Ολοένα,χωρίς να το καταλάβω,ανεβαίνανε τα δάκρυα στα μάτια μου,δάκρυα για τον κόσμο και δάκρυα για μένα.Δάκρυα για τον κόσμο γιατί γυρεύει να βρει τη χαρά εκεί που δεν βρίσκεται και δάκρυα για μένα γιατί πολλές φορές δείλιασα μπροστά στη φτώχια και στους άλλους πειρασμούς και δικαίωσα τους ανθρώπους,ενώ τώρα ένοιωσα πως δεν παίρνει ο άνθρωπος μεγάλο χάρισμα χωρίς να περάσει μεγάλο πειρασμό.

Φώτης Κόντογλου