Ἂν ἀπὸ μία συγκροτημένη κοινωνία καταργήσουμε ἢ καταστρέψουμε ὅ,τι ἑνοποιεῖ καὶ συνδέει τὰ μέλη της, τότε ἀποδομεῖται, κλονίζεται ἐκ θεμελίων, διασπῶνται τὰ μέλη της, ἀλληλοσυγκρούονται καὶ ἀλληλοκαταστρέφονται... Τὰ τελευταῖα χρόνια, συστηματικὰ ἀρνούμεθα ὅ,τι μᾶς ἀνέδειξε καὶ μᾶς χάρισε αὐτὸ ποὺ εἴμαστε. Ἡ ἀποδόμηση προχωρεῖ μὲ γοργοὺς ρυθμοὺς καὶ μᾶς ἐπιβάλλεται ποικιλοτρόπως: Γλῶσσα, Ἱστορικὴ Συνέχεια, Πολιτισμός, Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ ζωή, ἀλλοιώνονται, πολεμοῦνται, περιφρονοῦνται.

Ὁδηγούμεθα σὲ μία διάλυση ἄνευ προηγουμένου... Ἡ Γλῶσσα μας, ἡ Ἱστορία μας, ὁ Πολιτισμός μας δὲν δια- πραγματεύονται. Δὲν εἶναι ἰδεολογίες καὶ ἰδεοληψίες, πράσινου, κόκκινου, γαλάζιου ἢ ὁποιουδήποτε χρώματος. Εἶναι οἱ δομὲς ποὺ συγκροτοῦν καὶ χαρακτηρίζουν τὴν Ἐθνική μας Συνείδηση. Εἶναι οἱ βαθιὲς ρίζες τοῦ Ἐθνικοῦ μας κορμοῦ...  Ἂν δὲν κηρυχθεῖ ἀπὸ τοὺς ὑγιεῖς Θεσμοὺς ἐθνικὴ ἀφύπνιση τώρα, ἂς μὴν ἐκπλαγοῦμε ἂν κηρύξουμε κάποιο νέο ἐθνικὸ πένθος αὔριο.  Ὅσα συμβαίνουν σήμερα στὴν κεντρικὴ πολιτικὴ σκηνὴ μόνο κατ’ εὐφημισμὸν θὰ μποροῦσαν νὰ ἀποκληθοῦν πολιτικὴ ἀντιπαράθεση...

Μὲ τὴν ποδοσφαιροποίηση καὶ τὸν ἀπόλυτο εὐτελισμὸ τῆς πολιτικῆς ζωῆς καταρρέει ἡ ἐμπιστοσύνη τῆς κοινωνίας στὸ πολιτικὸ σύστημα τῆς Δημοκρατίας καί, ταυτόχρονα, μειώνεται ἡ ἴδια ἡ ἐμπιστοσύνη τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας στὸν ἑαυτόν της.Μονιμοποιεῖται ἡ ἀπομάκρυνση ἑνὸς μεγάλου μέρους τῆς κοινωνίας ἀπὸ τοὺς δημοκρατικοὺς θεσμούς... Ἀλήθεια, πόσο αἰσιόδοξος μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ Ἕλλην πολίτης, ὅταν μετὰ ἑπτὰ χρόνια κρίσεως, ἀποδεικνύεται ὅτι στὴν Πατρίδα μας ἐξακολουθοῦν νὰ διεκδικοῦν ρόλο αὐτοὶ ποὺ μᾶς ὁδήγησαν στὴν χρεοκοπία: μεσάζοντες ποὺ ὀρέγονται τὶς κρατικὲς προμήθειες, ἐπίορκοι διπλωμάτες ποὺ χρησιμοποιοῦν τὴν θέση τους γιὰ ἀλλότρια συμφέροντα, μηχανισμοὶ παραεξουσίας ποὺ διεκδικοῦν ρόλο στὶς Ἔνοπλες Δυνάμεις, ἐκδότες οἱ ὁποῖοι συνασπίζονται γιὰ νὰ γλυτώσουν δικαστικὲς περιπέτειες ἢ φορολογικὰ πρόστιμα, ἑταιρεῖες ποὺ προσπαθοῦν νὰ με- τατρέψουν τὰ κόμματα σὲ ὑποκαταστήματά τους...

Οἱ πρόσφατες ἀναμετρήσεις στὴν Βουλὴ τραυμάτισαν ἀκόμη βαθύτερα τὴν Πατρίδα, τοὺς Θεσμοὺς καὶ τὸν πολιτικὸ κόσμο...  Συνιστοῦν ἧττα τῆς πολιτικῆς... Ἡ πολιτικὴ χάνει τὰ πρωτεῖα της... Ἡ πολιτικὴ μετατρέπεται σὲ οὐραγό...  Καὶ εἶναι ἑπόμενο ὁ κόσμος νὰ ἀποστρέφεται ὅλο καὶ περισ- σότερο τὸν δημόσιο βίο, τὸ γνήσιο ἐνδιαφέρον του γιὰ τὰ κοινὰ καὶ νὰ διολισθαίνει πρὸς τὰ ἄκρα...

Μ.Κ