Δὲν θὰ ἔπρεπε, ἀγαπητοί μου, στὸν τόπο μας νὰ ὑπάρχῃ οὔτε ἕνας ἄπιστος καὶ ἄ­θεος. Γιατὶ τὰ χώματά μας εἶ­νε ἁγιασμένα· καὶ οἱ πέτρες ἀκόμα θὰ φω­νάζουν, ὅτι ἡ θρησκεία μας εἶνε ζωντανή καὶ κάνει θαύματα. Δυστυχῶς ὅ­μως τὰ τελευταῖα χρόνια ὑ­πάρχουν ἄπιστοι καὶ ἄθεοι. Γι᾽ αὐτοὺς ὁ Δαυῒδ λέει· «Εἶπεν ἄφρων ἐν καρ­δίᾳ αὐτοῦ· Οὐκ ἔστι Θεός» (Ψαλμ. 13,1· 52,2). Δηλαδή· μόνο ἄνθρωπος ποὺ οἱ διανοητικές του δυνά­μεις ἔχουν διασαλευθῆ, μόνο αὐτὸς μπορεῖ νὰ πῇ ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός.

Συν­αντᾶτε ἕναν ἄπιστο καὶ ἄθεο; Κάντε του μία ἐρώτησι, καὶ φτάνει· Ἀσφαλῶς, φίλε μου, θὰ κάθεσαι σὲ κάποιο σπίτι. Ἐὰν λοιπὸν μοῦ πῇς ὅτι τὸ σπίτι αὐτὸ φύτρωσε ἔτσι μόνο του, χω­ρὶς μη­χανικὸ καὶ χτίστη, τότε κ᾽ ἐγὼ θὰ δεχθῶ ὅτι τὸ μεγάλο σπίτι ποὺ λέγεται σύμ­παν ἔ­γινε μόνο του. «Πᾶς οἶκος κατασκευάζεται ὑ­πό τινος, ὁ δὲ τὰ πάντα κατασκευάσας Θεός» (Ἑβρ. 3,4). Ἡ λογικὴ ἐπιβάλλει νὰ παραδεχθοῦμε, ὅτι ὑ­πάρχει Θεὸς δημιουργὸς τοῦ παντός.

Ὑπάρχουν λοιπὸν ἄπιστοι καὶ ἄθεοι· ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἄλλοι, ποὺ λένε ὅτι πιστεύουν, ἔρχονται ὅμως στιγμὲς ποὺ ἡ πίστι τους κλονί­ζεται. Γιατί; Διότι εἶνε ἀνυπόμονοι. Θέλουν, μέσα στὸ μικρὸ διάστημα τῆς ζωῆς αὐτῆς, νὰ δοῦν νὰ λειτουργῇ ἡ θεία δικαιοσύνη, τὸ κακὸ νὰ τιμω­ρῆται ἀμέσως. Κι ὅταν βλέπουν, κακοὶ καὶ ἐγ­κληματίες νὰ εἶνε καλὰ καὶ νὰ προοδεύουν, ὅταν βλέπουν τὸ κακὸ νὰ θριαμβεύῃ, χάνουν τὴν πίστι τους καὶ λένε· Ποῦ εἶνε ὁ Θεός; δὲν τὰ βλέπει αὐτά; ὑπάρχει Θεός;…

Μικρὲ ἄνθρωπε, σκουλήκι τῆς γῆς, ποὺ θέλεις μὲ τὸ μυαλουδάκι σου νὰ λύσῃς ὅλα τὰ προβλήματα! Ἐὰν τὸ μυρμήγκι δὲν μπορῇ νὰ ξέ­ρῃ τί κάνει ὁ ἄνθρωπος καὶ νὰ τὸν σχολιά­σῃ, πολὺ περισσότερο δὲν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ κρίνῃ τὶς βουλὲς τοῦ Θεοῦ. «Τὰ κρίμα­τα (τοῦ Κυρίου) ὡσεὶ ἄβυσσος πολλή» (Ψαλμ. 35,6).Στὴν ἀπορία, γιατί ὁ Θεὸς δὲν τιμωρεῖ τὸ κακὸ ἀμέσως; ἀπαντᾷ ὁ ἀπόστολος Παῦλος καὶ λέει: Δὲν τιμωρεῖ κεραυνοβόλως τὸ κακὸ ὁ Θεὸς – γιατί; Διότι περιμένει τὴ μετάνοια ὅλων καὶ μακροθυμεῖ…

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου