Σήμερα η επιστημονική αντίληψη μένει έκθαμβη μπροστά στην αληθινή μορφή-φύση του ηλίου, καθώς αναλύει και ερμνηνεύει τον κύκλο της ζωής των όντων. Υπάρχει μια αλληλοεξάρτηση μεταξύ ηλίου και ζωής σ’ολόκληρο τον οργανικό και ανόργανο κόσμο. Η ηλιακή ενέργεια είναι συνιστώσα ζωής και συνεργάτης του ανθρώπου κάτω από ορισμένες συνθήκες και προϋποθέσεις. Πολλές φορές η εγωκεντρική ψυχολογία ορισμένων ανθρώπων προβάλλεται επάνω στις κρίσεις τους για τις υψηλές θερμοκρασίες (καύσωνες).

     Ίσως ο σύγχρονος άνθρωπος θέλει να ξεχάσει τις ελλείψεις του, τα λάθη του και τις εφευρέσεις του, που κλόνισαν την ποιότητα και την λειτουργία της ατμόσφαιρας και έκαναν πιο αισθητή τη ζέστη και περισσότερο επικίνδυνη την ηλιακή ακτινοβολία. Χρειάζονται πολλές σελίδες για να αναλύσουμε όλη τη δράση του ηλίου πάνω στο μικρό πλανήτη μας. Δεν είναι τυχαίο, ότι ο ήλιος θεοποιήθηκε από πάρα πολλούς λαούς της αρχαιότητας.

    Αρκετοί πατέρες της Εκκλησίας καθώς και ορισμένοι σπουδαίοι επιστήμονες υπήρξαν εκείνοι που μπόρεσαν να δούν, με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, μια θεολογική σχέση μεταξύ λειτουργίας του ηλίου και πρόνοιας του Θεού. Ο διακεκριμένος γερμανός φυσικός Λούντβιχ λέγει χαρακτηριστικά: «Ο ήλιος δεν ανατέλλει κάθε πρωΐ διότι έτσι πρέπει να γίνει σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους, αλλά ο Θεός θέλει να γίνεται έτσι». Οι πατέρες της Εκκλησίας γενικεύουν τη σκέψη αυτή και με απόλυτη κατηγορηματικότητα τονίζουν: «Μπροστά από κάθε αιτία υπάρχει το θέλημα του Θεού».

      Αναμφίβολα, η μελέτη της κτίσεως ανυψώνει το νού του ανθρώπου προς τον Τριαδικό Θεό, του οποίου «η αιώνια δύναμή του και η θεία μεγαλειότης, αν και είναι αόρατα, φαίνονται καθαρά δια μέσου των δημιουργημάτων». (Ρωμ.α’,20).

Νικόλαος Ε. Σακαλάκης
Μαθηματικός