Αρχική » Επίκαιρα κείμενα
Αδελφοί μου αγαπητοί,
Αν σας έλεγα απόψε να μου δείξετε έναν άνθρωπο που πονά, θα μου δείχνατε πολλούς.
Αν σας ρωτούσα ποιος προσεύχεται, πάλι θα βρούμε μερικούς. Αλλά αν σας πω:
Πού πάει ένας πληγωμένος άνθρωπος, όταν όλοι φύγουν;
Η απάντηση δεν γράφεται σε βιβλίο. Βγαίνει από την καρδιά:
Πάει στη Μάνα του.
Κι αν δεν έχει;
Έχει. Έχουμε. Την Παναγία.
✦ Γιατί Την λέμε Μητέρα του Θεού;
Γιατί Τον γέννησε, αληθινά, όχι κατά φαντασίαν.
Δεν είναι «δοχείο» ή «μέσο». Είναι Μάνα.
Τον κράτησε μέσα της,
Τον θήλασε, Τον κοίμισε,
Τον έψαχνε αγωνιώντας στον Ναό,
Τον έκλαψε κάτω απ’ τον Σταυρό.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέει:
«Δι’ αὐτῆς ὁ Θεὸς ἐγίνετο υἱός ἀνθρώπου·
καὶ ἡ Παρθένος Μήτηρ τοῦ Πλάστου της.»
(PG 96, 832)
Κι όμως, δεν καυχήθηκε ποτέ.
Δεν φώναξε, «εγώ είμαι η Μητέρα του Μεσσία».
Σιώπησε. Υπηρέτησε.
Και έτσι Την τίμησε ο Θεός — με μητρότητα αιώνια.
✦ Και γιατί Την λέμε Μητέρα δική μας;
Γιατί ο ίδιος ο Χριστός μάς την έδωσε.
Όχι σαν «σύμβολο». Όχι σαν εικόνα. Αλλά σαν πρόσωπο.
Από τον Σταυρό, εκεί που πονούσε περισσότερο από κάθε άνθρωπο,
δεν ξέχασε εμάς.
Γύρισε στη Μητέρα Του και της είπε:
«Γύναι, ἰδοὺ ὁ υἱός σου»
…και σε μας: «ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου» (Ιω. 19:26–27)
Εκείνη τη στιγμή, ο Χριστός την έκανε Μητέρα όλων μας.
Όχι επειδή έπρεπε.
Αλλά επειδή το ήθελε.
✦ Πώς στέκεται η Παναγία δίπλα μας;
Θα σας το πω με εικόνες:
• Όταν πνίγεσαι από τα προβλήματα και δεν ξέρεις από πού να πιαστείς,
η Παναγία είναι σαν εκείνο το χέρι που απλώνεται χωρίς να ζητά εξηγήσεις.
• Όταν νιώθεις ένοχος, βρώμικος, ανάξιος,
η Παναγία δεν σε κοιτάζει με βλέμμα κριτικό, αλλά με βλέμμα που λέει:
“Παιδί μου, έλα… Ξέρω. Και πάλι σ’ αγαπώ.”
• Όταν όλοι σε ξέχασαν,
Εκείνη θυμάται.
Γιατί η μάνα δεν ξεχνά ποτέ.
Γι’ αυτό ψάλλουμε:
«Πρὸς τίνα καταφύγω ἄλλην, Ἁγνὴ;»
Δεν υπάρχει άλλη. Δεν υπάρχει δεύτερη.
Μία Μητέρα είναι αρκετή — η Παναγία.
✦ Και η Παράκληση;
Δεν είναι τύπος.
Δεν είναι “μια ωραία ακολουθία”.
Είναι κραυγή της καρδιάς.
Είναι δάκρυ μέσα σε μελωδία.
Είναι η φωνή του λαού που πονά, και ξέρει πού να στραφεί.
Και Εκείνη;
Δεν είναι κουφή.
Δεν σιωπά.
Πάει στον Χριστό και λέει:
«Υἱέ μου, το παιδί Σου ζητά βοήθεια. Μη το αφήσεις.»
Ο Μέγας Βασίλειος λέει: «Διὰ τῆς Θεοτόκου, τὰ οὐράνια ἐπικοινωνοῦσι τοῖς γηΐνοις.»
(PG 31, 1413)
Δηλαδή: μέσα από Εκείνη, ο ουρανός κατεβαίνει στη γη.
✦ Κλείνω με μία εικόνα:
Φαντάσου τη ζωή σαν μια φουρτουνιασμένη θάλασσα.
Εσύ μικρή βάρκα. Χτυπιέσαι. Πας να βουλιάξεις.
Και τότε, κάποιος φωνάζει από τη στεριά:
«Μη φοβάσαι! Έχω μάτια πάνω σου! Δεν είσαι μόνος!»
Αυτή είναι η Παναγία.
Η Μητέρα που δεν σε αφήνει.
Ο φάρος που σε οδηγεί.
Η σιωπηλή, διακριτική, παντοτινή παρουσία δίπλα σου.
✦ Και τώρα; Τι να κάνουμε;
Τίποτα περίπλοκο.
• Άνοιξε την καρδιά σου.
• Φώναξέ την με το όνομά της:
«Παναγία μου!»
• Και άφησε τη σιωπή σου να γίνει Παράκληση.
Και να θυμάσαι:
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος τόσο τρυφερός, τόσο σίγουρος,
όσο ο δρόμος που περνά μέσα από τη Μητέρα.
Η Μητέρα του Θεού, είναι και Μητέρα δική μας.
|
Πατήστε εδώ για να το δείτε