρχου καί ἴδε».

Προσοχή! Μήν ξεχάσουμε τόν ἑαυτό μας. Νά γίνουμε πρῶτα ἐμεῖς φῶς Χριστοῦ. Νά βιώσουμε κατά τό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ. «᾽Ορθοί στά τείχη τῆς καρδιᾶς». Στό χέρι μας εἶναι. Γιατί ὁ φωτισμός καί τό φῶς τοῦ Χριστοῦ πάντα ὑπάρχουν. «Ὡς τέκνα φωτός περιπατεῖτε». Ἄς τό ἀκούσουμε καί ἄς τό ἐφαρμόζουμε «μέχρι τέλους» τῆς ἐπίγειας διαδρομῆς μας. Τό αἰώνιο Φῶς τοῦ Παραδείσου μᾶς περιμένει.

Θ.Ι.Δ