Ἡ συνήθεια νὰ ἀνάβουμε πολλὰ κεριὰ εἶναι μιὰ λανθασμένη νοοτροπία καὶ δημιουργεῖ συχνὰ προβλήματα. Ἕνα ἢ δύο κεριὰ εἶναι ὑπὲρ ἀρκετὰ γιὰ τοὺς ζωντανοὺς καὶ τὶς ψυχές.Ὅταν τὰ ἀνάβουμε μὲ πολλὴ εὐλάβεια, προσευχόμενοι μποροῦμε νὰ λέμε: «Χριστέ μου, Σὺ εἶσαι τὸ Φῶς τοῦ κόσμου. Βοήθησέ με, ὥστε καὶ ἡ ζωή μου νὰ λειώνει ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον μου καὶ νὰ φωτίζει σὰν τὸ ταπεινὸ φῶς αὐτοῦ τοῦ κεριοῦ».

Ἢ πιὸ ἁπλᾶ: «Κύριε, φώτιζε ὅλα τὰ ἀδέλφια μου καὶ τοὺς συγγενεῖς μου καὶ συγχώρησε τὶς ψυχὲς τῶν κεκοιμημένων ἀδελφῶν μου». Ἂς προσέξουμε τὸν τρόπο τῆς ζωῆς μας, γιατὶ ὅσα κεριὰ καὶ λαμπάδες μέχρι τὸ ἀνάστημά μας κι’ ἂν ἀνάψουμε, δὲν μᾶς σώζουν, ἂν δὲν ζοῦμε μὲ Μετάνοια, μὲ Ἐξομολόγηση, μὲ Προσευχή, μὲ τὴν Θεία Κοινωνία.

Πρεσβυτέρου Γεωργίου Ἀ. Καλποῦζου