Ιδιαίτερα στους γονείς ο Γέροντας Σοφρώνιος  έλεγε: μην ελέγχετε συνεχώς τους άλλους και ιδιαίτερα τα παιδιά σας. Ζήστε εσείς σωστά και κείνα θα βρούν το δρόμο τους, θα καταλάβουν και θα διορθωθούν. Μη τους λέτε συνέχεια τι να κάνουν ή πώς να το κάνουν, πώς να συμπεριφερθούν, πώς να μιλούν, να μη φωνάζουν, να μη νευριάζουν… Αφήστε όλα αυτά να τα δουν στη δική σας ζωή, στη καθημερινή συμπεριφορά σας. Μην είστε έτοιμοι να δίνετε πάντα συμβουλές. Μη λέτε στον άλλον τι να κάνει ή πώς να το κάνει, πώς να φερθεί κλπ. Αφήστε τον να δει αυτό που λέτε στη δική σας ζωή μάλλον παρά στα λόγια σας. Αφήστε ΑΛΛΟΝ [τον Θεό δηλαδή] να μιλήσει στην ψυχή του…

— Ας μεγαλώνουν τα παιδιά χωρίς συνεχή πίεση και συνεχείς υποδείξεις, χωρίς άσκηση βίας και πιεστικής εξουσίας. Μετά από κάποια πράξη του παιδιού που πληρώνει συνέπειες, προσέξτε μη σας ξεφύγουν εκφράσεις: «δεν σου τάλεγα εγώ!… Αν με άκουγες… Να τώρα!! Αυτός είναι ένας δριμύς έλεγχος που πληγώνει βαθιά το παιδί. (Πατέρας και Άσωτος υιός του. Υπέροχο παράδειγμα!!).
«Μετά από ουσιαστική προσευχή δεν είναι δυνατόν να θυμώνεις, να απαιτείς συνεχώς υπακοή, να επιβάλεις αναγκαστική πειθαρχία, να νευριάζεις, να φωνάζεις. Αν πέφτεις σε μια τέτοια κατάσταση σημαίνει ότι δεν έχεις καμιά σχέση με την προσευχή σημαίνει ότι μιλάς πολύ στους άλλους και λίγο ή καθόλου στο Θεό».

Συχνά (έλεγε ο Γέροντας) έρχεται στο νου μου εκείνη η υπέροχη προσευχή: «Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν Σου…» Αλλά αν η προσευχή μου είναι αδύνατη σαν λεπτή κλωστή δεν «κατευθύνεται» πουθενά! Δεν πάει φυσικά «ενώπιόν Του», αλλά σπάει και σκορπίζεται στα πέρατα. Και οι πιο φευγαλέοι λογισμοί την παρασύρουν και χάνεται.

Αυτά προσπαθούμε όλοι να ζήσουμε. Να κουβεντιάζουμε με τον Θεό κυρίως και όχι με τους άλλους, ούτε στους άλλους. Πολυλογία(!) μόνο με τον Θεό. ‘Μίλα μαζί Του με όποιον τρόπον νομίζεις. Μάλωσε ακόμα μαζί Του. Μην είσαι «ευγενής» με τον Θεό, που αγαπάει τους απλούς και τους ευθείς’. Προσευχήσου για τους άλλους περισσότερο απ’ ό,τι για τον εαυτό σου.

Μην ξεχνάτε, έλεγε ότι η θέση του Χριστιανού γονιού είναι «χέρια ανοιχτά σε σχήμα σταυρού», είναι δηλαδή σταυρωμένη αγάπη! Η ανοιχτή αγκαλιά χωράει όλους και όλα. Δείχνει την υπομονετική στάση των γονιών απέναντι στον καθένα και ιδιαίτερα στα παιδιά, τα οποία προσπαθήστε να βλέπετε όπως είναι και όχι όπως θα θέλατε να είναι. Αυτό φέρνει τον πόνο της απογοήτευσης και κρατάει μακριά τη Χάρη του Θεού».

Επιμέλεια:Ἑλένη Γκανούρη