«᾿Εξήγαγε δὲ αὐτοὺς ἔξω ἕως εἰς Βηθανίαν, καὶ ἐπάρας τὰς χεῖρας αὐτοῦ εὐλόγησεν αὐτούς. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτὸν αὐτοὺς διέστη ἀπ᾿ αὐτῶν καὶ ἀνεφέρετο εἰς τὸν οὐρανόν. καὶ αὐτοὶ προσκυνήσαντες αὐτὸν ὑπέστρεψαν εἰς ῾Ιερουσαλὴμ μετὰ χαρᾶς μεγάλης» (Λουκ. κδʹ 50-52). ῎Ετσι ἐτελείωσε ἡ ἐπίγειος ζωὴ τοῦ Σωτῆρος μας καὶ Κυρίου! Τὰ πάθη Του ἦσαν μεγάλα, καὶ μεγάλη εἶναι ἡ δόξα Του. Δὲν ὑπῆρξε πόνος ποὺ νὰ ἦταν ἴσος μὲ τὸν πόνο Του, καὶ δὲν ὑπάρχει δόξα ποὺ νὰ εἶναι ἴση μὲ τὴν δόξα Του. «᾿Εταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος ῾Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός» (Φιλιπ. βʹ 8-11). Θὰ ἰδοῦμε ἀκόμη καὶ ἐμεῖς αὐτὴ τὴν δόξα τοῦ Κυρίου μας; Ναί, θὰ τὴν ἰδοῦμε, διότι ὁ Κύριος προσευχήθηκε στὸν Πατέρα Του κατὰ τὴν τελευταία Του προσευχή: «ἵνα θεωρῶσι τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν ἥν δέδωκάς μοι» (᾿Ιωάν. ιζʹ 24).

Καὶ οἱ ῎Αγγελοι ποὺ ἐνεφανίσθησαν στοὺς ᾿Αποστόλους στὴν ᾿Ανάληψι τοῦ Κυρίου, ἐμαρτύρησαν ὅτι ὁ Κύριος θὰ ἔλθη σὲ ὅλους μας κατὰ τὴν τελευταία ἡμέρα, ὅπως οἱ ᾿Απόστολοι Τὸν εἶδαν νὰ ἀνέρχεται στοὺς οὐρανοὺς (Πράξ. αʹ 2). ᾿Εμεῖς ἀκόμη καὶ θὰ συμμετάσχουμε στὸν δόξα τοῦ ἀναληφθέντος Κυρίου μας ἄν δὲν κατασταθοῦμε ἀπὸ μόνοι μας ἀνάξιοι, διότι ἀνελήφθη στοὺς οὐρανοὺς γιὰ νὰ τοὺς ἑτοιμάση νὰ δεχθοῦν ὅλους τοὺς γνησίους Του ἀκολούθους: «Πορεύομαι ἑτοιμάσαι τόπον ὑμῖν· καὶ ἐὰν πορευθῶ καὶ ἑτοιμάσω ὑμῖν τόπον, πάλιν ἔρχομαι καὶ παραλήψομαι ὑμᾶς πρὸς ἐμαυτόν, ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγώ, καὶ ὑμεῖς ἦτε» (᾿Ιωάν. ιδʹ 2-3). Τὸ ὅτι αὐτὴ ἡ ἐλεήμων οἰκονομία σχετικὰ μὲ μᾶς ἔχει παραμείνει ἄνευ ἀλλαγῆς μετὰ τὴν ᾿Ανάληψι, εἶναι βεβαιωμένο ἀπὸ τὸν ᾿Απόστολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος λέγει ὅτι τὴν ἐσχάτη ἡμέρα, τὴν ῾Ημέρα τῆς ᾿Ελεύσεως τοῦ Κυρίου, οἱ πιστοὶ θὰ ἁρπαγοῦν «ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα» (Αʹ Θεσσαλ. δʹ 17). Αὐτὸ ἐννοεῖ, ὅτι αὐτὸ ποὺ συνέβη στὸν Κύριό μας στὸ ῎Ορος τῶν ᾿Ελαιῶν, θὰ συμβῆ ὁρατὰ καὶ σὲ αὐτοὺς ἐπίσης. ᾿Αδελφοί, ὑπάρχει μία μόνον ὁδὸς διὰ τῆς ὁποίας θὰ μπορέσουμε νὰ φθάσουμε τὰ ὕψη τῆς θείας δόξης –ἡ ἴδια ποὺ ἐβάδισε ὁ Κύριός μας, δηλαδὴ ἡ ὁδὸς τοῦ Σταυροῦ, ἡ ὁδὸς τῆς καθάρσεως, τῆς αὐτοθυσίας, τοῦ ἐξωτερικοῦ καὶ ἐσωτερικοῦ πάθους. Τὸ ἐνθυμούμεθα αὐτό; Καὶ ἀνεβαίνουμε στοὺς οὐρανοὺς διὰ τῆς ὁδοῦ τοῦ Χριστοῦ;

᾿Αδελφοί, ἄν τὸ ῎Ορος Θαβὼρ τῆς ἐπίγειας εὐτυχίας σᾶς ἀνυψώνη ἐπάνω ἀπὸ ὅλα τὰ γήϊνα καὶ σᾶς φέρνη πιὸ κοντὰ στοὺς οὐρανούς, τότε παραμείνετε ἐκεῖ! ῾Ο ἀναληφθεὶς Κύριός μας εὐλογεῖ τὸ μεγαλεῖο σας. Μόνον μείνετε ἄγρυπνοι, ὥστε νὰ μὴ κοιμηθῆτε σὲ αὐτὸ τὸ ῎Ορος Θαβώρ, καὶ ὅταν ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ ᾿Ηλίας ὡμιλήσουν γιὰ τὸν σταυρό, στὸν ὁποῖον ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος θὰ πρέπει νὰ σταυρωθῆ, νὰ μὴ ζητήσετε νὰ κάνετε τρεῖς σκηνὲς γι᾿ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο. ᾿Ενθυμηθῆτε ὅτι ἡ ὁδὸς πρὸς τὸν οὐρανὸ δὲν ξεκινάει ἀπὸ τὸ ῎Ορος Θαβώρ, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ ῎Ορος τῶν ᾿Ελαιῶν· καὶ πρέπει νὰ περάσετε ἀπὸ τὴν Γεθσημανῆ καὶ τὸν Γολγοθᾶ γιὰ νὰ φθάσετε στὸ ῎Ορος τῶν ᾿Ελαιῶν! ῾Η ὁδὸς τοῦ Κυρίου πρέπει νὰ εἶναι ἡ ὁδὸς γιὰ κάθε ἕναν ἀπὸ μᾶς. ῾Ο Κύριός μας ἔπαθε τὸ ἴδιο γιὰ ὅλους μας· ἡ ὁδὸς πρὸς τὸν οὐρανὸ εἶναι τὸ ἴδιο ἀνοικτὴ σὲ ὅλους μας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἐρωτῶ κάθε ἕναν καὶ ὅλους σας: ὑπάρχουν πολλὰ στοιχεῖα στὴν ζωή μας ποὺ νὰ μποροῦμε νὰ τὰ ἐπιδείξουμε, στὰ ὁποῖα νὰ λέγουμε ὅτι κάνουμε τοῦτο ἤ ἀποφεύγουμε ἐκεῖνο, διότι προοριζόμαστε γιὰ τὸν οὐρανὸ καὶ θὰ εἴμαστε μὲ τὸν Κύριό μας μιὰ ἡμέρα; Μποροῦμε νὰ εἰποῦμε κάτι τέτοιο γιὰ τὰ ἔργα μας; ᾿Αποφύγαμε ἀκόμη καὶ μία φορὰ τὴν ἁμαρτία, κάναμε ἀκόμη καὶ ἕνα καλὸ ἔργο, μὲ τὴν ἐνθύμησι ὅτι ὁ Κύριός μας μᾶς παρακολουθεῖ ἀπὸ τὸν οὐρανό; ῎Αν καὶ αὐτὴ ἡ ἐρώτησις ἴσως νὰ φαίνεται ἀσήμαντη, ὅμως ὑπάρχουν ἀναμφίβολα ἄνθρωποι μεταξύ μας, οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ἀπαντήσουν καταφατικά. Τί σημαίνει ἡ πίστις μας στὸν ᾿Αναληφθέντα Κύριο; Τὸν πιστεύουμε ἤ ὄχι; ῎Αν Τὸν πιστεύουμε, ποῦ εἶναι τὰ ἔργα μας; ῎Αν δὲν Τὸν πιστεύουμε, τότε γιατί φέρουμε τὸ ὄνομά Του; Αὐτὸς ποὺ ἀληθινὰ πιστεύει στὸν οὐράνιο προορισμό του δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι γήϊνος, διότι αὐτὴ ἡ βεβαιότης ἐμπνέει ἀναγκαίως ὅλες τὶς σκέψεις καὶ τὰ αἰσθήματά του, ὅλη τὴν ζωή του καὶ ὅλες τὶς σχέσεις του. ῾Ο γνήσιος Χριστιανὸς θὰ ἐνθυμῆται σὲ ὅλες τὶς περιστάσεις τῆς ζωῆς του καὶ σὲ ὅ,τι τοῦ συμβεῖ, ὅτι εἶναι συγκληρονόμος Χριστοῦ ἐν οὐρανοῖς καὶ θὰ πράττη σύμφωνα πρὸς αὐτὸ τὸν προορισμό. ῾Ο ἄνθρωπος ποὺ ἐξετάζει τὴν ζωή του, ἀναγνωρίζει ὅτι ζῆ μᾶλλον στὸ μέλλον καὶ στὴν αἰωνιότητα, παρὰ στὸ παρὸν καὶ στὰ ἐφήμερα, ὅτι ἡ καρδιά του εἶναι κάπου