Εχει η αδικία ημερομηνία λήξης; Είναι δυνατόν να διαγραφούν εγκλήματα τέτοιου μεγέθους και έκτασης, επειδή όσοι τα έχουν υποστεί είναι από χρόνια πεθαμένοι; Ποια στάση οφείλει να κρατήσει η πολιτισμένη ανθρωπότητα απέναντι στην Τουρκία που αρνείται πως όσα διέπραξε κατά τον Αρμενίων, των Ποντίων και των Ασσυρίων είναι γενοκτονίες;

Δεν αποτελεί συνενοχή στα πεπραγμένα της η απουσία αυστηρής παγκόσμιας καταδίκης; Γιατί, αν στις παρυφές της Ευρώπης τις πρώτες δεκαετίες του 20 ου αιώνα κατακρεουργήθηκαν λαοί και δεν αποδοθούν ποτέ ευθύνες, σημαίνει πως οι σκοπιμότητες έχουν συνθλίψει κάθε έννοια δικαίου στον ΄κόσμο. Εμείς οι άμεσα ενδιαφερόμενοι Έλληνες πως οφείλουμε να κινούμαστε; Βοήθησε η έως τώρα Εθνική μας αλαλία και σε τι ακριβώς; Στο σπίτι του κρεμασμένου πρέπει να μιλήσουμε για το σχοινί. Και να μιλάμε για πάντα. Για να μην τολμήσει κανείς να ξαναστήσει κρεμάλα.

Απο το Βιβλίο ''Όσοι δεν γέλασαν ποτέ''.