Στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας η Λατρεία του Θεού είναι αέναη, ακατάπαυστη, διαρκής και  μόνιμη αφού η λατρεύουσα αγάπη για τον Τριαδικό Θεό είναι μόνιμα θρονιασμένη στην καρδιά του πιστού που με συνέπεια, συνέχεια και με σοβαρότητα οδεύει την οδό της πνευματικής ζωής. Ακούγεται λοιπόν δεκαετίες τώρα ότι η έκτη Εβδομάδα των Νηστειών(Των Βαΐων )  δεν περιέχει ακολουθίες για αυτό και καλείται η Εβδομάδα αυτή από τον λαό μας ''Βουβή'' η ''Κουφή''.

Αν ανατρέξουμε όμως στο  Λειτουργικό Βιβλίο του Τριωδίου  που χρησιμοποιούμε την περίοδο αυτή θα διαπιστώσουμε ότι η μοναδική ακολουθία που απουσιάζει  είναι η Ακολουθία των Χαιρετισμών της Παναγίας μας οι οποίοι ολοκληρώθηκαν την προηγούμενη Παρασκευή της Πέμπτης Εβδομάδος με τον Ακάθιστο Ύμνο στην Πολυύμνητη Δέσποινα μας. Αυτό σημαίνει ότι και την Εβδομάδα αυτή τελούνται κανονικότατα όλες οι Ακολουθίες όπως τελέσθηκαν και τις προηγούμενες ημέρες (Μεσονυκτικό, Όρθρος, Ώρες, Εσπερινός ,Μεγάλο Απόδειπνο, Προηγιασμένες) ενώ την Παρασκευή το απόγευμα τελείται το Μικρό Απόδειπνο και ψάλλεται ο Κανόνας του Αγίου και Δικαίου Λαζάρου. Υποψιαζόμαστε τον λόγο που αυτή η Εβδομάδα ''ασθένησε'' μη μιλώντας και μη ακούοντας…. Τόσο οι λαϊκοί όσο και Κληρικοί θα ήθελαν μια χαλαρή χωρίς υποχρεώσεις Εβδομάδα. Οι μεν για να κάνουν τις δουλειές τους που αφορούν κυρίως στην προετοιμασία της Μεγάλης Εορτής του Πάσχα οι δε για να ξεκουρασθούν και να αναλάβουν δυνάμεις σωματικές (Πνευματικές;) για τον επερχόμενο όντως μεγάλο κόπο της Μεγαλοβδομάδας. Δικαιολογίες υπολογίσιμες αλλά που παραμένουν δικαιολογίες…

Η ψυχή του πιστού διψά σαν το ελάφι για να πιεί από το δροσερό νερό της Λατρευτικής Ζωής της Εκκλησίας μας και δεν μπορεί να παραμένει για πολύ μακριά από αυτήν. Εξ άλλου στην Εκκλησία ξεκουραζόμαστε, αναπαυόμαστε, ανανεωνόμαστε παρ' όλο τον σωματικό κόπο που μας καταλαμβάνει όλους, ένας κόπος  που προσφέρεται ως ελάχιστη  θυσία στα πόδια Εκείνου που έγινε Θυσία για να ζήσει ο κόσμος. Ούτε βουβή ούτε κουφή λοιπόν είναι η Εβδομάδα αυτή αντίθετα ''μιλάει'' στην ψυχή μας για τα Κοσμοσωτήρια Γεγονότα που αν θέλει ο Θεός θα ζήσουμε και φέτος αλλά και ''ακούει'' τους αλάλητους καρδιακούς στεναγμούς μας μπροστά στο άφατο Έλεος, την Μακροθυμία και την Αγάπη Του ''δι ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν Σωτηρίαν '' υπομείναντος τα φρικτά Πάθη και την Τριήμερο Ταφή για να κάνει την δική Του Ανάσταση και δική μας.