Στὶς 21 τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου ἑορτάζουμε ἕνα γεγονὸς γιὰ τὸ ὁποῖο καμία ἐφη- μερίδα, κανένα Μέσο Ἐνημέρωσης, κανένα τηλεοπτικὸ κανάλι δὲν θὰ κάνει λόγο, οὔτε ἐκπομπή, οὔτε θὰ ἀφιερώσει χρόνο, ὅπως κάνει γιὰ τόσα καὶ τόσα βλακώδη περιστατικά. Μόνο ἡ Ἐκκλησία μᾶς κάνει λόγο, γιατί ὅλα τα ὡραῖα καὶ τὰ σπουδαῖα γε- γονότα ποὺ ἄλλαξαν τὸν ροῦν τῆς Ἱστορίας καὶ ὅλες οἱ λύσεις τῶν ἀνθρωπίνων προβλημάτων βρίσκονται σ’ Αὐτήν. Καὶ τὴ ζωὴ γιὰ νὰ τὴ ζήσει κάποιος, μὲ ὅλη τὴ σημασία τῆς λέξεως, αὐτὴ τὴ ζωὴ μὲ τὶς χαρὲς καὶ τὶς λύπες της, δὲν μπορεῖ νὰ τὴν εὐχαριστηθεῖ ἐὰν δὲν ἀκολουθεῖ αὐτὰ ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας, δηλαδὴ ὁ Θεός, παραγγέλει. Εἰσέρχεται στὸ Ναὸ τοῦ Θεοῦ κι ὄχι ἁπλῶς στὸ Ναὸ ἀλλὰ στὰ Άγια τῶν Ἁγίων. «Ἡ Παγκόσμιος Χαρά», ὅπου παρευρίσκεται, «πᾶσα λύπη πέπαυται»…

Τί σημαίνει αὐτὸ τὸ γεγονός;  Αὐτὸ τὸ γεγονὸς ποὺ κανένα δημόσιο μέσο προβολῆς δὲν προβάλλει, ἀποτε- λεῖ τὴν ἀρχὴ καὶ τὸ προοίμιο τοῦ πιὸ συγκλονιστικοῦ γεγονότος ποὺ ἐπρόκειτο νὰ γίνει ποτὲ στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία. Στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων δὲν ἐπιτρεπόταν οὔτε στοὺς Ἱερεῖς νὰ εἰσέρχονται. Μόνο στὸν Ἀρχιερέα ἐπιτρεπόταν μία φορὰ μόνο τὸ χρόνο, «οὒ χωρὶς αἵματος», μὲ ἰδιαίτερη προετοιμασία, νὰ προσεύχεται «ὑπὲρ ἑαυτοῦ» καὶ τῶν ἁγνοημάτων τοῦ λαοῦ. Ἀλλὰ κατόπιν πληροφορίας τοῦ Θεοῦ, ὁ Μέγας Ἀρχιερεὺς Ζαχαρίας δέχεται τὴν Παναγία μας, «εὐφραινόμενος», ὅπως λέει τὸ τροπάριο, διότι εἶναι αὐτὴ ὁ Ναὸς ὁ ἔμψυχος, ἡ ἡγιασμένη σκηνὴ, τοῦ Θεοῦ τὸ κατοικητήριο. Ποιὸς φανταζόταν ὅτι τὸ μικρὸ αὐτὸ κοριτσάκι ἦταν τῶν Προφητῶν τὸ καύ- χημα, τῶν Ἀποστόλων ἡ δόξα, τῶν Μαρτύρων τὸ καύχημα καὶ ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἡ ἀνακαίνιση; Παρὰ τὶς ἀντιδράσεις τῶν Ἰουδαίων ὁ ἅγιος Ἀρχιερεὺς Ζαχαρίας δέχτηκε στὸ Ναό, τὸν Θεοχώρητο Ναὸ καὶ τότε νεαρὲς κοπέλες, παρθένες, μὲ λαμπάδες ὑποδέχτηκαν Αὐτὴν προτυπώνοντας μὲ τὸ φῶς τῶν λαμπάδων τους τὴν ἀνείπωτη αἴγλη καὶ λάμψη ἡ ὁποία ἔμελλε νὰ φωτίσει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ βρίσκονταν καὶ βρίσκονται στὸ σκοτάδι τῆς ἀγνωσίας καὶ τῆς ἄγνοιας τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ γιορτὴ δὲν βρίσκεται τυχαία τὸ Νοέμβριο μήνα ἀλλὰ πολὺ εὔστοχα, γιατί ἔχει ξεκινήσει ἤδη ἡ περίοδος προετοιμασίας μας γιὰ τὰ Χριστούγεννα ποὺ εἶναι στὶς 25 Δεκεμβρίου, ἡμέρα σπουδαιότατη καὶ μοναδικὴ γιὰ κάθε Χριστιανό. Ἡ χαρὰ ποὺ αὐτὴ ἡ γιορτὴ φέρνει εἶναι ἡ χαρὰ ποὺ πάντοτε εἶχε ἀνάγκη ἡ ἀνθρωπότητα, ἰδιαιτέρως ὅμως τὴν ἔχει ἀνάγκη στὶς ἡμέρες μας.

Προαναγγέλεται ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο, ὅπως τὸ εἶχαν προείπει οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ Προφῆτες καὶ ὅπου ἔρχεται ὁ Θεὸς ἐκεῖ βρίσκεται καὶ τὸ νόημα τῆς ζωῆς, καὶ ἡ  χαρὰ καὶ ἡ πληρότητα καὶ ἡ ἀληθινὴ εὐτυχία. Καὶ ὁ Θεὸς ἦρθε, γεννήθηκε, ἔζησε, συναναστράφηκε μὲ μᾶς, δίδαξε, μαρτύρησε, ἔδειξε Ποιὸς εἶναι… Ἔδωσε λύσεις σὲ ὅλα τὰ ἀνθρώπινα προβλήματα, ὅλων τῶν ἐποχῶν, ὥστε νὰ λέει ἕνας σύγχρονος ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας ὅτι ἐὰν κάποιος ἰσχυρίζεται ὅτι τὸ πρόβλημά του δὲν ἔχει λύση στὴν Ἁγία Γραφή, τότε τὸ πρόβλημά του εἶναι ἀνό- ητο καὶ ἀνάξιο λόγου… Ὁ Χριστός μας μὲ τὴ θυσία Του μᾶς ἔδειξε ὅτι Αὐτὸς εἶναι ἡ λύση ὅλων τῶν προβλημάτων, ὅλων ἀνεξαιρέτως, αὐτῶν ποὺ ταλανίζουν τὸν κάθε ἄνθρωπο ξεχωρι- στά, αὐτῶν ποὺ βασανίζουν ὅλους τοὺς ἀνθρώπους μαζί, καὶ αὐτῶν ποὺ φαίνεται ὅτι ταλανίζουν σήμερα ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα. Ἄρα γιὰ νὰ μὴν προβάλλει ὁ κόσμος τὴν γιορτὴ αὐτὴ μὲ τὴν ὁποία «χαίρει ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ», μὲ τὸ νὰ μὴν χαίρεται μὲ τὴν εἴσοδο τῆς «Προξένου τῆς χαρᾶς τοῦ κόσμου» στὸ Ναὸ μήπως μὲ τὴ θέλησή του προτιμάει νὰ μένει στὴν ἄγνοια, μήπως μὲ τὴ θέλησή του προτιμάει νὰ μὴν ἔχει τὴν λύση στὰ προβλήματά του;

Δημήτρης Νεαπολίτης