Πώς, αλήθεια, μπορεί να χαρακτηρισθεί ο Χριστιανισμός σκοταδισμός, όταν το Ευαγγέλιο περιέχει τις ύψιστες κοινωνιολογικές αρχές για την ανθρώπινη ευημερία για την αξία του ανθρωπίνου προσώπου, για την υπερνίκηση των ανθρωπίνων παθών και για την ομαλή εξέλιξη της ανθρωπότητος; Ποιος μπορεί να σβήσει με μια μονοκονδυλιά την συμβολή της θρησκείας μας στον εκπολιτισμό  λαών ολοκλήρων, το σκύψιμό της πάνω στον ανθρώπινο πόνο με αγάπη και ανιδιοτέλεια, την διδαχή της για αληθινή και έμπρακτη δικαιοσύνη, ειρήνη και αδελφοσύνη; Ποιος είναι τόσο θρασύς, που να αμφισβητεί τις υπηρεσίες  που η θρησκεία προσέφερε στην επιστήμη, στην ανθρωπιά, στο ξεπέρασμα εσωτερικών κρίσεων και προβλημάτων;          

    Ναι, μόνον ο ανιστόρητος ή ο παθιασμένος μπορεί να μη συμφωνήσει πως ο χριστιανισμός, εκτός των άλλων, είναι φως και χαρά και ελπίδα, ολωσδιόλου δηλ. αντίθετος με το σκοτάδι και την στείρα αντίδραση στο καλό. Δεν είναι απλώς άδικο, είναι συκοφαντικό και ανέντιμο το να λέμε την θρησκεία σκοταδισμό.

Μακαριστού Αθηνών κυρού ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