Είναι δυνατόν, και αν κανείς είναι γεμάτος από τραύματα, να φύγει υγιής. Διότι, «αν συγχωρήσετε στους ανθρώπους ό,τι κακό έχουν κάμει, θα συγχωρεθούν οι δικές σας αμαρτίες. Έάν όμως δεν τούς συγχωρήσετε, τότε δεν θά συγχωρηθούν οι δικές σας» (Ματθ. 6,14-15).
Διότι όπως ακριβώς τα αμαρτήματα, όταν αποπλύνωνται στο βάπτισμα, δεν φαίνονται πλέον, έτσι και αυτά θα εξαφανισθούν, εάν θέλουμε να μετανοήσουμε. Η δε μετάνοια συνίσταται στο να μη κάνη κανείς τα ίδια. «Διότι εκείνος πού επιχειρεί τα ίδια, μοιάζει με τον σκύλο πού επανέρχεται στον εμετό του» (ΕΓ Πέτρ. 2,21- 22) και με εκείνον πού κατά την παροιμία κτυπά την φωτιά και προσπαθεί ν’ αντλήση νερό από τρύπιο πιθάρι.
Πρέπει λοιπόν και με τα έργα και με την διαθεση να απέχουμε από οσα έχουμε διαπράξει και, αφού απομακρυνθούμε να βάλουμε φάρμακα επάνω στα τραύματα, αυτά πού είναι αντίθετα των αμαρτημάτων. Για παράδειγμα. Ήσουν άρπαγας και πλεονέκτης; Να απέχης από την αρπαγή και βάλε επάνω στο τραύμα την ελεημοσύνη. Πόρνευσες; Απομακρύνσου από την πορνεία και βάλε επάνω στην πληγή το φάρμακο τής αγνότητος. Κακολόγησες και έβλαψες τον αδελφό σου; Παύσε να κατηγορείς και χρησιμοποίησε την φιλοφροσύνη.
Και για το καθένα από τα αμαρτήματά μας ας κάνουμε το ίδιο και ας μη τα παρατρέχουμε απλώς. Διότι έχει φθάσει, έχει φθάσει ο καιρός των ευθυνών. Γι’ αυτό και ό Παύλος έλεγε· «Ο Κύριος είναι πλησίον. Μη μεριμνάτε για τίποτε» (Φιλιπ. 4,5-6). Αλλά για μας πρέπει να λεχθεί το αντίθετο. Ο Κύριος είναι πλησίον, μεριμνάτε. Διότι εκείνοι σωστά άκουγαν· «Μη μεριμνάτε για τίποτε», επειδή βρίσκονταν σέ θλίψι, σε κόπους και σε αγώνες. Αλλ’ αυτοί πού ζουν από αρπαγές και με πολυτέλεια, πού θα λογοδοτήσουν βαρέως, όχι αυτό, αλλά το επόμενο θα μπορούσαν να ακούσουν δικαίως· Ο Κύριος είναι πλησίον, μεριμνάτε. Η τιμωρία όσων γνωρίζουν τα φάρμακα τής μετάνοιας και δεν τα χρησιμοποιούν.