Όλο το έργο της Εκκλησίας είναι φιλανθρωπικό. Μερικές φορές οι άνθρωποι κάνουν το λάθος μιλώντας για φιλανθρωπία να περιορίζουνε τα πράγματα στην ελεημοσύνη. Αλλά η φιλανθρωπία είναι κάτι πολύ πιο πλούσιο ,πολύ πιο ευρύ ,πιο βαθύ, πολύ πιο υψηλό. Είναι η έκφραση της δεύτερης και μεγάλης εντολής που έδωσε ο Χριστός και η οποία δεν είναι υποδεεστέρα της πρώτης: «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου». Και ποια είναι αυτή η εντολή; «Αγαπήσεις τον πλησίον σου». Κάθε λοιπόν συμπεριφορά προς τον συνάνθρωπο πρέπει να είναι φιλική, αγαπητική, φιλώ θα πεί αγαπώ. Και γιαυτό δεν μπορώ να καταλάβω ανθρώπους που λένε Εγώ δεν θέλω φιλανθρωπία. Τι ζητάνε; τι λένε με αυτήν την τοποθέτηση; Ότι δεν θέλουν να τους αγαπούν; Ότι δεν θέλουν να τους φιλούν; Έχουν τόση αίσθηση αυτάρκειας; Φαντάζομαι όχι. Απλώς δεν ξέρουν, δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι σημαίνει ο όρος φιλανθρωπία. Όταν λοιπόν κάνεις κήρυγμα, όταν κάνεις κατήχηση, όταν κάνεις λειτουργία αυτές είναι φιλάνθρωπες δραστηριότητες. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Χριστός μας είναι φιλάνθρωπος. Έτσι ονομάζεται και  έτσι δοξάζεται και έτσι προσκαλείται. Και ευτυχώς για εμάς τους ανθρώπους που έχουμε φιλάνθρωπο Θεό.

Τώρα η παροχή στέγης, ενδύματος ,τροφής, ιατροφαρμακευτικής περιθάλψεως και όλων των άλλων αναγκαίων υλικών αγαθών για την επίγεια πορεία μας, ασφαλώς και είναι  απαραίτητη αλλά είναι μια έκφραση αυτής της φιλανθρωπίας η οποία είναι δυνατή μπορεί να γίνει δηλαδή επειδή έχουμε ανθρώπους φιλότιμους,  ανθρώπους που νιώθουν τον πόνο του άλλου, που συμπονούν και που συμπαθούν. Αυτοί συνήθως βάζουν το χέρι στην τσέπη και προσφέρουν στην εκκλησία με το κεράκι που ανάβουν την ώρα που πάνε να προσκυνήσουν η με κάποια δωρεά σε οποιαδήποτε  χαρούμενη η θλιβερή ευκαιρία της ζωής προσφέρουν για τα έργα της Εκκλησίας.

Ο Χαλκίδος Χρυσόστομος