Στο μέσον τών δύο μεγάλων έορτών τού Πάσχα και τής Πεντηκοστής έορτάζουμε τήν Μεσοπεντηκοσχή, μια έορτη πού συνδέει τις δύο μεγάλες αύτές έορτές, γι’ αύτό και παίρνει την λαμπρότητα καί μεγαλύνεται κι άπό τίς δύο. Ό ίδιος ό Χριστός μάς έδωσε μέ μία εικόνα την σημασία αύτής τής έορτής μιλώντας για μιά πηγή.

Την επίσημη ημέρα στήν έορτη τής Σκηνοπηγίας, στάθηκε μπροστά στόν λαό καί είπε: «Έάν τις διψά, ερχέσθω πρός με καί πινέτω». Ό Χριστός προσφέρεται ώς νερό στούς άνθρώπους έτοιμος νά τούς σβήσει την δίψα, γιατί ή δίψα είναι έπιτακτικότερη άνάγκη κι άπό την πείνα. Τό Ευαγγέλιο Του, πού είναι ό λόγος Του, άποτελεί τό νερό πού προσφέρει για νά σβήσει τήν δίψα τής ψυχής τού άνθρώπου. Όποιος πραγματικά διψά άς έρθει σέ μένα νά πιει. Έδώ προβάλλεται ή τέλεια αγάπη πού προσφέρεται όπως τό νερό μιας πηγής πρός όλους πού φλέγονται άπό τήν δίψα γιά κάτι άνώτερο κι ευγενέστερο. Τό νερό αύτό άναβλύζει άπό τά βαθύτατα βάθη τής Θεϊκής αγάπης καί ξεχύνεται πρός όλους. Έρχεται άπό τόν Θεό καί κατευθύνεται πρός τόν άνθρωπο πού τόν φλο­γίζει ή δίψα τής άμαρτίας.

Ένώ φαίνεται νά μιλάει γιά τόν έαυτό του, εξηγεί στήν συνέχεια ότι ό λόγος αύτός ισχύει γιά τό ‘Αγιον Πνεύμα πού είναι ή πηγή τής ζωής. Ό Χριστός ήρθε στήν γή γιά νά άνοίξει δύο δρόμους πού ήσαν άβατοι. Ν’ άνοίξει τόν δρόμο γιά τήν άνοδο τού άνθρώπου πρός τόν ούρανό καί τόν δρόμο γιά τήν κάθοδο του Άγιου Πνεύματος στήν γή. Καί γιά νά τό πετύχει αύτό χρειάσθηκε ή δύναμη τής άγάπης πού λέγεται Σταυρός, γιά νά άνοίξουν οί δύο αύτοί δρό­μοι. Σταυρώνεται ό Χριστός, άνασταίνεται, άναλαμβάνεται, γιά νά διοχετευθεί στόν κόσμο ή πηγή του Άγιου Πνεύματος. Αυτά μάς θυμίζει ή έορτή τής Μεσοπεντηκοστής.

Moρφές απο το Συναξάρι