Η Σιωπή του Χριστού στις σπαρακτικές ικεσίες μίας πονεμένης μητέρας, που τον παρακαλεί για την δαιμονιζόμενη θυγατέρα της, σκανδαλίζει ασφαλώς, αυτούς που Τον ακολουθούν στην οδοιπορία Του <<εις τα μέρη Τύρου και Σιδώνος>>. Όμως τούτη η παράξενη σιωπή έχει κάποιο μεγάλο σκοπό όπως φαίνεται και στην συνέχεια της Ευαγγ. διηγήσεως, θέλει να αποκαλύψει σ΄ όλο το μεγαλείο της την πίστη που φλογίζει την ψυχή της απλοϊκής εκείνης γυναίκας και να παραδειγματίσει για την ολιγοπιστία τους όλους εκείνους που ήταν κοντά Του και τον ακολουθούσαν.

Θέλει ακόμη να φανερώσει δύο καρπούς του δένδρου της πίστεως που είναι ριζωμένο στην καρδιά της Χαναναίας, την υπομονή και την επιμονή, και να κάνει το παράδειγμα της καθρέφτη όπου οι πιστοί όλων των αιώνων θα βλέπουν τις αδυναμίες Τους.

Από τότε και για 21 αιώνες η σιωπή του Χριστού στη δυστυχία των ανθρώπων και στις ικεσίες τους, εξακολουθεί να αποτελεί σκάνδαλο για πολλούς, και το ερώτημα αμείλικτο ανεβαίνει στα χείλη μας :

Γιατί ο Θεός σιωπά στις προσευχές μας, στις κραυγές του σπαραγμού και του πόνου μας;

Όπως στην περίπτωση της Χαναναίας έτσι και στην δική μας περίπτωση, ο Θεός έχει τον σκοπό του. Ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις που με το φτωχό λογικό μας μπορούμε να διακρίνουμε, έστω και αμυδρά, τον σκοπό αυτής της σιωπής.

Έτσι λοιπόν σεβόμενος πλήρως την ελευθερία μας ο Θεός, μας δίνει τις δυνατότητες για κάθε ωραίο και μεγάλο έργο, και μας αφήνει να προσπαθήσουμε, να αγωνισθούμε, για να γευθούμε στο τέλος την ικανοποίηση ότι αυτό που πετύχαμε είναι καρπός του μόχθου και της προσπάθειάς μας. Ας πάρουμε για παράδειγμα την περιποίηση ενός κήπου με λουλούδια. Ενώ ο Θεός ο οποίος  <<την γην ωραίσας τοις άνθεσιν>> δηλ. αν ομορφύνουμε την γη με τα λουλούδια σύμφωνα με έναν ύμνο της Μεγ. Παρασκευής μπορεί να τον γεμίσει με υπέροχα πολυποίκιλα και ευωδιαστά λουλούδια χωρίς την μεσολάβησή μας, εντούτοις μας αφήνει να τον οργώσουμε, να κλαδέψουμε τα κλαδιά, να τον προστατέψουμε από τα χόρτα, να δημιουργήσουμε τις βραγιές κ.λ. ακριβώς για να είναι η όμορφη εμφάνιση του κήπου η των γλαστρών στα μπαλκόνια μας καρπός της δικής μας προσπάθειας, καρπός της συνεργασίας του Θεού με τον άνθρωπο. Σε τελευταία ανάλυση η σιωπή του Θεού αποβλέπει στο καλό μας, αφού έχει σκοπό να φανερώσει την αξία μας, να κινητοποιήσει το δυναμισμό μας, να θέσει σε ενέργεια κάθε μας ικανότητα.

Ένας άλλος σκοπός της σιωπής του Θεού είναι να κάνει τον άνθρωπο να τον πλησιάσει. Όταν φωνάζουμε κάποιον και δεν μας ακούει τι κάνουμε; Ερχόμαστε κοντά Του και φωνάζουμε δυνατά. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Θεό. Σιωπά συχνά για να μας κάνει να έλθουμε κοντά Του και να Του φωνάξουμε πιο δυνατά. Με άλλα λόγια ο Θεός θέλει να κάνει την πίστη μας πιο μεγάλη, πιο σταθερή, πιο ειλικρινή. Πόσοι και πόσοι ανάμεσα στους ανθρώπους άρχισαν να κτυπούν την πόρτα του Θεού από ανάγκη, και όσοι δεν έπαιρναν αυτό που ζητούσαν, τόσο η προσευχή τους γινόταν πιο θερμή. Και στο τέλος αντιγράφοντας την υπομονή και την επιμονή της Χαναναίας πήραν διπλό κέρδος. Μαζί με την εκπλήρωση της επιθυμίας τους γνώρισαν καλύτερα τον Θεό και έγιναν αφοσιωμένα τέκνα του.

Μία 3^η σκέψη είναι τούτη : Πολλές φορές νομίζουμε σιωπή την αρνητική απάντηση του Θεού στα αιτήματά μας. <<Το <<όχι>> που με αυτό απαντά στις προσευχές μας είναι και αυτό εκδήλωση της Αγάπης Του. Επειδή εκείνος βλέπει πιο μακριά από εμάς, ξέρει πιο είναι το πραγματικό συμφέρον μας. Μπορεί λοιπόν αυτό που νομίζουμε χρήσιμο και ζητούμε επίμονα να είναι στην πραγματικότητα βλαβερό και γι΄ αυτό δεν μας το δίνει. Έτσι πολλές αποτυχίες στην ζωή μας που αρχικά θεωρούσαμε καταστροφές, στο τέλος αποδεικνύονται σωτήριες.

Καταλαβαίνουμε ότι η σιωπή του Θεού ούτε άσκοπη είναι, ούτε ανεξήγητη. Να είμαστε σίγουροι πως όταν έλθει η ώρα θα λύσει την σιωπή Του, γιατί στην ιστορία του κόσμου και του καθενός από εμάς, εκείνος θα πει την τελευταία λέξη.

Δ.