Ἡ σημερινή κοινωνία ζεῖ ἕνα πολυδιάστατο χάος, πού τήν ἔχει βυθίσει στήν ἀπελπισία καί τῆς ἔχει ἀφαιρέσει τήν δύναμη ἐκείνη, πού μπορεῖ νά τήν ἐκτινάξει πρός τήν ζωή. Τό ἐξωτερικό χάος σηματοδοτεῖ τό ὑπάρχον ἐσωτερικό χάος. Ἔχουμε φθάσει πολύ βαθειά καί δέν μποροῦμε νά ἐλπίσουμε, ὅτι θά μᾶς ἀφήσει νά ξαναδοῦμε φῶς. Συμβαίνει αὐτό, πού λέγει ὁ Ψαλμωδός Δαβίδ: «Ἡ ζωή μου τῷ Ἅδῃ ἤγγισε…» (Ψ. πζ).

Ὅλα εἶναι μπερδεμένα. Ἄκρη δέν μποροῦμε νά βροῦμε. Ἀταξία, παρανομία, διαφθορά, μῖσος, ἀπανθρωπιά, ἀνατροπή, ἀσυδοσία εἶναι οἱ ἀξίες καί τά ἰδανικά τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου. Γι΄αὐτό τόση θλίψη καί πόνος, τόση ἀδικία καί ἐκμετάλλευση, τόση ἀνωμαλία καί κτηνωδία. Ἡ ψυχή μας εἶναι ἐγκλωβισμένη μέσα σ΄αὐτό τό χάος. Μετεωρίζεται στό κενό χωρίς νά βρίσκει ἕνα στήριγμα γιά νά ἰσορροπήσει καί νά σταθεῖ. Τό τραγικό εἶναι, ὅτι μερικοί αὐτό τό χάος τό θεωροῦν ἔκφραση ἐλευθερίας. Τήν σύγχυση ὀνομάζουν πλουραλισμό καί ὅσα παραφυσικά συμβαίνουν, πρόοδο τῆς κοινωνίας πρός τήν ἀνεκτικότητα τοῦ χαρακτῆρος τοῦ ἄλλου.

Ὁ ἄνθρωπος χρειάζεται τό σαφές καί γνήσιο, τήν τάξη καί τήν καθαρότητα, γιά νά ἀκουμπήσει κάπου καί νά στηριχθεῖ.Βλέπετε οἱ σύγχρονοι ἐκφραστές τῆς χαοτικῆς κοινωνίας πῶς συμπεριφέρονται, πῶς σκέπτονται, πῶς ἐνεργοῦν; Χωρίς λογική, χωρίς σκοπό, χωρίς μέλλον.

Μόνο τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, πού φέρει τό πλήρωμα τῆς Θεότητος, μπορεῖ νά βγάλει ἀπό τήν σκοτοδίνη τοῦ χάος καί νά μᾶς διαπεράσει στή ζωή τῆς ἐλευθερίας, τῆς ἐλπίδος καί τῆς ἀγάπης.

+ Ὁ Φθιώτιδος Νικόλαος