Η Εκκλησία μας σήμερα προβάλει και τιμά την μνήμη της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας η οποία έζησε για πάρα πολλά χρόνια μέσα στην αμαρτωλή ζωή της πορνείας και αφού ανακάλυψε το αληθινό νόημα της μετάνοιας και της συγγνώμης,κοιμήθηκε στην έρημο του ιορδάνη οσιακά.Τα ήταν αυτό που έκανε την αμαρτωλή Μαρία να γνωρίσει τον Χριστό και να ενωθεί μαζί του; Όταν άκουσε ότι στα Ιεροσόλυμα θα γίνει η ύψωση του Τιμίου Σταυρού θέλησε να πάει και εκείνη να τον προσκυνήσει όμως κάτι την έσπρωχνε έξω από τον ναό, την στιγμή που εκατοντάδες έμπαιναν μέσα για να ασπαστούν το τίμιο ξύλο . Αυτό την συγκλόνισε, ένοιωσε την αναξιότητα και την αμαρτωλότητα της . Αισθάνθηκε την μετάνοια και την συντριβή της καρδιάς να γεμίζουν την ψυχή της,και αποφάσισε να αλλάξει τρόπο ζωής. Εγκατέλειψε την αμαρτία ζώντας σαράντα επτά ολόκληρα χρόνια στην έρημο.

Βλέπουμε ότι οι δρόμοι και οι ευκαιρίες που κατεργάζεται  ο Θεός μέσα από την καθημερινότητας της ζωής μας είναι αναρίθμητα με σκοπό να οδηγήσει τον καθένα μας στην οδό της σωτηρίας. Και στην συνέχεια με ταπείνωση ,πραότητα υπομονή και μακροθυμία περιμένει την μετανοιά μας.Πολλές φορές συνειδητοποιούμε κάποιες καταστάσεις είτε καλές είτε άσχημες στην προσωπική μας ζωή,οι οποίες είναι ολοφάνερο ότι προέρχονται από τον Θεό για να οδηγηθούμε με την δική μας συγκατάθεση και προθυμία κοντά του.

Δε θα ήταν καθόλου δύσκολο ο Θεός να μας υποχρεώσει να ζήσουμε κοντά του,όμως αυτό δε το κάνει γιατί σέβεται την προσωπικότητα μας και την ελευθερία μας, δώρα δικά του τα οποία δεν τα παίρνει ποτέ πίσω.Σε εμάς απομένει να αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες αυτές και να ζήσουμε μέσα στην πατρική αγκαλιά του θεού.Όμως τι είναι εκείνο που μας ανοίγει τον δρόμο προς τον Κύριο και μας σώζει; Η Οσία Μαρία μας μαθαίνει ότι εκείνο που είναι εντελώς απαραίτητο είναι η αίσθηση της αμαρτωλότητας μας, δηλαδή δεν μπορούμε να ελπίζουμε στην δική μας αξία, στον εγωισμό μας, η στην ανύπαρκτη αναμαρτησία μας αλλά στην χάρη του Θεού και στην άπειρη αγάπη του.

Ακούγεται πολύ συχνά<<δεν έκλεψα,δεν σκώτωσα>>λες και είναι αυτά τα δυο μόνο αμαρτήματα που μας απομακρύνουν από τον Θεό. Όταν σκεπτόμαστε έτσι σημαίνει ότι δεν έχουμε διάθεση μετάνοιας και ανάγκη εξομολόγησης με αποτέλεσμα ακόμη και αν μεταλαμβάνουμε να μη γευόμαστε ολόκληρη την χάρη του μυστηρίου. Η Οσία Μαρία μας λέει ότι είμαστε όλοι παιδία του Θεού,ακόμη και αν μας βαραίνουν <<τα πλήθη των πεπραγμένων δεινων>> και κακών. Ο Χριστός ότι είναι γυμνό να το ντύσει ,ότι είναι πικρό να το κάνει γλυκό ,ότι είναι άρρωστο να το κάνει υγιές,ότι είναι άσχημο να το κάνει όμορφο.Εμεις θα κάνουμε το πρώτο βήμα και εκείνος τα περισσότερα. Η κόλαση δε θα δεχθεί τους αμαρτωλούς αλλά τους αμετανόητους.

Εκείνους που δεν αισθάνονται την αναξιοτητά τους ,που δε γνωρίζουν το μεγαλείο της συγγνώμης που αγνοούν το μέγεθος της αγάπης του Θεού που δεν έχουν ελπίδα σε εκείνον. Η εκκλησία μας προσκαλεί όλους τονίζοντας ότι δεν υπάρχει τίποτε που να μην συγχωρεί ο Χριστός ο οποίος έρχεται  προς το εκούσιον πάθος για τις αμαρτίες μας, αλλά και για την λύτρωση μας.