Mέτρημα… Τη στιγμή της αλλαγής του χρόνου, λίγο πριν και λίγο μετά, κλείνουμε τα μάτια και αναπολούμε τα όσα ζήσαμε τη χρονιά που πέρασε. Στιγμές αμέτρητες περνούν από το μυαλό μας και εμείς προσπαθούμε να τις φυλλομετρήσουμε μία προς μία. Λέξεις άπειρες βομβαρ­δίζουν την καρδιά μας: αγάπη, ευτυχία, πόνος, δυσκολία, δύναμη, άγχος, προσήλωση, αγώνας, κρίση. Προσπαθούμε όλοι να κλείσουμε τα τεφτέρια μας και τους λογαριασμούς μας με τη χρονιά που πέρασε, να ξεχάσουμε ό,τι μας πίκρανε, να αγκιστρωθούμε σε ό,τι μας έκανε να χαρούμε και να μεταβάλλουμε ό,τι κακώς μας αλλοίωσε. Ποιος μπορεί άραγε να αντειπεί ότι το 2010 ήταν μια χρονιά στην οποία δε χωρούσαν υπολογισμοί και σχέδια; Μια χρονιά που ως άλλοι καπετάνιοι προσπαθούσαμε να ελιχθούμε ανάμεσα σε βράχους που ξεπηδούσαν εκεί που δεν το περιμέναμε. Μια χρονιά που προσπάθησε να μας αλλάξει και να μεταβάλλει τον τρόπο ζωής μας.

Με αυτό στην πλάτη πως ατενίζουμε τη χρονιά που έρχεται; Πώς να κάνουμε σχέδια όταν όλα τα προγνωστικά μας προετοιμάζουν για τα χειρότερα; Πώς να χαμογελάσουμε όταν δεν μπορούμε να σχεδιάσουμε στον καμβά μας και βάλουμε τα πλαίσια και τις γραμμές που εμείς θέλουμε; Κι όμως αυτή είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για να χαμογελάσουμε! Αυτή είναι πιο κατάλληλη στιγμή για να φωνάξουμε Καλή Χρονιά! Αυτή είναι η πιο κατάλληλη στιγμή να γυρίσουμε λίγο προς τα πίσω και να αφήσουμε τα πινέλα κάτω…

Ας θυμηθούμε την αρχή του κατά Ιωάννη ευαγγελίου και αυτή να ψελλίσουμε τούτη την πρώτη μέρα του χρόνου. «Εν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν. ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν.» Πάνω από όλα είναι ο Θεός, τα πάντα από Εκείνον προέρχονται και τα πάντα από Εκείνον εμποδίζονται. Εκείνος είναι η ζωή και το φώς μας και κανένα σκοτάδι δεν μπορεί να μας καταπνίξει ή να μας θλίψει όταν στην καρδιά μας βασιλεύει ο Θεός και όσα Εκείνος μας δίδαξε: την αγάπη, την ταπείνωση, την υποχωρητικότητα, το σεβασμό, τη θυσία, τη μετάνοια…

Τα πινέλα κάτω, λοιπόν, και ας τα παραδώσουμε στο Θεό για να ζωγραφίσει Εκείνος στις ζωές μας. Μπορεί να έχουμε ξεχάσει εδώ και καιρό πως είναι να αφήνουμε τον εαυτό μας ελεύθερο και πως είναι να μην περνούν τα πάντα από το στενό και ορθολογικό νου μας, ιδού όμως η ευκαιρία και ας την αρπάξουμε! Είναι ωραίο να μην κάνεις σχέδια! Είναι ωραίο να αφήνουμε το Θεό να μας εκπλήσσει με τις δωρεές που απλόχερα στέλνει κάθε φορά, είτε μέσα από μία χαρά είτε ακόμα και μέσα από μία λύπη.

Ας μετατρέψουμε τη μιζέρια και την απαισιοδοξία που προσπαθούν να μας επιβάλλουν σε δύναμη ελπίδας. Τι έχει να φοβηθεί κάποιος που βάζει οδηγό του το Θεό και την πίστη του; Τι έχει να φοβηθεί κάποιος που παραδίδεται στα χέρια του Δημιουργού και σε Αυτόν μόνο στηρίζεται; Ας αναλογιστούμε αυτά, και αυτή τη χρονιά ας τολμήσουμε να πετάξουμε τους υπολογιστές μας και να παραδώσουμε κάθε χαρά, ελπίδα και όνειρο μας στο Θεό. Γιατί εκεί που οι άνθρωποι προσθέτουν και αφαιρούν ο Θεός είναι ο μόνος που ξέρει να πολλαπλασιάζει.

Π.Π