“Να αισθανόμαστε την κακία του άλλου σαν αρρώστια που τον βασανίζει και δεν μπορεί να απαλλαγεί. Γι αυτό να βλέπουμε τους αδελφούς με συμπάθεια και να τους φερόμαστε με ευγένεια λέγοντας μέσα μας με απλότητα το “Κύριε Ιησού Χριστέ”, για να δυναμώνει με την θεία χάρη η ψυχή μας και να μην κατακρίνουμε κανένα.Όλους για αγίους να τους βλέπουμε. Όλοι μας μέσα φέρουμε τον παλαιό άνθρωπο.

Ο πλησίον, όποιος και αν είναι, είναι “σαρξ εκ της σαρκός μας” , είναι αδελφός μας. Δεν μπορούμε ποτέ να κατηγορήσουμε τους άλλους , γιατί “ουδείς ποτέ την εαυτού σάρκα εμίσησε”.Όταν κάποιος έχει ένα πάθος, να προσπαθούμε να του ρίχνουμε ακτίνες αγάπης και ευσπαγχνίας, για να θεραπεύεται και να ελευθερώνεται. Μόνο με την χάρη του Θεού γίνονται αυτά. Να σκέφτεστε ότι αυτός υποφέρει περισσότερο από εσάς.Ο χριστιανός είναι ευγενής. Να προτιμούμε να αδικούμαστε.

Άμα έλθει μέσα μας το καλό, η αγάπη, ξεχνάμε το κακό που μας κάνανε. Εδώ κρύβεται το μυστικό. Όταν το κακό έρχεται από μακριά, δεν μπορείτε να το αποφύγετε. Η μεγάλη τέχνη όμως είναι να το περιφρονήσετε.  Με την χάρη του Θεού, ενώ θα το βλέπετε, δεν θα σας επηρεάσει , διότι θα είστε πλήρεις χάριτος.Στο Πνεύμα του Θεού όλα είναι αλλιώτικα. Εκεί κανείς τα δικαιολογεί όλα στους άλλους.

Όλα! Τι είπαμε; “Ο Χριστός βρέχει επί δικαίους και αδίκους”. Εγώ εσένα βγάζω φταίχτη, έστω και να μου λες ότι φταίει ο τάδε ή ο τάδε.Αυτή την διάκριση να αποκτήσετε στην ζωή σας. Να εμβαθύνετε στο κάθε τι και να μην τα βλέπετε επιφανειακά. Αν δεν πάμε στον Χριστό, αν δεν υπομένομε, όταν πάσχομε αδίκως θα βασανιζόμαστε συνέχεια. Το μυστικό είναι να αντιμετωπίζει κανείς τις καταστάσεις με πνευματικό τρόπο”.

Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλλυβίτου