Κάποτε μια φτωχιά γυναίκα περνούσε από ένα αμπέλι γεμάτο σταφύλια. Ήταν κατακαλόκαιρο, σταμάτησε μπροστά στο αμπέλι και όπως ήταν διψασμένη, συλλογίστηκε: «Να είχα ένα τσαμπί μόνο απ' αυτά!». Εκείνη την στιγμή εμφανίζεται στον δρόμο ο νοικοκύρης του αμπελιού. Την χαιρέτησε και της λέει:
- Τι κοιτάζεις κυρά μου; Θα ήθελες κανένα τσαμπί σταφύλια;
- Θα ήθελα, απάντησε εκείνη, αλλά δεν μπορώ να πάρω.
- Μην ανησυχείς, της λέει ο νοικοκύρης. Εγώ είμαι το αφεντικό του αμπελιού και θα σου δώσω.Βγάζει τα κλειδιά από την τσέπη του, ανοίγει την πόρτα του αμπελώνα και της λέει να περιμένει.Εκείνη περίμενε, αλλά όταν είδε ότι μετά από 15 λεπτά ο αμπελουργός δεν εμφανίστηκε, σκέφτηκε, ότι την ξεγέλασε και έτσι απομακρύνθηκε από το μέρος εκείνο.Όμως μετά από λίγο εμφανίζεται ο αμπελουργός στην πόρτα και βλέπει ότι η γυναίκα είχε φύγει. Την είδε όμως στο βάθος μακριά να απομακρύνεται και της φώναξε να επιστρέψει.
- Συγγνώμη που άργησα, αλλά γιατί έφυγες; Ήθελα να διαλέξω, για να πάρεις τα καλύτερα και να σου έδινα μέσα σε ένα κοφίνι και άλλα τσαμπιά. Γι΄αυτό άργησα. Με συγχωρείς πάρα πολύ...Και της έδωσε το κοφίνι. Η γυναίκα έβαλε το κεφάλι κάτω, ευχαρίστησε τον αμπελουργό, πήρε το κοφίνι και έφυγε.

Η ιστορία αυτή, κρύβει ένα μεγάλο μάθημα για μας. Πολλές φορές ζητάμε στην προσευχή μας από τον Θεό, την Παναγία, ή τους Αγίους κάτι και μη παίρνοντας άμεση απάντηση, πιστεύουμε, ότι ο Θεός αδιαφορεί για εμάς. Όμως μετά από λίγο καιρό, έρχεται η απάντηση από τον Κύριο και μάλιστα πλουσία και ευλογημένη, όσο δεν μπορούσαμε να την φανταστούμε. Τότε μας πιάνει η ντροπή για την ολιγοπιστία μας.
Ο Θεός είχε αργήσει, γιατί ήθελε να γεμίσει το πανέρι των ευλογιών Του, πριν το προσφέρει σε εμάς, που ζητούσαμε μόνο ένα τσαμπί. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις, που ο Κύριος προκειμένου να μας προφυλάξει από κάποιο κακό, δεν μας δίνει τα «σταφύλια» που ζητάμε.

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †