Ξεχωριστή θέση στο αγιολόγιο της Εκκλησίας μας, από τους πρώτους αιώνες της ζωής της, κατέχουν οι Πατέρες. Ιεράρχες που αξιοποίησαν το χάρισμα του λόγου και της γραφής, για να μορφώσουν κατά Χριστό το ποίμνιό τους και όχι μόνο. Οσα έγραψαν και μας παρέδωσαν δεν τα έκαναν ως αφορμή για παροχή έξυπνων ιδεών και επίδειξη γνώσεων. Οι συγγραφές τους έρχονται, αναμφισβήτητα, όχι για φιλοσοφικές αναλύσεις, θεολογικές περιπλανήσεις, ατέρμονες συζητήσεις.

Παραμένουν τα θεόπνευστα κείμενά τους στους αιώνες το αδιάψευστο κριτήριο ορθόδοξης πνευματικότητας και γνήσιου εκκλησιαστικού κύρους. Γι' αυτό και τους έχουμε απόλυτη ανάγκη. Τώρα ιδίως, που όλοι μιλούν και τίποτα δεν λένε. Οταν λείπει ο πατερικός κάλαμος από τη σκέψη, την πρακτική και τον στοχασμό του συγγραφέα, του ιεροκήρυκα, του χριστιανού, τότε δεν υπάρχει ορθόδοξο φρόνημα, άρα στερείται και του δικαιώματος κατήχησης.

Η  γιορτή του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (Κυριακή 13 Νοεμβρίου) μας παρέχει την αφορμή ώστε να σταθούμε στο συναξάρι του, για να διδαχθούμε. Η ζωή του διαθέτει τις συντεταγμένες εκείνες που συστήνουν Ιεράρχη σοφό, κήρυκα ανεπανάληπτο και τρομερό, ποιμένα συνεπή στην αποστολή του και ικανό στη δράση του. Φιλάνθρωπος σ' όλες τις διαστάσεις του όρου. Αμέτρητες οι ευκαιρίες, δεκάδες οι τόμοι και χιλιάδες οι σελίδες ώστε να επωφεληθούμε από τη σοφία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Είτε είναι λόγοι διδασκαλίας είτε λόγοι πνευματικής οικοδομής, πρέπει να καταφεύγουμε διαρκώς στη χάρη των συγγραμμάτων του. Η καταγωγή του από τη μεγάλη πόλη της Αντιόχειας, η επιφανής οικογένειά του, η πλούσια ακαδημαϊκή και θύραθεν παιδεία του, η θεολογική κατάρτισή του, η καθαρότητα του βίου του συστήνουν άτομο συγκροτημένο, κληρικό κατηρτισμένο και ηγέτη αποφασισμένο. Η αρχιεπισκοπική θητεία του ήταν ζωντανή αλλά και πολυκύμαντη. Οργάνωσε άριστα τη διακονία του πάσχοντος αδελφού, με ποικίλες δράσεις.

Επάξια του δόθηκε από την Εκκλησία το επίθετο του «Χρυσοστόμου», όχι μόνο για τον πλούτο σε ποσότητα αλλά και για την ποιότητα των λεγομένων του. Ο άμβωνας όπου αυτός διακονήθηκε από τον Αγιο Ιωάννη, Αρχιεπίσκοπο της Κωνσταντινουπόλεως, κατέστη υποστηρικτικός των κοινωνικώς αδυνάτων, ελεγκτικός της παρανομούσας εξουσίας και διδακτικός του ποιμνίου του. Οι διωγμοί, οι στενοχώριες δεν έλειψαν από την πορεία του∙ καθετί αγνό πολεμείται και η αλήθεια συχνά διώκεται. Οι παρανομίες της εξουσίας δεν ξέφυγαν του ελέγχου του, εκείνη δεν τον άντεξε και θέλησε να τον εξοντώσει. Αν φάνηκε ότι τα κατάφερνε, τα γεγονότα και οι καταστάσεις την εξέθεταν περισσότερο. Σε μια στιγμή των εξοριών του παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο αλλά και το παράδειγμά του στην Εκκλησία, καταχωρίζοντας στις σελίδες της αιωνιότητας άλλη μια μορφή, έτοιμη να γίνει αφορμή μίμησης και αιτία αλλαγής.

Η θεία λατρεία είναι ο τρόπος να προσεγγίσουμε το θείο και ο δρόμος να οδηγηθούμε στην πολιτεία Του. Η συγγραφή της θείας λειτουργίας από τον Αγιο Ιωάννη είναι η ολοκάθαρη υπόδειξη πώς θα κατακτήσουμε τα ποθούμενα. Η αξιοποίηση του παραδείγματος του ιερού Χρυσοστόμου πρέπει να γίνει μέριμνα όποιου θέλει να διατηρεί ζώσα σχέση με τον Ιησού και αυθεντική συμμετοχή στα της Εκκλησίας Του. Δεν μπορεί να είναι ο τυπικός και εφήμερος επισκέπτης της ζωής μας, αλλά ο σύντροφος στον αγώνα μας, η προσδοκία στις αγωνίες μας και ο χειραγωγός στη σωτηρία μας. Εχει το δικαίωμα, ας του παράσχουμε και την άνεση.

Του π.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΧΡΥΣΟΠΟΥΛΟΥ