Η πίστη ως έννοια στα λεξικά ερμηνεύεται ως έκφραση εμπιστοσύνης σε κάποιον ή σε κάτι. Αν εξετάσουμε την έννοια αυτή στο χώρο της Εκκλησίας κάνουμε λόγο για χριστιανική πίστη και εννοούμε την εμπιστοσύνη μας στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ότι είναι το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, που έγινε άνθρωπος για να κηρύξει τον αληθινό Θεό, για να μας λυτρώσει από την συνέπεια της αμαρτίας που είναι ο θάνατος, θυσιάζοντας τον Εαυτό του εκούσια στον Σταυρό και ύστερα από τρείς ημέρες αναστήθηκε, αποδεικνύοντας ότι είναι  αληθινός Θεός, Κύριος της ζωής και του θανάτου.

Οι μαθητές του Χριστού με την Επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος έγιναν απόστολοι και ευαγγελιστές του γεγονότος αυτού, ώστε η ανθρωπότητα να δείξει την εμπιστοσύνη της στον αληθινό Θεό που είναι η Αγία Τριάδα και διαμέσου της πίστης μας θα μπορέσουμε να δώσουμε νόημα και σκοπό στην ζωή μας.

Στην εποχή μας παρατηρείται έντονα να αναζητούμε απαντήσεις σε θέματα που αφορούν τον εαυτό μας και τον σκοπό της ύπαρξής μας, για θέματα ανθρώπινων σχέσεων, σε θέματα επιβίωσης σε δύσκολες  οικονομικές , κοινωνικές  περιβαλλοντικές  συνθήκες, για θέματα που αφορούν το μέλλον μας και πολλά πολλά ακόμα ερωτήματα που θέτουμε και προκύπτουν στον χρόνο της ζωής μας.

Διαχρονικά κάνουμε προσπάθεια να δώσουμε απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα με τους αρχαίους μύθους και τις θρησκείες, με την φιλοσοφία και τις επιστήμες. Μέχρι τώρα όμως, η πανανθρώπινη εμπειρία έχει δείξει ότι τα παραπάνω ερωτήματα δεν έχουν απαντηθεί με τους παραπάνω τρόπους. Αυτό συμβαίνει γιατί ως άνθρωποι έχουμε όρια που τα θέτει η διάνοια μας, οι αισθήσεις μας, οι ίδιες οι φυσικές και πνευματικές μας δυνάμεις και επομένως οι δυνατότητές μας είναι περιορισμένες.

Επειδή λοιπόν τα όρια μας είναι περιορισμένα και με δεδομένο ότι ως υπάρξεις βιώνουμε τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος με τα τόσα προβλήματα που αναφέραμε πιο πάνω και με κορυφαίο από όλα τον θάνατο η κατεύθυνση μας προς αναζήτηση απαντήσεων δεν μπορεί να είναι ανθρωποκεντρική, δηλαδή εμείς οι άνθρωποι δεν είναι δυνατόν να δώσουμε απαντήσεις στα καίρια ερωτήματα που μας απασχολούν.

Με το γεγονός της Πεντηκοστής κάνουμε λόγο για την ύπαρξη της Εκκλησίας στην ιστορία. Χαρακτηριστικό γνώρισμα των χριστιανών είναι η πίστη στον Τριαδικό Θεό δηλαδή η εμπιστοσύνη ότι με αυτή την στάση ζωής ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα ξεπεράσει τα όρια που η φύση και η αμαρτία του θέτει και να ελπίζει στον αγιασμό της ζωής του, στην σωτηρία από την αμαρτία, στην αιώνια ζωή. Η Εκκλησία δεν είναι κάποιο διανοητικό κατασκεύασμα της φιλοσοφίας και της επιστήμης ούτε κάποια θρησκεία. Είναι η αποκάλυψη στον κόσμο για την αλήθεια του ίδιου του Θεού και εμείς οι άνθρωποι καλούμαστε να γίνουμε κοινωνοί, να μετέχουμε με συγκεκριμένες πράξεις και ενέργειες σε αυτή την νέα πραγματικότητα της Εκκλησίας.

