Νά γίνετε ἄνθρωποι ἀληθινοί. Ἡ πεῖρα μου μέ δίδαξε ὅτι ἀληθινός ἄνθρωπος εἶναι ὁ ταπεινός ἄνθρωπος. Ὁ ταπεινός δέν παραγνωρίζει τά χαρίσματα καί τίς ἱκανότητες  του, τά θεωρεῖ ὅμως δῶρα τοῦ Θεοῦ τά ὁποῖα καλεῖται νά ἀξιοποιήσει.  Αὐτό σημαίνει ὅτι μπορεῖ νά ἀναγνωρίζει καί τά χαρίσματα τῶν ἄλλων καί νά χαίρεται γι’αὐτά.

Ὁ ἐγωϊστής ἄνθρωπος εἶναι ἕνας τυφλός ἄνθρωπος γι’αὐτό δέν καταλαβαίνει οὔτε τόν ἑαυτό του, οὔτε τούς ἄλλους. Ὁ ἐγωϊστής ἄνθρωπος εἶναι ἀνίκανος καί νά ἐρωτευθεῖ καί νά ἀγαπήσει, γι’αὐτό ὑπάρχει κρίση μεγάλη στίς ἀνθρώπινες σχέσεις.

Ὁ ἐγωϊστής ἄνθρωπος δέν ἀγαπάει οὔτε τά παιδιἀ του γι’αὐτό καί τά κάνει δυστυχισμένα. Ὅταν ἡ γνώση κτίζεται πάνω στήν ταπείνωση τότε ὁ ἄνθρωπος μεγαλουργεῖ, ὅταν κτίζεται πάνω στόν ἐγωϊσμό τότε ὁ ἄνθρωπος κακουργεῖ.

(+) Μητροπολίτης Σισανίου καί Σιατίστης Παύλος