H ανάσταση τού παιδιού τής χήρας, πού μάς διη­γείται τό Ευαγγέλιο, δείχνει τήν ανακαίνιση τής ψυ­χής μας. Χήρα ήταν καί ή ψυχή μας, πού εχασε από τίς αμαρτίες της τόν πολύτιμο Νυμφίο Χριστό. Τώρα εχει σάν «υιό μονογενή» τό φτωχικό της νού καί έχα­σε τήν αληθινή ζωή εξ αιτίας τής αμαρτίας. Γι’ αυτό καί κηδευόταν, αφού τά πάθη πού τόν κυβερνούσαν τόν απομάκρυναν από τόν Θεό καί τόν οδήγησαν στά βάθη του Άδη. Έτρεξε όμως σ’ εμάς ό Κύριος, στά­θηκε ανάμεσά μας μέ τή σωματική παρουσία Του, μάς ανανέωσε καί μάς ανόρθωσε.

  Προσέξτε, αδελφοί μου, αυτά πού διηγείται ό ιε­ρός Ευαγγελιστής: «Καί αφού πλησίασε (ό Κύριος) ακούμπησε στό λείψανο». Πήγε κοντά στό νεκρό γιά νά τόν άναστήση, νά τόν ζωοποιήση, καί νά τόν ξαναδόση στή χήρα καί νά μεταβάλη τό πένθος σέ χαρά. Καί σέ καθένα από μάς, αν αισθανθούμε τό νεκρό πνευματικά είναι μας καί μέσα σέ πένθος θρηνήσουμε  για τις αμαρτίες μας  καί λυπηθούμε, γεμάτοι από μετάνοια  για αυτές θά έλθη κοντά μας ό Παράκλητος,το Άγιο Πνεύμα νά μάς ζωογονήση καί νά μάς δώση την αιώνια Παράκληση καί ελπίδα.

Άγ. Γρηγόριος Θεσσαλονίκης