Σε κοίταξα όταν ξύπνησες το πρωΐ. Περίμενα να μου ’πεις δυο – τρεις λέξεις, ευχαριστώντας με για όσα σου συνέβαιναν, ζητώντας τη γνώμη μου για ό,τι πρόκειται να κάνεις σήμερα.Παρατήρησα ότι ήσουν πολύ απασχολημένος προσπαθώντας να βρεις τα κατάλληλα ρούχα για να πας στη δουλειά σου. Ήλπιζα να βρεις κάποιες στιγμές να μου ’πεις μια καλημέρα! Αλλά ήσουν πολύ απασχολημένος.

Για να ’δεις ότι είμαι κοντά σου, έφτιαξα για σένα τον πολύχρωμο ουρανό και το κελάηδημα των πουλιών. Κρίμα όμως που δεν παρατήρησες ούτε τότε την Παρουσία μου. Σε ατένιζα όταν έφευγες βιαστικός προς τη δουλειά σου και πάλι περίμενα. Υποθέτω ότι, εξ αιτίας της απασχόλησής σου, δεν είχες χρόνο ούτε τότε να μου πεις δυο λόγια. Όταν γυρνούσες από τη δουλειά, είδα την κούραση και το στρες σου και σου έστειλα ένα ψιλόβροχο, για να σε απαλλάξει από την πίεση της ημέρας. Νόμιζα ότι, κάνοντάς σου αυτή τη χάρη, θα με θυμηθείς. Ως αντάλλαγμα όμως, στενοχωρημένος, με έβρισες. Επιθυμούσα τόσο πολύ να μου μιλήσεις. Οπωσδήποτε η ημέρα ήταν ακόμα μεγάλη.

Άνοιξες μετά την τηλεόραση και, όταν παρακολουθούσες την αγαπημένη σου εκπομπή, εγώ περίμενα. Έπειτα δείπνησες με τους δικούς σου και για άλλη μιά φορά δεν με θυμήθηκες. Βλέποντάς σε τόσο κουρασμένο, κατάλαβα τη σιωπή σου και έσβησα τη λαμπρότητα του ουρανού, για να μπορείς να ξεκουραστείς, αλλά δεν σε άφησα σε σκοτάδι πίσσα. Άφησα ξάγρυπνα γιά σένα πλήθος από αστέρια. Ήταν τόσο όμορφα …Κρίμα που δεν το παρατήρησες … αλλά δεν πειράζει! Μήπως πράγματι συνειδητοποίησες ότι Εγώ είμαι εδώ για σένα; Έχω περισσότερη υπομονή απ’ ότι εσύ μπορείς να φανταστείς. Θέλω να σου το δείξω αυτό, για να το δείξεις κι εσύ με τη σειρά σου στους γύρω σου.

Σε αγαπώ τόσο πολύ, ώστε θα σε ανέχομαι. Τώρα, από στιγμή σε στιγμή, θα ξυπνήσεις πάλι. Δεν Μου μένει παρά να σ’ αγαπώ και να ελπίζω ότι, τουλάχιστον σήμερα, θα Μου χαρίσεις λίγο χρόνο από τον χρόνο σου..

Δ.