Η Εκκλησία μας σήμερα μάς καλεί να στρέψουμε την προσοχή μας σε ένα γεγονός που μπορεί να περνά απαρατήρητο μέσα στο πλήθος των μεγάλων εορτών της: τη σύλληψη του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή. Δεν είναι τυχαίο που η Εκκλησία μας γιορτάζει την αρχή της ζωής του, εννέα ολόκληρους μήνες πριν από τη γέννησή του, δείχνοντας έτσι τη μεγάλη του σπουδαιότητα και τη βαθιά θεολογική του σημασία.Η ευαγγελική περικοπή μάς μεταφέρει πίσω στον χρόνο, στον Ναό της Ιερουσαλήμ. Εκεί, ο ιερέας Ζαχαρίας, ένας άνθρωπος με βαθιά πίστη, αλλά και με έναν μεγάλο πόνο, συναντά το άγνωστο. Μαζί με τη σύζυγό του, την Ελισάβετ, είναι «προβεβηκότες εν ταις ημέραις αυτών», όπως λέει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, δηλαδή έχουν φτάσει σε προχωρημένη ηλικία, ενώ παράλληλα είναι άτεκνοι. Η ατεκνία, ιδίως εκείνη την εποχή, ήταν ένα βαρύ φορτίο, ένα στίγμα, μια απόδειξη της ανθρώπινης αδυναμίας. Και όμως, ακριβώς εκεί που τελειώνει η ανθρώπινη δυνατότητα, αρχίζει το θαύμα του Θεού.

Μέσα στον Ναό, εμφανίζεται ο Αρχάγγελος Γαβριήλ. Η παρουσία του δεν είναι απλώς μια εμφάνιση, είναι μια Αγγελία, μια αναγγελία που θα αλλάξει την πορεία της ιστορίας. Ο Αρχάγγελος ανακοινώνει στον Ζαχαρία ότι η σύζυγός του θα κυοφορήσει, και το παιδί που θα γεννηθεί θα ονομαστεί Ιωάννης. Αυτή η ανακοίνωση δεν είναι απλά μια προφητεία για τη γέννηση ενός παιδιού. Είναι μια αποκάλυψη για το ποιος θα είναι αυτό το παιδί. Ο Γαβριήλ λέει: «Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται έτι εκ κοιλίας μητρός αυτού». Αυτή η φράση είναι η καρδιά της σημερινής εορτής. Ο Ιωάννης δεν θα αγιαστεί στη βάπτισή του ή στη δημόσια δράση του. Θα αγιαστεί από την πρώτη στιγμή, από τη σύλληψή του. Αυτός ο αγιασμός από την κοιλιά της μητέρας του τον καθιστά «μεγαλύτερο των εν γεννητοίς γυναικών», όπως είπε ο ίδιος ο Κύριος.Γιατί όμως ο Ιωάννης ήταν τόσο ξεχωριστός; Διότι η αποστολή του ήταν μοναδική: θα ήταν ο Πρόδρομος, αυτός που θα προετοίμαζε τον δρόμο για τον ερχομό του Μεσσία. Η σύλληψή του είναι το πρώτο μήνυμα ότι ο καιρός της προφητείας τελειώνει και αρχίζει ο καιρός της εκπλήρωσης. Ο Ιωάννης είναι η γέφυρα που ενώνει την Παλαιά με την Καινή Διαθήκη.

Είναι το τελευταίο και μεγαλύτερο σφράγισμα της Παλαιάς, και ταυτόχρονα, ο πρώτος της Καινής, αφού με τη φωνή του θα φωνάξει: «Ιδού ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου».Το γεγονός της σύλληψης του Ιωάννη μας δίνει τρία πολύτιμα μαθήματα:

Πρώτον, το μάθημα της πίστης και του θαύματος. Ο Ζαχαρίας, παρόλο που ήταν δίκαιος, δυσπίστησε. Δεν μπορούσε να χωρέσει με τη λογική του ότι μια ηλικιωμένη και στείρα γυναίκα θα γεννούσε παιδί. Η σιωπή που του επιβλήθηκε από τον Αρχάγγελο δεν ήταν τιμωρία, αλλά θεραπεία. Ήταν μια περίοδος σιωπηλής προσευχής και αναμονής, κατά την οποία ο Ζαχαρίας θα μάθαινε να εμπιστεύεται τον Θεό πέρα από κάθε ανθρώπινη λογική. Το θαύμα της σύλληψης μας υπενθυμίζει ότι ο Θεός μπορεί να ενεργήσει εκεί που η ανθρώπινη φύση αδυνατεί.

Δεύτερον, το μάθημα της ιερότητας της ζωής. Η σημερινή εορτή είναι μια κραυγή διαμαρτυρίας ενάντια στη βία κατά της ζωής, από οποιαδήποτε μορφή της. Η Εκκλησία δεν τιμά τον Ιωάννη από τη γέννησή του, αλλά από τη σύλληψή του. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ζωή, από την πιο μικρή, από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής της μέσα στη μήτρα, είναι ιερή, είναι δώρο Θεού, είναι εικόνα Του. Κάθε παιδί που συλλαμβάνεται, ανεξαρτήτως των συνθηκών, έχει ψυχή και πνεύμα, και αξίζει σεβασμό και προστασία.

Τρίτον, το μάθημα της προετοιμασίας. Ο Ιωάννης είναι το πρότυπο της προετοιμασίας. Όπως ο ίδιος προετοιμάστηκε από την κοιλιά της μητέρας του, έτσι κι εμείς καλούμαστε να προετοιμαστούμε για τον ερχομό του Χριστού στη ζωή μας. Αυτή η προετοιμασία δεν είναι εξωτερική, αλλά εσωτερική. Είναι η κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη, η μετάνοια, η νηστεία, η προσευχή. Είναι ο αγώνας που δίνουμε κάθε μέρα για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός μας διδάσκει, ο Ιωάννης «ήδη τον Χριστόν εώρα» εν τη κοιλία της μητρός του. Έτσι και εμείς, με την κάθαρση της ψυχής μας, μπορούμε να «δούμε» τον Χριστό να έρχεται και να κατοικεί μέσα μας.

Ας παρακαλέσουμε τον Τίμιο Πρόδρομο, τον μεγαλύτερο των προφητών, να μεσιτεύσει για εμάς στον Κύριο. Να μας δώσει τη δύναμη να καθαρίσουμε την καρδιά μας, να ετοιμάσουμε τον δρόμο του Κυρίου και να γίνουμε και εμείς πρόδρομοι Του στον κόσμο, φωνάζοντας με τη ζωή μας και τις πράξεις μας το Ευαγγέλιο της αγάπης και της σωτηρίας.

Δ.