Μεγάλη Δευτέρα μνείαν ποιούμεθα τού μακαρίου Ιωσήφ. Ό Δίκαιος Ιωσήφ, πού έζησε 1800 χρόνια περίπου πρό Χριστού, ήταν γιος του Πατριάρχη Ιακώβ καί δισέγγονος τού Αβραάμ. Ό Ιωσήφ ύπήρξε άδάμας άρετής, γι' αύτό και ό Ιακώβ τόν ξεχώριζε άπό τά άλλα παιδιά του. Τ' άδέλφια του, πού τόν μισούοαν, σχεδιάζουν τό πώς θά τόν βγάλουν άπό τήν μέση.

Αρχικά τόν έριξαν σέ έναν λάκκο κι έπειτα πήραν τήν άπόφαση νά τόν πουλήσουν σέ κάποιους Ισμαηλίτες πού περνούσαν άπό εκεί. Έτσι ό Ιωσήφ παζαρεύεται καί πουλιέται για 30 νομίσματα στους Ισμαηλίτες καί φεύγει γιά τήν Αίγυπτο ώς δούλος. Μέ πόνο ό ύμνογράφος μάς καλεί νά συμπονέσουμε τόν γέροντα Ιακώβ, πού θρηνεί τόν χαμό του άγαπημένου του παιδιού.

Οι έμποροι εκείνοι πού τόν άγόρασαν, ήρθαν στήν Αίγυπτο καί πούλη­σαν τόν Ιωσήφ ώς δούλο στον Πετεφρή τόν άρχιμάγειρα τοϋ Φαραώ. Άπό τήν ώρα πού ό Ιωσήφ μπήκε στό σπίτι του Πετεφρή «εύλόγησεν Κύριος τόν οικον του Αιγυπτίου διά Ιωσήφ...». Ό νεαρός Ιωσήφ δέν ήταν μόνο έξυπνος ώστε νά κερδίσει τήν εύνοια του κυρίου του, ήταν και πολύ ώραίος στήν μορφή, κάτι όμως πού τόν έφερε σέ πολύ μεγάλη δοκιμασία. Ή γυναίκα του Πεντεφρή του ζήτησε νά έλθει σέ σχέση μαζί της. Εκείνος όμως τρέχοντας έφυγε, αφήνοντας στά χέρια τής κυρίας του τόν χιτώνα του και βγήκε έξω γυμνός. Μετά άπό αύτό κλείσθηκε φυλακή.

Ωστόσο κατόρθωσε μέ τήν χάρη του Κυρίου, άφου ερμήνευσε δυό όνειρα πού είδε ό Φαραώ, νά άνέλθει σέ μία μεγάλη θέση καί νά γίνει Άντιβασιλιάς τής Αίγύπτου. Στήν μεγάλη αύτή θέση τόν βρήκαν τά άδέλφια του άλλά κι αύτός ό γέροντας πατέρας του. Έτσι «ό σώφρων Ιωσήφ, δίκαιος κράτωρ ώφθη καί σιτοδότης. Ώ καλών θημωνιά!» τονίζει ό ύμνογράφος. Ό σώφρων δηλαδή και σεμνός Ιωσήφ παρουσιάστηκε δίκαιος ήγεμόνας καί τροφοδότης του λαού. Πόσο καλή θημωνιά, πόσο ώραίος είναι ό σωρός τών καλών έργων!

Moρφές απο το μικρό Συναξάρι