Ὅσοι ἀπορρίπτουν τίς νηστεῖες, λησμονοῦν ἀπό τί προῆλθε ἡ πτῶσις τῶν πρωτοπλάστων στήν ἁμαρτία: τήν ἀκράτεια. Λησμονοῦν καί τί ὅπλο μᾶς ἔδωσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἐναντίον τοῦ πειρασμοῦ καί τῆς πτώσεως, ὅταν πειράσθηκε στήν ἔρημο καί νήστευσε ἐκεῖ ἐπί σαράντα ἡμέρες καί νύκτες.

Δέν γνωρίζουν ἤ δέν θέλουν νά γνωρίζουν ὅτι ἡ ἔλλειψις ἐγκρατείας ἀνοίγει στόν ἄνθρωπο τούς δρόμους τῆς ἀπομακρύνεώς του ἀπό τόν Θεό, ὅπως εἶναι ἡ περίπτωσις τῶν κατοίκων τῶν Σοδόμων καί τῆς Γομόρρας καί ἡ ἄλλη ἐκείνη τῶν συγχρόνων τοῦ Νῶε...

Πράγματι, ἡ ἀκράτεια εἶναι ἡ αἰτία τῆς ἁμαρτίας. Ὅσοι ἀρνοῦνται τίς νηστεῖες, ἀφαιροῦν ἀπό τόν ἑαυτό τους καί ἀπό τούς ἄλλους τά ὅπλα ἐναντίον τῆς σαρκός, τοῦ Διαβόλου καί τοῦ κόσμου. Δέν εἶναι στρατιῶται τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ριψασπίδες, πού τούς αἰχμαλωτίζει εὔκολα ἡ ἁμαρτία.

Πηγή: Ἡ σημασία τῆς νηστείας κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κρονστάνδης.