Ας γίνουμε λιβάνια ανάμεσα σε κάρβουνα.“Χωρίς Θεό, όλα επιτρέπονται”. Αυτή η φράση του Ντοστογιέφσκι είναι ο νόμος της νέας τάξης πραγμάτων.Εκεί στηρίζονται όλα. Σε έναν τάφο χωρίς συνέχεια. Αυτός είναι ο πυρήνας, η αρχή και το τέλος όλων αυτών που βιώνουμε σήμερα.Ζούμε σε μια κοινωνία που έχει “σκοτώσει” τον Θεό και έχει βάλει στον θρόνο της υπαρξιακής νοηματοδότησής της το χρήμα και στο σύνθρονο την ηδονή.Αφού δεν υπάρχει Θεός και ζωή μετά θάνατον, πώς πρέπει να περάσουμε τις μέρες μας εδώ; Η απάντησή τους είναι απλή. Ζήσε με όλες τις ηδονές σε υπερθετικό βαθμό, απλά μην πειράξεις τον διπλανό σου. Αφού έχεις λίγο χρόνο, άρπαξε ό,τι μπορείς μέχρι τον θάνατο, ώστε να κλείσεις τα μάτια σου χορτασμένος.

Η ηθική έχει πλέον πεθάνει. Η αμαρτία έγινε μόδα και αρετή, ενώ «όντως αρετή» είναι μεσαιωνισμός και ακρότητα.Η τεκνοθεσία για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια είναι το “τυράκι”. Από τη στιγμή που ανοίγεις αυτή την πύλη για τη θεσμοθέτηση ενός σεξουαλικού προσανατολισμού και την τεκνοθεσία, γιατί να μην προχωρήσουμε και σε άλλες θεσμοθετήσεις; Μήπως στο μέλλον θα δούμε κάτι ανάλογο για την κτηνοβασία ή για την παιδοφιλία ;

Μήπως τότε μας πουν ότι επειδή υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πολύ στενή επαφή με τα ζώα στο σπίτι τους και κοιμούνται μαζί, ίσως μάλιστα έρθουν και σε σεξουαλική επαφή, θα πρέπει να κάνουμε κάτι και γι’ αυτούς;

Μήπως κάποια στιγμή θα μας πουν ότι ένα 10χρονο πλέον είναι ένα ώριμο παιδί σωματικά και πνευματικά, οπότε μπορεί να επιλέγει σεξουαλικό σύντροφο από αυτή την ηλικία ;

Μήπως στα επόμενα χρόνια υπάρξει κάποια νομική θεσμοθέτηση μεταξύ ανθρώπου και ρομπότ; Ενός πολιτικού γάμου και ισότητας με αντικείμενα ;

Σας φαίνονται όλα αυτά περίεργα και παράλογα; Εύχομαι να μην τα δούμε στο μέλλον, αλλά δεν βάζω το χέρι μου, όχι στη φωτιά, αλλά ούτε στο νερό.Μπροστά θα πάμε μόνο αν κοιτάξουμε πίσω. Πρόοδος ναι, αλλά πάνω σε ρίζες, αξίες και βάσεις. Όχι μια πρόοδος σε φαντασιώσεις, ηδονές, ανηθικότητα και σκοταδισμό.Αν είναι δυνατόν να θεωρούμε προοδευτική μια κοινωνία που απλά θα νομοθετεί σύμφωνα με τις φαντασιώσεις και τις επιθυμίες των πολιτών χωρίς κανένα φραγμό.Οδεύουμε σε μια κοινωνία βίας και κανιβαλισμού που θα βασιλεύουν τα άκρα. Ο καθένας με την ομάδα του, τις επιθυμίες του και τα δικαιώματά του. Σαν μια ταινία “Mad max”.Δεν τους ενοχλεί η Εκκλησία, οι παπάδες και οι δεσποτάδες.Τους ενοχλεί ο Χριστός. Αυτή η σχέση ευθύνης και ελευθερίας. Εκεί είναι το πρόβλημα.Πού είναι όλες αυτές τις μέρες ο ακαδημαϊκός κόσμος, ο νομικός κόσμος, ο κόσμος της τέχνης (όσοι πνευματικά υγιείς μείνανε κι εκεί). Παντού ένοχη σιωπή. Παντού βρωμιά, βόλεμα και σαπίλα εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.Σε έναν κόσμο που μυρίζει κόλαση, εμείς αντί για κάρβουνο ας γίνουμε λιβάνι. Αντί για ξύλο, να γίνουμε χρυσός.

Το μόνο που έχουμε να φοβόμαστε γενικά στη ζωή μας είναι τον εαυτό μας. Τίποτε άλλο. Εξάλλου για όσους πιστεύουν στον Χριστό, οι πειρασμοί ειναι στεφάνια, ο θάνατος επεισόδιο, αρχή και συνάντηση και αυτή η ζωή μια προετοιμασία μετάνοιας μέσα από την άσκηση της αγάπης.Ἐμοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος”. (Φιλιπ. 1,21)“

Καλή μετάνοια και καλό κουράγιο σε όλους. .

π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh .gr