"Ο,τιδήποτε πάθουμε άδικα από κάποιον,ο Θεός υπολογίζει την αδικία αυτή είτε προς διάλυση των αμαρτημάτων μας, είτε προς απόδοση αμοιβής…'' Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος



Ιερές Ακολουθίες του μήνα
Αρχική » Νεότητα » Συμβουλές

Ο φόβος καί ό τρόμος σκεπάζει τήν πόλη τής Ιερουσαλήμ. Ο  Ιησούς επάνω στον Σταυρό «κλίνας τήν κεφαλήν παρέδωκε τό πνεύμα» (Ίωάν.19,30). Θριαμβεύει ό διάβολος καί τά όργανά του. Φαρισαίοι καί Γραμματείς, Αρχιερείς καί Ρωμαίοι, όλη η εξουσία του κόσμου τούτου,  παίρνουν τόν δρόμο τής επιστροφής για να ησυχάσουν , νά κοιμηθούν όλοι ήρεμα...Οί αγαπημένοι Μαθητές , φοβισμένοι καί κλειδωμένοι, μέ πίκρα καί πόνο περιμένουν να κοπάσει τό κακό, χωρίς νά ελπίζουν τίποτε γιά τό αύριο.

Ό Διδάσκαλος είναι πιά νεκρός. Ό ’Ιησούς μόνος επάνω στόν Σταυρό του. Τελείωσαν όλα! Ένας μόνον ανησυχεί. Πώς νά μείνει τό σώμα τού Κυρίου επάνω στόν Σταυρό; Ποιος θά τό κατεβάσει, θά τό φροντίσει, θα  το κηδεύσει; Ό ’Ιωσήφ, πού καταγόταν άπό τήν μικρή πόλη Αριμαθαία, «εύσχήμων βουλευτής», πού ανήκε στό μεγάλο Συνέδριο των  Εβραίων, μέ έξουσία κοσμική, αλλά καί πλούσιος πολύ «τολμήσας είσήλθε πρός Πιλάτον καί ήτήσατο τό σώμα τού Ιησού ·· (Μάρκ. 15, 43). ’Ηταν καί αύτός «κεκρυμμένος» μαθητής για τον  φόβο τών ’Ιουδαίων (Ίωάν. 19, 38).Ηταν αγαθός άνθρωπος , καί δίκαιος, «προσεδέχετο καί αύτός τήν βασιλείαν τού  Θεού (Λουκ. 23, 51). Δέν είχε συγκατατεθή «τή βουλή καί τή πράξει αυτών»( τών σταυρωσάντων τόν Κύριον). Μέσα στήν γε­νική αποδοκιμασία κινδύνευε καί ή ζωή του καί ή θέση του καί τά πάντα. Χρειαζόταν μεγάλη τόλμη. Καί ό Πιλάτος, αφού πληροφορήθηκε άπό τόν ρωμαίο στρατιώτη ότι άπέθανε, «έδωρήσατο τό Σώμα τώ Ιωσήφ» (Μάρκ. 15, 45). Τι  δώρο  πήρες, Ιωσήφ; Τί μεγαλύτερο, τί ωραιότερο, τί άγιότερο; «Τόν κάλλει ωραίον παρά πάντας άνθρώπους». Τό πανάγιο και πανακήρατο  σώμα τού Θεού καί Λόγου, πού γεννήθηκε άπό την Παρθένο και Αγία   Μητέρα Του, τήν Παναγία, «εκ Πνεύματος Αγίου  (Σύμβολο τής Πίστεως).

Τό σώμα πού σταυρώθηκε για την σωτηρία τού κόσμου. «Τό καί αγγέλοις αίδέσιμον». Τό σώμα πού κηδεύεις τώρα, γιά νά τό συναντήσεις άναστημένο καί πανσθενουργό τήν τρίτη ημέρα. Γιά νά χαρείς τήν πιό μεγάλη χαρά. Κηδεύεις σώμα τού «αναπεσόντος βασιλέως των ουρανών». «Κεκοίμησαι ώς λέων, τίς εγερεί σε, βασιλεύ;» ’Έπρεπε αυτός πού Τόν καταδίκασε, αύτός νά σου Τό δωρίσει.  Γιά νά γίνεις μάρτυρας τού ταφέντος καί Αναστάντος Χριστού. Ηλθε καί ό άλλος μαθη­τής, ό Νικόδημος, εύσχήμων βουλευτής «καί αρχών τών ’Ιου­δαίων» καί αύτός (Ίωάν. 3 ,1 καί 19, 39), φέροντας «μίγμα σμύρνης καί αλόης ώς λίτρας εκατόν» καί ενταφιάζουν τό σώμα τού Κυρίου μέ τίς τιμές πού ή αγάπη τους ήξερε νά προσφέρει. Κηδεύεται, άπό επίσημα πρόσωπα σέ μνημείο καινούργιο, όπου κανένας δεν είχε ένταφιασθή. Oι ευσχήμονες βουλευτές νικούν τόν φόβο καί, ό πόθος τους τούς άναδεικνύει σέ διακόνους τού μυστηρίου τής Εκκλησίας. Ξεχωρίζουν άπό τό μάταιο καί θεοκτόνο  Συνέδριο καί κερδίζουν τήν τιμή τής Εκκλησίας καί τήν δόξα τής βασιλείας τού Θεού.