μακρυά, ὄχι σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο, καὶ ὅτι ἡ ζωή του εἶναι κρυμμένη ἄνω, στὸν Θεό. Κάποτε οἱ Χριστιανοὶ ἔτσι ἐνεφανίζοντο στοὺς εἰδωλολάτρες. ᾿Αδελφοί, ὑπάρχει πολὺ ἀπὸ αὐτὸ σὲ μᾶς; ῾Υπάρχει σὲ μᾶς τουλάχιστον αὐτὸ ποὺ δὲν εἶναι αὐτοῦ τοῦ κόσμου, τὸ οὐράνιο, τοῦ Χριστοῦ; ῎Αν ὑπάρχη, τότε καὶ μεῖς, σὰν τοὺς ᾿Αποστόλους, μποροῦμε νὰ ἐπιστρέψουμε οἴκαδε μὲ χαρὰ ἀπὸ τὸ ῎Ορος τῶν ᾿Ελαιῶν. ῾Η εὐλογία τοῦ ἀναληφθέντος Κυρίου ἀνήκει καὶ σὲ μᾶς ἐπίσης, καθὼς καὶ ἡ ἐπαγγελία τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος. ῞Οταν κατέρχεται τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον δὲν θὰ ἀντιπαρέλθη αὐτοὺς ποὺ ἀνήκουν στὸν Χριστό. ῞Ομως, ἄν δὲν εἶναι αὐτὸ ἔτσι, τότε ἀξίζουμε –καὶ μάλιστα πολὺ περισσότερο- τὴν ἐπιτίμησι τῶν ᾿Αγγέλων στοὺς ᾿Αποστόλους κατὰ τὴν ᾿Ανάληψι τοῦ Κυρίου.

Πολὺ περισσότερο, διότι αὐτοὶ εἶπαν τότε σ᾿ ἐκείνους: «Τί ἐστήκατε βλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν;» (Πράξ. αʹ 11), μόνον ἐπειδὴ οἱ ᾿Απόστολοι στέκονταν ἐπὶ πολὺ βλέποντες στὸν οὐρανό, ὁ ὁποῖος δέχθηκε τὸν Κύριο καὶ Διδάσκαλό τους, ἀπὸ ἀγάπη καὶ πόθο. Σὲ μᾶς ὅμως θὰ εἰποῦν: «Υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, γιατί δὲν βλέπετε στὸν οὐρανό, ἀλλὰ στὴν γῆ; Στρέψατε τὰ μάτια σας στὸν οὐρανὸ καὶ κοιτάξατε στὸν Σωτῆρα σας, ὁ ῾Οποῖος σᾶς κοιτάζει ἀπὸ μακροῦ. Εἰσέλθετε στὴν ὁδὸ τοῦ οὐρανοῦ, ποὺ κεῖται ἐνώπιόν σας ἀπὸ μακροῦ· γιὰ νὰ ἐλαφρώση τὸ βάρος σας ἀποτινάξατε τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας ποὺ σᾶς κατασπᾶ, λάβετε τὸν σταυρό σας καὶ ἀκολουθήσατε τὸν Σωτῆρα σας ἐν ὅσῳ σᾶς εὐλογεῖ στὴν ὁδὸ αὐτή, ἐν ὅσῳ οἱ πῦλες τοῦ οὐρανοῦ εἶναι ἀκόμη ἀνοικτὲς σὲ σᾶς, καὶ ἐν ὅσῳ οἱ ῎Αγγελοι –ἐπίγειοι καὶ οὐράνιοι– σᾶς προσκαλοῦν στὰ σκηνώματα τοῦ Οὐρανίου Πατρὸς ἡμῶν». ῎Ω οὐράνιοι κάτοικοι, ἀκοῦμε τὶς φωνές σας καὶ ἐπιθυμοῦμε νὰ εἰσέλθουμε στὴν ὁδὸ τοῦ Κυρίου· μόνον ἐνδυναμώσατέ μας καὶ βοηθήσατέ μας στὴν ὁδό μας. ᾿Ελεῆμον Σωτῆρα καὶ Κύριέ μας, μὴ μᾶς ἀφήσης ἐγκαταλελειμμένους στὸ πνεῦμα καὶ ἀβοηθήτους. Δὲς τὶς καλές μας προθέσεις καὶ τὴν ἔλλειψι βοηθείας μας ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, δὲς καὶ εὐλόγησέ μας στὴν ὁδό Σου, δῶσε μας δύναμι ἐξ ὕψους καὶ ἐνδυνάμωσε τὰ φοβισμένα μας βήματα μέχρις ὅτου φθάσουμε στὸν θεῖον ῎Ορος Σου καὶ ἑνωθοῦμε μετὰ Σοῦ. ᾿Αμήν.

᾿Αρχιεπισκόπου Χερσῶνος καὶ Ταυρίδος ᾿Ιννοκεντίου († 1857)