Η παρουσία του Θεού στη γη συνοδεύεται με σημεία που υπερβαίνουν την κοινή ανθρώπινη λογική για να φανερωθεί με τον τρόπο αυτό το σωτήριο μήνυμα της νίκης κατά του θανάτου που πραγματοποίησε ο Ιησούς Χριστός με τ’ Άχραντα Πάθη Του και την εκ νεκρών Ανάσταση Του. Θαύμα είναι η συνεχής τέλεση της Θείας Λειτουργίας από τον Μυστικό Δείπνο που τέλεσε ο Ίδιος ο Ιησούς Χριστός με τους μαθητές του μέχρι τις ημέρες μας εν μέσω διωγμών, αιρέσεων και σκανδάλων εντός και εκτός της Εκκλησίας. Σημείο μέγα η μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού κατά την Θεία Λειτουργία. Θαύμα ιερό και άγιο η αποστολή εξ’ ουρανού του Αγίου Φωτός που σημαίνει την αρχή του εορτασμού του Αγίου Πάσχα.

Στις πράξεις των Αποστόλων αναγιγνώσκουμε ότι οι Απόστολοι πραγματοποίησαν(ακόμα και με την σκιά τους!) θεραπείες ασθενών και νεκραναστάσεις κεκοιμημένων επικαλούμενοι το όνομα του Ιησού Χριστού. Αξιομνημόνευτο γεγονός επίσης της εκκλησιαστικής μας ιστορίας είναι και το γεγονός ότι τα νεκρά σώματα των Αγίων με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος άλλα παρέμειναν άφθαρτα, άλλα ευωδιάζουν και στην περίπτωση του Αγίου Δημητρίου, ενδεικτικά αναφέρουμε, αναβλύζει μύρο  από τον τάφο του γι’ αυτό και είναι γνωστός σε όλους μας ως «Μυροβλύτης».

Άξιο αναφοράς τυγχάνει επίσης της οσίας Θεοδώρας  της εν Βάστα υπερφυής ύπαρξη και διατήρηση τόσων μεγάλων δένδρων εις την οροφή του παλαιού μικρού Ναού της, συμβολίζοντας το σώμα της, τα δε δένδρα τα μαλλιά της κεφαλής της, το ποτάμι που κυλάει παραπλεύρως το μαρτυρικό αίμα της Αγίας, σημεία διακριτικά πού την ξεχωρίζουν και αποδεικνύουν την μεγάλη ευλογία που έλαβε από το Θεό πραγματοποιώντας το αίτημα της προσευχής της με τα παραπάνω σημεία. Εκ παραλλήλου και εις την νήσο Χίο, ό θαλάσσιος αφρός στον τον τόπο του Μαρτυρίου της Αγίας Παρθενομάρτυρος Μαρκέλλης, έχει την ιδιότητα με την Χάρη του Θεού να λάβει χρώμα ερυθρό που μοιάζει με αίμα ως σημείο αιώνιο της μαρτυρίας που έδωσε για του Χριστού την πίστη την αγία,  γι’ αυτό και «αιματοβαφής» μπορει να αποκαλείται.

Θαυματουργικό σημείο ευδόκησε ο Θεός επίσης για τον προστάτη Άγιο της Ενορίας μας, τον Άγιο Νικόλαο το Νέο που μαρτύρησε για την αγάπη του Χριστού ύστερα από φρικτά βασανιστήρια στα Βούνενα της Θεσσαλίας. Συγκεκριμένα από το δέντρο του μαρτυρίου του αναβλύζει κόκκινο υγρό που σύμφωνα με την εκκλησιαστική τοπική παράδοση είναι το αίμα του Αγίου μας. Το αίμα τούτο, όταν απεστάλη από χριστιανούς στο Χημείο του Κράτους, προς διαβεβαίωσίν τής γνησιότητας του, η απάντηση ήταν ότι περιέχει γνήσια και αληθινά στοιχεία ανθρωπίνου αίματος, αγνώστου και ασυνήθους ομάδας. Έρχεται λοιπόν η επιστήμη να επικροτήσει και να επικυρώσει, όσα η πίστις παρουσιάζει, όσα ο Θεός ο παντοδύναμος ενεργεί, όσα η αλήθεια γνωστοποιεί και φανερώνει. Το αίμα τούτο δεν αλλοιώνεται, όσος καιρός και χρόνος και αν παρέλθει. Απεναντίας έχει ευεργετικές και θαυματουργικές ενέργειες σε όσους το λαμβάνουν με πίστη και θεραπεύει ιδιαίτερα τις δερματικές ασθένειες.

Συνηθίζεται την ημέρα της μνήμης τού Αγίου στις 9 Μαΐου κάθε έτους, να προσέρχονται πλήθη πιστών πλησίον τού μαρτυρικού δένδρου και να βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια το μέγα τούτο θαύμα. Να συλλέγουν και το εις μεγάλη ποσότητα αναβλύζον τούτο αίμα, το όποιον συσκευάζουν σε φιαλίδια και το μεταδίδουν στους χρίζοντας θεραπείας ασθενούντας πιστούς. Αλλά και όσες φορές σε άλλην χρονική στιγμήν μεταβεί κάποιος εις το δένδρο τούτο, ποιήσει δε μετ’ ευλαβείας και πίστεως τον παρακλητικό κανόνα τού Αγίου, αναβλύζει και τότε πλουσίως το πάντιμον και θαυματουργόν τούτο Μαρτυρικόν αίμα.

Πώς λοιπόν να μην αποκαλέσουμε τον Άγιον Οσιομάρτυρα Νικόλαο τον εν Βουνένοις «αιματοβλύτην»; «Αίματοβλύτης», πρέπει να αποκαλείται από τώρα και στο εξής ο Άγιος Νικόλαος ο εν Βουνένοις, καθώς ευλόγως δικαιολογείται. «Προς Αύτόν Λοιπόν, Μετά Πίστεως Βοήσωμεν Δεόμενοι: Άγιε «Αίματοβλύτα» Νικόλαε, Βλύσον Ημίν Συν Τοίς Τιμίοις αίμασί Σου Και Του Θείου Έλέους Τά Ρείθρα Και Της Ευλογίας Τάς Δωρεάς Και Τον Ποταμόν Τής Χρηστότητός Σου. Όπως αν μεταλαμβάνοντες εξ’ αυτών, την προς Θεόν καταλλαγήν εύρωμεν και γνώμεν τις και ποία εστίν, η της θείας αγάπης προσδοκία. Και σοι μεν Άγιε, την ευχαριστίαν αποδώμεν, τάς ευμενείς πρεσβείας σου έπικαλουμένοι, τω δε Θεω ημών, τω εν Αγίοις θαυμαστώ και δοξαζομένω, την δόξαν την τιμήν και την προσκυνησιν προσφέρωμεν χρεωστικώς, ότι Αυτώ αρμόζει ή μεγαλοπρέπεια νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.ΑΜΗΝ».

Δημήτριος Τζαφέρης

Θεολόγος Λαμπαδάριος Ιερού Ναού

Πηγή για την συγγραφή του παρόντος, κείμενο της Καθηγούμενης Ισιδώρας Μονάχης Αγιεροθεϊτίσσης