Μην αφήσεις να 'ρθουν αμέσως στο μυαλό σου τα δυσάρεστα που σε περιμένουν αυτή την ημέρα, δηλαδή λεφτά, έξοδα, άγχος, δουλειές, ιατρεία, εξετάσεις. Αυτά, έτσι κι αλλιώς, θα 'ρθουν αργότερα. Μην ξεκινάς όμως με τέτοια προδιάθεση και ψυχολογία.Δοξολόγησε τον Θεό. Ανοιξε τα παντζούρια και πες: «Δόξα σοι τω δείξαντι το φως». Βλέπω το φως για άλλη μια ημέρα. «Αλλη μια ημέρα που μου χαρίζεις, Κύριε». Και να σου πω κάτι, αγαπητέ μου φίλε; Η σημερινή ημέρα είναι η πιο ωραία της ζωής σου. Ξεκίνα έτσι την ημέρα σου, με μια δοξολογία στον Χριστό. Μην αφήνεις τη σκέψη σου να πάει αλλού. Αν καταλάβεις τι σου λέω, θα ηρεμήσεις από πολλά. Αρκεί να καταλάβεις ότι όλα όσα σε στενοχωρούν είναι λογισμοί. Είναι σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό μόλις ξυπνάς. 
Κι έρχονται να σου χαλάσουν την ημέρα με το «καλημέρα». 
Εσύ όμως να κάνεις μποϊκοτάζ σε αυτές τις σκέψεις. Να βάλεις φραγή κλήσεων, να πατήσεις φρένο στην κεκτημένη ταχύτητα του άγχους και να πεις: «Οχι, δεν δέχομαι να ξεκινήσει η ημέρα μου με πανικό, αγωνία κι ανασφάλεια από το πρωί. Θέλω να ξεκινήσω την ημέρα μου βυθίζοντας τον νου μου στην αγάπη του Θεού και να αισθανθώ αυτή την αλήθεια. Καλημέρα, Χριστέ μου, και σε ευχαριστώ πάρα πολύ που μ' αγαπάς. Κύριε, μ' αφήνεις να ζήσω άλλη μια ημέρα, για να μου αποδείξεις και σήμερα πόσο πολύ με αγαπάς. Κύριε, ξεκινώ την ημέρα μου με την αγάπη Σου, αισθανόμενος ότι είμαι αγαπημένο πλάσμα Σου». Αυτό να λες στην προσευχή σου το πρωί.Είναι πολύ σκληρό να ξεκινάς την ημέρα σου χωρίς να νιώθεις τον πατέρα σου, τη μάνα σου. Αυτό είναι ο Θεός: είναι ο πατέρας σου, είναι η μάνα σου, είναι ο αδελφός σου, είναι ο φίλος σου. Αν όμως νιώθεις έρημος πολίτης αυτού του πλανήτη, σαν ένα πεταμένο πλάσμα, ένας χαμένος άνθρωπος σ' αυτό τον κόσμο, χωρίς να νιώθεις τη φιλία τού Χριστού, πώς θα τα καταφέρεις; Με τι κουράγιο θα βγεις να κάνεις τον αγώνα σου; Θα νιώθεις ήδη από το πρωί κουρασμένος, απογοητευμένος, μελαγχολικός, μόνος, αβοήθητος κι έρημος. Μην το επιτρέψεις αυτό. Και δεν θα το επιτρέψεις διά της προσευχής. Με την προσευχή αυτή θα συμβεί στην ψυχή σου μια ροή θείων δωρεών. Θα εισρεύσει, θα μπει μέσα και θα κατακλύσει την ψυχή σου αυτή η αίσθηση της θείας αγάπης.
Καταλαβαίνεις, πιστεύω, τώρα τι εννοούσα όταν νωρίτερα έλεγα ότι το θέμα δεν είναι να ξεκινήσεις το πρωί με μια τυπική προσευχή. Δεν αρκεί να πεις βιαστικά: «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και...» ή «Πάτερ ημών...» Μπλα μπλα μπλα, τελείωσε! Αν κάνεις την προσευχή σου τόσο βιαστικά, το μόνο που θα έχεις καταφέρει είναι να βάλεις το άγχος και στην προσευχή. Αντί, δηλαδή, η προσευχή να σου πάρει το άγχος, καταλήγει να υπογραμμίζει το άγχος. Δεν ξέρω αν το κατάλαβες, μα στην προσευχή που έκανες τυπικά είπες τη φράση «Πάτερ ημών». Το είπες όμως τόσο βιαστικά, που δεν πρόλαβε αυτή η λέξη να σε γαληνέψει. Γιατί, άμα πεις τον Θεό Πατέρα και το νιώσεις, γίνονται φοβερά πράγματα. Αν το νιώσω, θα αισθανθώ ότι ξεκινώ την ημέρα μου κρατώντας το χέρι του Πατέρα μου. Και, τότε, τι θα φοβηθώ; Τι έχω να φοβηθώ, αφού ξέρω ότι ο Πατέρας μου με αγαπάει και πως, ό,τι κι αν συμβεί, έχω πατέρα. Και πού ξέρω ότι έχω πατέρα; Μα το είπα το πρωί! Το αισθάνθηκα! Το ένιωσα! Η καρδιά μου γαλήνεψε. 
Καλά όλα αυτά. Μα πού χρόνος για τέτοια πρωί πρωί... Εχουμε δουλειές. Πρέπει να κάνουμε και τα δημητριακά μας, να βάλουμε το γάλα, έχουμε να ετοιμάσουμε τα αβγά, το γάλα για τα παιδιά, να κάνουμε το ένα, να κάνουμε το άλλο... Μα δεν θέλει πάρα πολλή ώρα η προσευχή. Με την πείρα και την εξοικείωση του αγώνα γίνεται και ταυτόχρονα, την ώρα που κάνεις τις διάφορες δουλειές. 

Από το βιβλίο «Στο βάθος κήπος»