Μετάνοια, Βάπτισμα, Θεία Κοινωνία είναι η πορεία για να γίνει οποιοσδήποτε άνθρωπος κοινωνός του Σώματος και Αίματος του Ιησού Χριστού δλδ της Εκκλησίας και επειδή ως άνθρωποι έχουμε τις πτώσεις και τις αδυναμίες μας και πολλές φορές δεν μας είναι δυνατόν να παραμένουμε σταθεροί στην πίστη μας στον Ιησού Χριστό και λιποψυχούμε σαν τους ναυαγούς σε τρικυμία, η Εκκλησία έχει προνοήσει και γι αυτή την περίπτωση το μυστήριο της Εξομολόγησης. Τα μυστήρια της Εκκλησίας λειτουργούν ως πύλες στην Βασιλεία του Θεού και στην καθημερινότητά μας έχουν συνέπειες σωτηριολογικές και αγιαστικές.

Όλα τα παραπάνω έχουν ως αφετηρία την πίστη. Αξίζει εδώ να παραθέσουμε τα λόγια του αποστόλου Παύλου για το πώς μπορούμε να ζούμε ως πιστοί πλέον χριστιανοί.« Η πίστη κάνει πραγματικά εκείνα που ελπίζουμε, και βέβαια εκείνα που δεν βλέπουμε. Με αυτήν οι αρχαιότεροι απέκτησαν καλή μαρτυρίαν. Με την πίστην κατανοούμεν ότι εδημιουργήθησαν οι κόσμοι δια του λόγου του Θεού, ώστε από αόρατα να έχουν γίνει ορατά. (ΕΒΡ:11,1-3) »…« Επομένως, αφού έχομεν γύρω μας ένα τόσον μεγάλο σύννεφο από μάρτυρας, ας αποτινάξωμεν κάθε βάρος και την αμαρτίαν, η οποία εύκολα μας εμπλέκει, και ας τρέχωμεν με υπομονήν το αγώνισμα του δρόμου που είναι εμπρός μας, με τους οφθαλμούς μας προσηλωμένους προς τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεώς μας, τον Ιησούν, ο οποίος, χάριν της χαράς που τον ανέμενε, υπέμεινε σταυρόν, περιφρονήσας την αισχύνην, και εκάθησε εις τα δεξιά του θρόνου του Θεού. Σκεφθήτε  λοιπόν αυτόν, ο οποίος υπέμεινε τόσην εχθρότητα εναντίον του εκ μέρους των αμαρτωλών, δια να μην κουρασθήτε και αποθαρυνθήτε. (ΕΒΡ:12,1-3) »

Γίνεται κατανοητό ότι η πίστη στον Ιησού Χριστό και η συνειδητή μας συμμετοχή μας ως ζωντανά μέλη της Εκκλησίας αποτελεί ένα καλό ξεκίνημα για την πορεία μας στην αγιότητα και την αιώνια ζωή. Με προϋπόθεση την πίστη συντελείται το θαύμα της παρουσίας του Θεού στην ζωή μας δίνοντας ελπίδα, χαρά νόημα και σκοπό. Εξάλλου ας θυμηθούμε όλες τις ευαγγελικές διηγήσεις που περιγράφουν θαύματα του Ιησού Χριστού, ο Οποίος πρώτα από όλα ζητούσε την ελεύθερη πίστη ότι ήταν ο αληθινός Θεός και ότι πράγματι μπορούσε να επιτελέσει οτιδήποτε. Με πίστη λοιπόν ας αφεθούμε στο πέλαγος της άπειρης αγάπης του Θεού, ο Οποίος υπέμεινε τα πάντα όπως προαναφέραμε. Ας στοιχηθούμε λοιπόν με το παράδειγμα των αγίων, οι οποίοι αποτελούν ζωντανά παραδείγματα πίστης για όλους μας στις ζωές μας.

Δημήτριος Τζαφέρης Θεολόγος

Λαμπαδάριος Ιερού Ναού