Η καθημερινότητα και τα προβλήματα έχουν τη δύναμη να μας παρασέρνουν στην απογοήτευση και την απόγνωση. Η έλλειψη πίστης και η αμφισβήτηση του Χριστού μας οδηγούν στο κενό και την απώλεια.

Ο πονηρός εργάζεται ασταμάτητα να μας πείθει ότι δεν υπάρχει τίποτα πέρα από αυτή εδώ τη ζωή και να μας παγιδεύει σε έναν «βίο βοσκηματώδη» με χίλιες απολαύσεις.

Χρειάζεται από μέρους μας επαγρύπνηση, θάρρος και πίστη στον Χριστό, συμμετοχή στη μυστηριακή ζωή της εκκλησίας, τακτική Εξομολόγηση και συμμετοχή στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, ώστε να θωρακιζόμαστε πνευματικά και να προσπερνούσε αυτούς τους πειρασμούς.

Ο Χριστός γεννιέται στην ιστορία, ενανθρωπίζεται και γενεαλογείται για εμάς. Γίνεται το θύμα στο βωμό της ιστορικής πραγματικότητας ως «εις εξ ημών». Ακολουθώντας λοιπόν όλοι μας τον Χριστό να κρατάμε παρόμοια στάση διακονίας προς τον συνάνθρωπο. Η ιστορία της Εκκλησίας και των Χριστιανών είναι μια διαρκής θυσιαστική πορεία που τους καταξιώνει εν τω κόσμω, μια πορεία που ως έκφραση προσφοράς προς τον συνάνθρωπο αποτελεί αυτοσκοπό.

Ο Μελιτηνής Μάξιμος