Φοβόμαστε να μην πάθουμε κάτι σωματικό, να μην πάθουν κάτι τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, μην χάσουμε την δουλειά μας, να μην στεναχωρήσουμε ίσως τους φίλους μας και πούνε κάτι κακό για μας. Όλα κινούνται δηλαδή γύρω από το εγώ μας και γύρω από τα του κόσμου τούτου. Και όμως, τον φόβο που πρέπει να έχουμε δεν τον έχουμε. “Αρχή σοφίας, φόβος Κυρίου”. Σαν να λέγει ο ψαλμωδός ότι ο πραγματικός σοφός είναι εκείνος που έχει πάνω απ’ όλα τον φόβο του Θεού. Τι σημαίνει αυτό; 

Μας το λέγει ο Άγιος Κλήμης Αλεξανδρείας:"Ο φόβος του Θεού είναι απαθής· διότι φοβάται κανείς όχι το Θεό, αλλά το να εκπέσει από το Θεό”. 
Η πραγματική σοφία λοιπόν είναι να μάχεσαι καθημερινά -να έχεις θα λέγαμε μία ιερή αγωνία- μήπως και εκπέσεις από την Χάρη του Θεού, μήπως και η ζωή σου, οι επιλογές του, οι λογισμοί σου, τα λόγια του, οι πράξεις σου, οι συναναστροφές σου σε οδηγούν μακρυά από τον Θεό ή είναι αποτέλεσμα της απομάκρυνσής σου από τον Θεό.