Δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματα διέκριναν τον Άγιο Δημήτριο που τον κατέστησαν κόσμημα στο εορτολόγιο της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας. Η ομολογία της πίστης στον Ιησού Χριστό και η θαρραλέα απόφαση του να υπομείνει μαρτύριο για την ιερή πίστη του. Σπάνιες αρετές για τους ανθρώπους όλων των εποχών αλλά όχι ακατόρθωτες για όσους έχουν κάνει τρόπο ζωής με αγάπη, πίστη και αφοσίωση το εκκλησιαστικό βίωμα. Αν κάποιος άνθρωπος έχει χαρά στην ζωή του την διαλαλεί για να το μάθουν όλοι.

Αυτό ακριβώς έκανε και ο Άγιος Δημήτριος. Αυτό που τον έκανε ευτυχισμένο ήταν η κοινωνία που είχε με τον Ιησού Χριστό και την Εκκλησία. Τόσο πολύ φλέγονταν ο Άγιος μέσα στην καρδιά του από αυτό τον ιερό ζήλο ώστε ήθελε όλοι οι άνθρωποι να γευθούν στη ζωή τους αυτή την ιερή και ευλογημένη χαρά του να είναι κάποιος συνειδητός και πιστός χριστιανός. Έκανε σκοπό της ζωή του να κατηχεί τους ανθρώπους το κήρυγμα της Εκκλησίας. Δεν δείλιασε ακόμη και όταν ξεκίνησε διωγμός για τους χριστιανούς, δεν δίστασε να θυσιάσει το υψηλό αξίωμα που είχε στον ρωμαϊκό στρατό. Για την αγάπη του Χριστού φυλακίστηκε σε άθλιες συνθήκες, για την τιμή της Εκκλησίας ευλόγησε τον Νέστορα να νικήσει τον βλάσφημο Λυαίο, για την αιώνια ζωή υπέμεινε τον φρικτό με λογχισμό θάνατο.Ήρωας στο ρωμαϊκό στρατό, ήρωας της χριστιανικής πίστης στην μητέρα όλων των μαχών κατά της ματαιοδοξίας αυτού του κόσμου για να κερδίσει το στεφάνι της χριστιανικής ζωής.

Το παράδειγμα του μας οδηγεί σήμερα για να μιμηθούμε τις δύο αρετές που προαναφέραμε. Να ομολογούμε τον Χριστό έμπρακτα με την ζωή μας. Αυτό γίνεται κάθε φορά που αντιστεκόμαστε στον πονηρό και το κοσμικό φρόνημα και υπακούμε στην εφαρμογή της εντολής της αγάπης χωρίς υποκρισία και χωρίς ιδιοτέλεια. Δεν είναι οπισθοδρόμηση και στασιμότητα οι πράξεις μας να έχουν ευαγγελικό άρωμα. Είναι πρόοδος στη ζωή μας να διακρίνεται από την παρουσία του Θεού τηρώντας τις εντολές του με σεβασμό, υπακοή και ταπείνωση. Η φιλανθρωπία, η καλοσύνη, ο εκκλησιασμός, η μετοχή στα Ιερά Μυστήρια είναι μερικές από τις ομολογιακές πράξεις σήμερα που ο κόσμος αρνείται με πείσμα την ίδια την ύπαρξη του Θεού και λοιδορεί κάθε θρησκευτικό πιστεύω.

Στην ζωή μας έχουμε πολλές δοκιμασίες που μας κάνουν να αμφιβάλουμε για την θεϊκή παρουσία. Οικογενειακές, οικονομικές, προσωπικές επαγγελματικές δυσκολίες, θέματα υγείας και η γενικότερη ζοφερή κατάσταση του κόσμου σήμερα αναδύει τη δυσοσμία της κόλασης. Πρέπει να έχουμε στο νου μας αυτό που έπραξαν όλοι οι Άγιοι όπως και ο Άγιος Δημήτριος. Να μη λησμονούμε τον Σταυρό του Χριστού. Να σηκώνουμε τον σταυρό που μας αναλογεί για όσο καιρό επιτρέπει η πρόνοια και το έλεος του Θεού. Ο Γολγοθάς είναι σταυρικός δρόμος αλλά δεν είναι αυτό το τέλος. Προσδοκώ ανάσταση νεκρών ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστης μας. Αυτή η πεποίθηση αγιοποίησε τον Άγιο Δημήτριο, αυτή την κλήση για αγιότητα έχουμε όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Με την ευχή του Αγίου Δημητρίου ας αγωνιστούμε ενάντια στον βλάσφημο Λυαίο δηλαδή τον κακό εαυτό μας που μας θέλει δειλά και φοβισμένα ανθρωπάκια στα πάθη και τις αδυναμίες μας.

Δημήτριος Τζαφέρης

Θεολόγος Λαμπαδάριος Ι.Ναού