Ζήσαμε με την Χάρη του Θεού τις πρώτες 15 ημέρες του Αυγούστου ένα Θεομητορικό λειτουργικό οδοιπορικό με τελευταίο σταθμό την εορτή της Κοιμήσεως της Παναγίας μας. Ήταν ένα λειτουργικό διάστημα στο οποίο κληθήκαμε να εργαστούμε πνευματικά αφενός για την εν Χριστώ πνευματική μας πρόοδο στην εκκλησιαστική ζωή με προσευχή, μετάνοια, φιλανθρωπία, καλοσύνη, πίστη, αγάπη, αφετέρου να προστρέξουμε στο πιο τιμημένο και ευλογημένο πρόσωπο της εκκλησιαστικής και όχι μόνο ιστορίας, της παρθένου Μαρίας, η οποία αξιώθηκε να φέρει στον κόσμο τον Σωτήρα Χριστό.

Καθημερινά τελούνταν το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Η ενορία μας είχε προνοήσει τις περισσότερες ημέρες να τελείται τα πρωινά με την ακολουθία των Ωρών σε συντομότερο χρόνο καθώς και η ακολουθία που έχει η εκκλησία μας για την μετάληψη της Θείας Κοινωνίας  για να έχουν την ευλογία οι εργαζόμενοι να έχουν την δυνατότητα να μετέχουν στην λειτουργική προσευχή και να κοινωνούν των Αχράντων Μυστηρίων. Είναι πολύ σημαντικό αυτό γιατί σε περιόδους πνευματικής προετοιμασίας με νηστεία και προσευχή η Θεία Κοινωνία είναι η τροφή που ζωοποιεί και ευλογεί τις ζωές μας αφού γινόμαστε ένα με τον Ιησού Χριστό. Οι Ευχαριστήριες ευχές και οι ψαλμώδηση των σχετικών ύμνων μας συγκινούσαν γιατί ευχαριστούσαμε με αυτόν τον τρόπο τον Θεό που αξιωθήκαμε για μια ακόμη φορά να μεταλάβουμε των Αχράντων Μυστηρίων.

Τα απογεύματα η καμπάνα της εκκλησίας μας, μας προσκαλούσε για τον Εσπερινό και έπειτα ακολουθούσε η τέλεση του Μεγάλου ή του Μικρού Παρακλητικού Κανόνα εναλλάξ προς τιμή της Μητέρας του Θεού. Στο τέλος ακούγαμε με ιερή προσοχή το κήρυγμα για  τα θαύματα που επιτελούσε η Θεοτόκος σε ζωές αμαρτωλών και μετανοημένων ανθρώπων από το βιβλίο «Αμαρτωλών Σωτηρία». Το δειλινό, τότε που η μέρα παραδίδει τα σκήπτρα της στην νύχτα, τελούνταν η κατανυκτική ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου και ο Όρθρος της επόμενης ημέρας ενώ στην ησυχία του Ναού κουρασμένες ψυχές ακουμπούσαν πάνω στο πετραχείλι για να παρηγορηθούν και να ανακουφιστούν. Ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία να ευχαριστήσουμε τον Θεό και την Παναγία μας για τον χρόνο της ημέρας που κύλησε και να κατανυχθεί η ψυχή μας στο χαμηλό φως των κανδηλιών.

Στιγμές που χαράχτηκαν στην καρδιά μας, ώθησαν την πίστη μας προς τον Θεό και την ευλάβεια μας στην Παναγία, ήταν η προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού την πρώτη του μηνός Αυγούστου με την ευκαιρία της εορτής της Προόδου του Τιμίου Σταυρού όπου αντλήσαμε δύναμη για τον αγώνα της νηστείας για την Παναγία μας. Στο τέλος της Παράκλησης πριν το δι’ ευχών στην στιγμή που ψέλνονταν ‹‹ Απόστολοι εκ περάτων…›› και γονατίζαμε όλοι μπροστά από την εικόνα της Παναγίας μας όπου πραγματικά ήταν για όλους μας μια κατάθεση ψυχής στην αγκαλιά της Παναγίας μας για την ίδια μας την ζωή.

Έτσι φτάσαμε και στην μεγάλη ημέρα της εορτής της Κοιμήσης της Θεοτόκου. Το τελετουργικό δρώμενο της ημέρας, το νόημα της εορτής ότι η Παναγία δεν εγκατέλειψε τον κόσμο αλλά ακατάπαυστα προσεύχεται για τις ζωές μας, η ευλάβεια και η τιμή για το πρόσωπο της Παναγίας μας, πρόσδωσαν θεομητορικό, ευχαριστιακό, δοξολογικό χαρακτήρα στην Ευχαριστιακή μας Σύναξη για το «Πάσχα του καλοκαιριού» όπως χαρακτηριστικά λέγεται. Μπροστά στα μάτια μας είχαμε στολισμένο τον Επιτάφιο της Παναγίας μας νιώθοντας όλοι μας ολοζώντανη την παρουσία της. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας έγινε μικρή λιτανευτική πομπή προς την έξοδο του ναού του Επιταφίου της Παναγίας μας, ανυψώθηκε μπροστά στην θύρα και όλοι μας με μεγάλη χαρά είχαμε την ευλογία λαμβάνοντας το αντίδωρο να περνάμε κάτω από τον Επιτάφιο. Ήταν για όλους μας το επισφράγισμα της δωρεάς της Παναγίας μας για όλη αυτή την ευλογημένη πορεία που διανύσαμε εκείνες της 15 ημέρες.

Ας προσευχόμαστε να μην λείψει ποτέ  η πρεσβεία της Θεοτόκου από τις ζωές μας, να έχουμε συνεχώς πίστη και ελπίδα. Ας έχουμε την πεποίθηση ότι κάθε δυσκολία που αντιμετωπίζουμε  η Παναγία είναι συνήγορος και υπερασπιστής μας σε κάθε δύσκολη περίσταση.

Δημ.Τζαφέρης Θεολόγος

Λαμπαδάριος του Ναού μας.