Δεν είναι όμως οί μόνοι πού κινούνται άπό τόν άγιο πόθο γιά τον Κύριο. Άλλες ψυχές, οί Μυροφόρες, κατά τήν ταφή παρευρί- σκυντο καί « έθεάσαντο τό μνημείον καί ώς έτέθη τό σώμα αυτού ( τού Ιησού)» (Λουκ. 23, 55). Ό άγιος πόθος υπερνικά τόν φόβο. Σπέυδουν καί άγοράζουν αρώματα γιά νά έλθουν - μετά τήν άργία τού Σαββάτου νά αλείψουν τό σώμα Του. Τολμούν καί αύτές, « καί Όρθρου βαθέος τή μια τών σαββάτων» καταφθάνουν στόν  Τάφο.Φοβούνται τούς Ρωμαίους στρατιώτες, υπολογίζουν τήν μεγάλη Πέτρα πού Τόν καλύπτει, «τίς άποκυλίσει ημίν τόν λίθον έκ τής Θύρας τού μνημείου;» (Μάρκ.16,3). Ή τόλμη τους τίς οδηγεί  στην έκπληξη, στό θαύμα. Αντί τής κλεισμένης θύρας μέ τήν μεγάλη πέτρα βρίσκουν τόν τάφο άδειο καί τόν φωτεινό Άγγελο  να τις πληροφορεί, ότι « ούκ έστιν ώδε, ήγέρθη ό Κύριος». Απορούν, μα ό Άγγελος τούς θυμίζει τόν λόγο τού Κυρίου, ότι «μετά τρεις ημέρας  εγείρομαι» καί τίς προτρέπει νά συναντήσουν τούς Μαθητές , καί νά τούς πληροφορήσουν, ότι ήγέρθη ό Κύριος. Τόν συναντούν στόν δρόμο, γεμίζουν χαρά. Η χαρά αυτή είναι τόσο μεγάλη, πού ξεπερνά κάθε άλλη.

Έχει  μέσα της τόσον ένθουσιασμό, πού θά μπορούσε νά θεω- ρηθή μια ιερή μέθη, μία νηφάλια μέθη» (π. Δημήτριος Στανιλοάε, «Στο φώς τού Σταυρού καί τής Άναστάσεως», σελ. 39). Δέν είναι μόνον ή χαρά πού αισθάνθηκαν, όταν Τόν είδαν καί τούς απηυθηνε τόν χαιρετισμό «Χαίρετε», πού έδιωξε μακριά τήν μεγάλη λύπη της Εύας, αλλά καί ή κατάργηση τού θανάτου διά τής Άναστάσεως που  έδωσε άλλο νόημα στή ζωή τής ανθρωπότητας. Κατεπόθη ό θάνατος άπό τήν ζωή, έγινε διάφανος, καταργήθηκε. Καί ό τάφος τού Κυρίου έγινε πηγή ζωής αιωνίου. Ό κενός τάφος, ζωηφόρος τάφος. Ή έμπειρία τής Άναστάσεως συνεκλόνισε τό είναι, τους, τίς άνέδειξε Αποστόλους πρίν από τούς Αποστόλους, φέροντας πρώτες σ’αύτούς τό αναστάσιμο μήνυμα: «Ήγέρθη ό Κύριος όντως» (Λουκ. 24, 34).

Πλημμυρισμένοι οι ευσχήμονες βουλευτές καί οί Μυροφόρες μα­θήτριες άπό τό φως τής Άναστάσεως βιώνουν τήν νέα ζωή πού χαρίζει ό Κύριος. «Τά πάντα πεπλήρωται φωτός», τά ούράνια καί τά έπίγεια καί τά καταχθόνια. Ή κτίση όλη ανακαινίζεται, πο­ρεύεται πρός τόν αιώνιο προορισμό της, στήν άπελευθέρωσή της άπό τή φθορά. «Καί αυτή ή κτίσις ελευθερωθήσεται άπό τής δου­λείας τής φθοράς εις τήν έλευθερίαν τής δόξης τών τέκνων τού Θεού» (Ρωμ. 8, 21). Μάς χαρίσθηκε ή δυνατότητα νά μετέχουμε πρώτα εμείς οί άνθρωποι στό γεγονός τής ανακαινίσεως τών πάν­των. Ανακαινιζόμενοι διά τού αγίου Βαπτίσματος καί ζωογονού­μενοι διά τής μετοχής μας στό αναστάσιμο δείπνο τής Θείας Ευχαριστίας συνεργούμε στό πέρασμα όλης τής δημιουργίας άπό τήν φθορά στήν άφθαρσία, στούς «καινούς ούρανούς καί γήν και­νήν» (Β' Πέτρ. 3, 13), πού ό Κύριος μάς υποσχέθηκε.

 

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ


 

 





Επίκαιρα κείμενα

DVD Πατήστε εδώ για να το δείτε

Επικοινωνία | Ο Ναός μας | Εκδόσεις
Copyright Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου του Νέου, με την υποστήριξη της e-RDA