«Τὸν Σταυρόν Σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα, καὶ τὴν ἁγίαν Σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν»

Στους πρώτους τρεις στίχους του πρώτου ψαλμού του Δαυίδ παρομοιάζεται ο άνθρωπος εκείνος που έχει αφιερώσει με προθυμία την ζωή του στο θέλημα του Θεού, με δέντρο που έχει φυτευτεί σε γόνιμη γη που τρέχουν πολλά νερά και στον κατάλληλο καιρό δίνει τον καρπό του και τα φύλλα του που δεν πέφτουν ποτέ. Ίσως η θεόπνευστη αυτή παρομοίωση μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί ,γιατί ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός από το ξύλο ενός δέντρου επέλεξε να εκπληρώσει το μεγάλο μυστήριο της σωτηρίας των ανθρώπων ,αφού δέχτηκε να σταυρωθεί για τις δικές μας αμαρτίες. Ο χριστιανός αφιερώνοντας την ζωή του στο θέλημα του Θεού έχει δεχτεί να σταυρωθεί. Σκληρός ο λόγος ακούγεται αλλά αν εμβαθύνουμε στο μυστήριο του Τίμιου Σταυρού θα δούμε ότι η επιλογή μας αυτή, μας οδηγεί στην αληθινή και αιώνια ζωή που ετοίμασε για εμάς ο Θεός.

Αυτό που οδήγησε τον Κύριο μας Ιησού Χριστό να σταυρωθεί ήταν ότι, επειδή είχε και την ανθρώπινη φύση στην πρώτη επίγεια παρουσία του, έπρεπε να πεθάνει και μετά από τρεις ημέρες να αναστηθεί για να νικηθεί ο θάνατος στην ρίζα του. Είχε φωλιάσει μέσα στην ύπαρξή μας ο θάνατος, εξαιτίας του προπατορικού αμαρτήματος και κάθε γενιά ανθρώπων είχε αυτή την οδυνηρή εξέλιξη. Τώρα με την ανάσταση του Χριστού, μπορεί ακόμη μέχρι την Δευτέρα παρουσία Του να εξακολουθούμε ακόμα να πεθαίνουμε, δεν έχει ο θάνατος όμως την απόλυτη εξουσία πάνω μας. Αυτό συμβαίνει διότι υπάρχει η ελπίδα της δική μας λύτρωσης αρκεί να κοινωνούμε την ζωή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, Θεού και Σωτήρα μας. Αυτό μπορεί να γίνει σταυρώνοντας την δική μας ζωή αφού γινόμαστε ένα μαζί Του.

Δέχτηκε ο Ιησούς Χριστός να ταπεινωθεί λαμβάνοντας την δική μας φύση για την δική μας σωτηρία και να σταυρωθεί για τις δικές μας αμαρτίες. Δηλαδή το πρώτο μήνυμα του σταυρού για εμάς είναι η ταπείνωση του εαυτού μας, που επιτελεί την αμαρτία, και η ταπείνωση αυτή να μας οδηγήσει  άμεσα σε μετάνοια.

Η αμαρτία οδηγεί στον θάνατο. Η σταυρική ζωή επίσης οδηγεί στον θάνατο αλλά μην μπερδευόμαστε διότι δεν είναι το ίδιο πράγμα. Αν θανατώσουμε τον κακό εαυτό μας που σκέφτεται πονηρά και εγωιστικά κερδίζουμε την ζωή της ψυχής μας αρχικά, γιατί δεν πνίγεται στις μέριμνες του κόσμου αυτού ,αλλά αναπνέει μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον της αμαρτίας με την χάρη και την ευλογία του Θεού που λαμβάνει. Αυτό γίνεται μέσα στην έρημο της ζωή μας ατενίζοντας τον Τίμιο Σταυρό του που υψώθηκε μέσα στην ύπαρξή μας μυστηριακά με το μυστήριο της βάπτισής μας. Για αυτό τον λόγο ο ιερέας μας έκανε τριπλή κατάδυση και ανάδυση  στο νερό της κολυμβήθρα,ς μπολιάζοντας τον εαυτό μας στο μυστήριο του σταυρού και της ανάστασης. Σε μέλλοντα χρόνο θα γευτούμε την δωρεά και της σωματικής μας ανάστασης όπως ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεώς μας «προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος».

Στην υμνολογία της εκκλησίας μας αποκαλούμε το Τίμιο Ξύλο του Σταυρού « όπλον ακαταμάχητον δαιμόνων αντίπαλε» γιατί με αυτό φανερώθηκε η αγάπη του Θεού για εμάς τους αμαρτωλούς και τα πονηρά πνεύματα φρίττουν, δεν αντέχουν το φώς της αγάπης και εξαφανίζονται. Για τον λόγο αυτό αξίζει να φωτίζουμε τις ζωές μας χριστιανικά δηλαδή όπως είπαμε και παραπάνω σταυρικά.

Επίσης αποκαλούμε τον Σταυρό του Κυρίου μας « δόξα μαρτύρων οσίων, ως αληθώς εγκαλώπισμα » γιατί οι άγιοι μάρτυρες κυριολεκτικά σταυρώθηκαν με την θυσία τους, ομολογώντας σε ασεβείς ειδωλολάτρες την χριστιανική ζωή. Δεν δέχτηκαν το ψέμα, τον συμβιβασμό και την ψευδαίσθηση την γήινων απολαύσεων όταν αυτές απομακρύνουν από την εν Χριστώ ζωή. Τα αγαθά του κόσμου αυτού είναι προς δόξα Θεού και όχι να Τον αρνηθούμε με τις επιλογές μας. Για τον λόγο αυτό στο άκουσμα του ονόματός Τους στις ιερές ακολουθίες και στην προσευχή μας σημειώνουμε ευλαβικά τον Τίμιο Σταυρό ,γιατί τους χαιρετούμε που σταύρωσαν την ζωή τους προς δόξα Θεού ,επικαλούμενοι τις άγιες πρεσβείες τους για τις δικές μας ζωές.

Τον αποκαλούμε επίσης « λιμήν σωτηρίας » γιατί με την ζωή της αμαρτίας είμαστε σαν τους ναυαγούς οι οποίοι ζητάνε λιμάνι σωτηρίας. Σαν άγρια κύματα είναι οι δυσκολίες , οι στεναχώριες, οι θλίψεις και όλα τα θλιβερά που μας κατακλύζουν και πίσω από αυτά κρύβεται σαν το φίδι το πονηρό ο διάβολος και τα έργα του, τα οποία μας επηρεάζουν πολλές φορές. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός δεν μας εγκαταλείπει. Υψώνει διαρκώς τον Εαυτό του σε κάθε Θεία Λειτουργία ,σταυρικά και μυστηριακά κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του. Αλλά και στις ζωές μας, μας προτρέπει να ανοίξουμε την θύρα της ζωής μας στο θέλημα Του με κλειδί τον Τίμιο Σταυρό ως τρόπο ζωής. Μετάνοια, προσευχή και Θεία Κοινωνία είναι το σημείο του Σταυρού στις δικές μας ζωές.

Δημήτριος Τζαφέρης Θεολόγος Λαμπαδάριος του Ιερού μας Ναού