Μέσα στη ζάλη του καλοκαιριού και την επιθυμία να από-δράσουμε από την καθημερινή μας ρουτίνα, τις φροντίδες, τις υποχρεώσεις τις απασχολήσεις μας  πολλές φορές γεννιέται το ερώτημα αν οι «διακοπές» υπεισέρχονται και στη σχέση μας με το Θεό. Πολλοί από εμάς συνηθίζουν την περίοδο των διακοπών τους να διακόπτουν και την σχέση τους με την ζωή της Εκκλησίας. Δεν νηστεύουν, δεν εκκλησιάζονται, δεν κοινωνούν, δεν προσεύχονται. Άλλοι πάλι έχοντας διακόψει τις σχέσεις τους όλο τον χρόνο τις επανασυνδέουν κάποιες φορές  σε συγκεκριμένες Μεγάλες Εορτές και αυτό το θεωρούν φυσικό. Η αλήθεια όμως είναι ότι εάν δε το  θελήσουμε ο Χριστός και η Γλυκιά Του Μητέρα δεν φεύγουν από τις καρδιές μας, όπου κι αν βρίσκεται το σώμα μας είτε στο σπίτι μας, είτε κάπου αλλού. Η πίστη, όση και όπως και αν είναι, μικρή ή μεγάλη, ασθενική ή δυναμική, πλήρης ή ελλιπής δεν ξεριζώνεται από τις ψυχές των ανθρώπων.

Σήμερα τα βλέμματα όλων των Χριστιανών στρέφονται με ευλάβεια προς τη Μητέρα του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. Tα βλέμματα αλλά και η προσευχή! Η προσευχή ως θερμή ικεσία, ως το άδειασμα της ψυχής μας ολόκληρης που παραδίνεται στη γλυκιά μορφή Της ακόμα και ως η ανάγκη που νιώθουμε να αρχίσουμε πάλι από το μηδέν, από την αρχή! Λαμπάδες υψίκορμες καίνε μπροστά στην εικόνα Της και τα μάτια των πιστών δακρύζουν· καρδιές χτυπούν δυνατά, καθώς τα αιτήματά τους ανεβαίνουν στο θρόνο Της. Και είναι τόσα πολλά τα αιτήματα των χριστιανών, των πονεμένων ψυχών προς τη μεγάλη μας Μητέρα, μέσα στους αιώνες, που πάντα με θερμή πίστη την παρακαλούμε: «Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς, προς σε καταφεύγω, σωτηρίαν επιζητών· Ω Μήτερ του Λόγου και Παρθένε, των δυσχερών και δεινών με διάσωσον». Όλες μας οι αιτήσεις και όλα μας τα προβλήματα εναποτίθενται στα χέρια Της. Αναστενάζουμε εμπρός Της, όσοι πονάμε και αμέσως κομματιάζεται ο πόνος μας, φεύγει η πίκρα μας και οι αναστεναγμοί μας. Ο “κουρασμένος” άνθρωπος επιζητά στο Πρόσωπό Της παρηγοριά, ανακούφιση!

Όμως την ώρα που Την προσκυνούμε, ας κοιτάξουμε την Παναγιά στα μάτια· ας αναλογιστούμε ποιαν αντικρίζουμε… ας αφουγκραστούμε τι πραγματικά της ψιθυρίζει η καρδιά μας… ας μετρήσουμε την πίστη μας: πιστεύουμε ότι Εκείνη μπορεί να μας σώσει; Θα δούμε τότε στα μάτια της  έλεος, προσμονή, τρυφερότητα και αγάπη. Μια αγάπη που όσο και αν ψάχνουμε, πουθενά αλλού δεν βρίσκουμε· αγάπη που συγχωρεί ακόμα και την βλαστήμια μας· αγάπη ατόφια, αγνή, ατελείωτη, απέραντη…Που ξέρουμε; Μπορεί τελικά αυτή η ματιά να γίνει αφορμή για μια πιο ουσιαστική  και συνειδητοποιημένη σχέση με τον Θεό η οποία δεν θα διακόπτεται ποτέ αλλά θα παραμένει ζεστή και ουσιαστική και τότε μπορεί η καρδιά και η ψυχή μας να λευκανθούν και τα μάτια μας να λαμπυρίζουν όπως τότε... Τη στιγμή που βαπτιζόμασταν…Την ώρα που προσκυνούμε λοιπόν κάτι θα  νιώσουμε·   να είναι αγαλλίαση; να είναι ανατριχίλα; Μπορεί να είναι και το απλό χάδι Της…

Μεγάλη ἑορτὴ ἐορτάζουμε σήμερα.Όταν εορτάζει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο του προσφέρουμε δώρα. Τὶ δῶρα να προσφέρουμε στην Παναγία μας, ποὺ εορτάζει σήμερα; Μαζέψτε λουλούδια, κάνετε στεφάνια, ἀνάψτε καντήλια, λιβάνια, γράψτε λόγους καὶ ποιήματα γι’Αὐτήν,προσφέρετε πρόσφορα και άρτους.Ἀλλὰ ὅλα εἶναι κατώτερα ἀπὸ τὴν πραγματικότητα. Τὸ καλύτερο δῶρο στην σημερινὴ ἑορτὴ τῆς Παναγίας,ἀλλὰ καὶ πάντοτε, εἶναι ἡ ἀγάπη μας καὶ ἡ λατρεία μας σ’Αὐτήν. Ἀπ’ ὅλα καλύτερο Δῶρο στην Παναγία μας, στο Ὁποῖο καὶ Αὐτὴ εὐαρεστείται ἀπόλυτα. Εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία. Πραγματικά,ἡ Θεία Λειτουργία προσφέρεται ὑπὲρ ὅλων,ζώντων καὶ κεκοιμημένων, «προπατόρων, Πατέρων ,Πατριαρχῶν, Προφητῶν, Ἀποστόλων, Κηρύκων, Ὁμολογητῶν, Ἐγκρατευτὼν καὶ παντὸς πνεύματος δικαίου ἐν πίστει τετελειουμένου»,ἀλλὰ προπαντὸς «ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας Ἀχράντου, Ὑπερευλογημένης, Ἐνδόξου  Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας».

Καὶ ἡ Παναγία στο Δῶρο αὐτό που τῆς προσφέρουμε, στην Θεία Λειτουργία, μας ἀντιπροσφέρει τὸ καλύτερο πάλι Δῶρο σὲ μας Τὸν καρπὸ τῆς Θείας Λειτουργίας, δηλ.τὴν Θεία Κοινωνία. Πραγματικὰ ἀδελφοὶ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ που κοινωνοῦμε τὸ ἔλαβε ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὴν Παναγία κατὰ τὴν Σάρκωση Τοῦ στην Πανάχραντο Κοιλία Τῆς. Τὴν Θ.Κοινωνία πρέπει να νοιώθουμε ὅτι μας τὴν προσφερεῖ ἡ Παναγία, καὶ γι αὐτὸ στα Ἱερὰ Κείμενα λέγεται« Ἑστιάτωρ τῆς Θείας Σαρκός».Καὶ στο τέλος ενός τροπαρίου λέγεται «Τροφὸς τῆς ζωῆς ἡμῶν». Ἂς γίνει ἡ σημερινὴ Ἑορτὴ ἀφορμὴ τῆς ἀναγεννήσεως μας.Ἡ Παναγία μας ἂς μας δώσει τὴν Εὐχὴ Τῆς για ἕνα τέτοιο πνευματικὸ ξεκίνημα.